Rzecznik Prasowy - SSA Janusz Sulima

tel. 85 743 07 24
tel. kom. 605 600 676
e-mail: rzecznik_prasowy@bialystok.sa.gov.pl
pok. 313


W dniu 7 września 2023r. Sąd Apelacyjny w Białymstoku zmienił wyrok Sąd Okręgowy w Białymstoku z dnia 2 grudnia 2022r. w sprawie III Ko 217/22 dotyczącej odszkodowania i zadośćuczynienia za pozbawienie wolności przez radzieckie organy ścigania i wymiaru sprawiedliwości działające na terytorium Polski w granicach ustalonych w Traktacie Ryskim w tren sposób, że podwyższył zasądzoną na rzecz wnioskodawcy kwotę zadośćuczynienia do 400.000 złotych, zaś zasądzoną kwotę odszkodowania obniżył do 120.000 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku. W pozostałym zakresie wyrok utrzymał w mocy.

Sąd Apelacyjny podwyższając kwotę zadośćuczynienia ustalił nie tylko dłuższy czas represjonowania ojca wnioskodawcy, niż to ustalił Sąd Okręgowy, ale także uznał, że kwota zadośćuczynienia zasądzona przez Sąd I instancji nie odzwierciedla w pełni  krzywdy doznanej przez ojca wnioskodawcy za cały czas represji i kwotę tą ustalił na 1.200.000 zł. Nie podzielił przy tym zarzutu pełnomocnika wnioskodawcy, że wnioskodawcy należy się cała kwota zadośćuczynienia, bowiem w chwili wejścia w życie ustawy siostra wnioskodawcy i matka żyły i w związku z tym to one również nabyły uprawnienia do zadośćuczynienia (po 1/3).

Wyrok jest prawomocny.

W dniu 22  września 2023r., godz. 13:30  s. II Sąd Apelacyjny w Białymstoku rozpozna odroczoną sprawę  I ACa 611/18 przeciwko Gminie Wasilków o zapłatę.
Powód Skarb Państwa – Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad wniósł o zasądzenie od Gminy Wasilków kwoty 1.119.374,38 zł wraz z ustawowymi odsetkami i odsetkami za opóźnienie, tytułem zwrotu kosztów związanych z oświetleniem przebudowywanej drogi krajowej nr 8 i 19 na odcinku Białystok – Katrynka od km 648+117 do km 654+548 na terenie gminy Wasilków (wieś Jurowce, wieś Sielachowskie, węzeł Sochonie) w okresie listopad 2010r. – grudzień 2013r.
Swoje żądanie argumentował faktem, iż Gmina Wasilków, pomimo ciążącego na niej ustawowego obowiązku oświetlenia części odcinka drogowego Białystok – Katrynka oraz węzła drogowego Wasilków nie zawarła z dostawcą energii umowy na jej dostawę i nie ponosi kosztów oświetlenia. Wobec natomiast konieczności zapewnienia bezpieczeństwa ruchu drogowego na wskazanych odcinkach, GDDKiA Oddział w Białymstoku zawarła z PGE Zakład Energetyczny Białystok S.A. w Białymstoku oraz PGE Obrót S.A. Oddział z siedzibą w Białymstoku umowy kompleksowe sprzedaży energii elektrycznej i świadczenia usług dystrybucji, pokrywając z własnych środków powstałe koszty oświetlenia drogi. Powstałe wydatki, zgodnie z brzmieniem art. 18 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 10.04.1997r. – Prawo energetyczne winna ponosić strona pozwana.
Pozwana Gmina Wasilków uznała powództwo w zakresie kwoty 1.992,23 zł i wniosła o jego oddalenie w pozostałym zakresie. W ocenie strony pozwanej  roszczeniem objęty jest okres, w którym realizowana była inwestycja drogowa, brak jest więc podstaw prawnych do obciążania gminy kosztami oświetlenia dróg przed datą oddania ich do użytku.
Sąd Okręgowy w Białymstoku wyrokiem z dnia 16 marca 2018 roku uwzględnił powództwo w całości i zasądził od pozwanego Gminy Wasilków na rzecz powoda Skarbu Państwa – Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad kwotę 1.119.374,38 zł., nadał wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności co do w/w kwoty.
Sąd uznał, że zebrane w sprawie dowody, a w szczególności decyzja nr 81/07 Wojewody Podlaskiego z dnia 7 listopada 2007r. nie wskazują, aby inwestycja powoda polegała na budowie nowych dróg. Orzeczeniem tym jedynie zatwierdzono projekt zagospodarowania terenu kompensacji przyrodniczej, projekt budowlany oraz udzielono powódce - Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad, Oddziałowi w Białymstoku pozwolenia na rozbudowę drogi krajowej nr 8 Warszawa – Białystok – Katarynka – Sochonie od km 648+117 do km 654+548 wraz z budową niezbędnych obiektów inżynierskich służących do utrzymania drogi, transportu drogowego oraz przebudową i budową niezbędnej infrastruktury technicznej. Zarządzeniem Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad przedmiotowy odcinek drogi zaliczony został do kategorii GP i pozwana Gmina ma obowiązek poniesienia kosztów jego oświetlenia. Gminy są odpowiedzialne za zapewnienie oświetlenia na przebiegających przez ich teren dróg krajowych. Obowiązek ten wynika z przywoływanych treścią niniejszego uzasadnienia przepisów, tj. cytowanym już art. 18 ust. 1 pkt 3 – prawa energetycznego, ale też art. 20 pkt 4 ustawy o drogach publicznych („do zarządcy drogi należy w szczególności utrzymanie nawierzchni drogi, chodników, drogowych obiektów inżynierskich, urządzeń zabezpieczających ruch i innych urządzeń związanych z drogą, z wyjątkiem części pasa drogowego, o których mowa w art. 20f pkt 2”). Pozwana Gmina została poinformowana o zawarciu umowy na sprzedaż energii elektrycznej, co wpłynęło automatycznie po stronie gminy na powstanie obowiązku uiszczania należności za pobraną energię. Gmina partycypując wyłącznie w części kosztów zaoszczędziła wydatki, które obciążały ją z mocy ustawy, zubożając powoda o wysokość opłat poniesionych na rzecz dostawcy energii elektrycznej. Skoro koszty oświetlenia przedmiotowego odcinka drogi za żądany w pozwie okres poniósł powód, stosownie do art. 405 k.c. w zw. z art. 410 § 1 i 2 k.c. może on żądać od pozwanej zwrotu tych wydatków.
Sąd Apelacyjny rozpozna apelację wniesioną przez stronę pozwaną Gminę Wasilków, która domaga się oddalenia powództwa ponad kwotę 1992,23 zł.

 

W dniu 19 września 2023r. godz. 11:30 s. IV Sąd Apelacyjny w Białymstoku rozpozna odroczoną w dniu 20 czerwca 2023r., sprawę dotyczącą mężczyzny biorącego udział w wyłudzeniu pieniędzy metodą na wnuczka (sygn. akt II AKa 20/23).
Sąd Okręgowy orzekł wobec oskarżonego karę łączną 3 (trzech) lat i 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności, a nadto obowiązek naprawienia szkody przez zapłatę na rzecz pokrzywdzonych z pkt I a/o kwoty 222 000 zł (dwustu dwudziestu dwóch tysięcy złotych).
Apelację od tego wyroku złożyli Prokurator i obrońca oskarżonego. Prokurator wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i  zobowiązanie oskarżonego do naprawienia szkody w wysokości 38 000 zł. i 41 500 zł i 2300 Euro na rzecz pokrzywdzonych z pkt II i III a/o. Obrońca oskarżonego wniósł o uniewinnienie oskarżonego od zarzucanych mu czynów, a w sytuacji nie podzielenia zarzutów dotyczących uniewinnienia o wymierzenie oskarżonemu kary łącznej w wymiarze 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 2 lat.

W dniu 12 września 2023r. godz. 9:00 s. IV Sąd Apelacyjny w Białymstoku rozpozna sprawę dotyczącą odszkodowania i zadośćuczynienia za niewątpliwie niesłuszne tymczasowe aresztowanie (sygn. akt II AKa 21/23).
Sąd Okręgowy w Białymstoku wyrokiem z dnia 10 listopada 2022r. w sprawie III Ko 201/22 na podstawie art. 552§ 1 i 4 kpk  zasądził od Skarbu Państwa na rzecz wnioskodawców:
a) pierwszego za pozbawienie wolności w okresie od 12.05.2015roku do 27.04.2017roku kwotę 150 750 ( sto pięćdziesiąt tysięcy siedemset pięćdziesiąt) zł tytułem odszkodowania i kwotę 882 126, 02 ( osiemset osiemdziesiąt dwa tysiące sto dwadzieścia sześć 02/100)  zł tytułem zadośćuczynienia;
b) drugiego za pozbawienie wolności w okresie od 12.05.2015roku do 27.04.2017roku kwotę 128 640 ( sto dwadzieścia osiem tysięcy sześćset czterdzieści) zł tytułem odszkodowania i kwotę 661 591,50 (sześćset sześćdziesiąt jeden tysięcy pięćset dziewięćdziesiąt jeden 50/100)   zł tytułem zadośćuczynienia;
c) trzeciego za pozbawienie wolności w okresie od 19.02.2016roku do 27.04.2017roku kwotę 21500 ( dwadzieścia jeden tysięcy pięćset) zł tytułem odszkodowania i kwotę 283 070,26 ( dwieście osiemdziesiąt trzy tysiące siedemdziesiąt  26/100)  zł tytułem zadośćuczynienia
W pozostałym zakresie wniosek oddalił.
Apelację od tego wyroku wniósł Prokurator i pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego oraz pełnomocnicy wnioskodawców.

W dniu 7 września 2023r. godz. 9:00 s. IVSąd Apelacyjny w Białymstoku rozpozna odroczoną w dniu 18 kwietnia 2023r., sprawę dotyczącą odszkodowania i zadośćuczynienia za pozbawienie wolności przez sowieckie organy ścigania i wymiaru sprawiedliwości działające na terytorium Polski w granicach ustalonych w Traktacie Ryskim  (sygn. akt II AKa 20/23).
Sąd Okręgowy w Białymstoku wyrokiem z dnia 2 grudnia 2022r. w sprawie III Ko 217/22 na podstawie art. 8 ust. 2a ustawy z dnia 23 lutego 1991 roku o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (tj. Dz.U. z 2021 r. poz. 1693) zasądził od Skarbu Państwa na rzecz wnioskodawcy z tytułu pozbawienia wolności w okresie od 8 stycznia lipca 1946 roku do dnia 1 grudnia 1954 roku przez sowieckie organy ścigania i wymiaru sprawiedliwości działające na terytorium Polski w granicach ustalonych w Traktacie Ryskim tytułem zadośćuczynienia kwotę  250 000 złotych, tytułem odszkodowania 214 000 złotych  wraz z ustawowymi odsetkami od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty. Oddalił wniosek w pozostałym zakresie.
Apelację od tego wyroku wniósł Prokurator (domagając się uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania)  i pełnomocnik wnioskodawcy w zakresie ustalonych wysokości kwot (który wniósł o zmianę wyroku i zasądzenie 606 043,62 zł tytułem odszkodowania oraz dodatkowo kwotę 22 090 365, 40 złotych tytułem zadośćuczynienia, ewentualnie uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania).

 

W dniu 4.07.2023r. g. 9:00 s. IV Sąd Apelacyjny w Białymstoku rozpoznana sprawę  mężczyzn, którzy działając wspólnie i w porozumieniu w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w ramach podziału ról wprowadzili w błąd pracowników firmy sp. z o.o. co do możliwości i zamiaru wywiązania się z zaciągniętych zobowiązań to jest płatności za zakupiony z odroczonym terminem płatności i odebrany towar w postaci paneli i słupków ogrodzeniowych w ten sposób, że jeden  z mężczyzn, występując jako właściciel podmiotu gospodarczego usługi budowlane, natomiast drugi, występując jako faktyczny przedstawiciel wymienionego podmiotu, złożyli zamówienia na zakup paneli i słupków ogrodzeniowych o łącznej wartości 2 911 255,32 złotych, a następnie mężczyzna jako właściciel firmy nie dokonał płatności za odebrany towar określony w fakturach VAT  czym doprowadzili  Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 2 766 542,82 złotych, co stanowi mienie znacznej wartości na szkodę wymienionej Spółki, to jest czynu z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k.

W dniu  14 czerwca 2023r. Sąd Apelacyjny w Białymstoku w  sprawie o sygn. akt  I AGa 36/22 przeciwko bankowi oddalił apelację strony pozwanej.

W dniu 14 czerwca 2023r. Sąd Apelacyjny w Białymstoku zmienił wyrok Sądu Okręgowego w Białymstoku z dnia 30 lipca 2021 r. (sygn. akt III K 43/19), w zaskarżonej części w ten sposób, że w stosunku do oskarżonych uzupełnił opis czynu o ustalenie: w stosunku do dwóch oskarżonych o treści „ działając w krótkich odstępach czasu”,  w stosunku do trzeciego oskarżonego o treści  „w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu, celem osiągnięcia korzyści majątkowej”, w stosunku do 4 oskarżonego o treści „ działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru”. W  stosunku do oskarżonej wyrok zmienił w ten sposób, że podstawę wymiary kary orzeczonej w punkcie VIII.3 części dyspozytywnej uzupełnił o art. 33§2 k.k.

W dniu 20 czerwca  2023r., godz. 11.00, s. IV Sąd Apelacyjny rozpozna sprawę dotyczącą oskarżonego, który nieprawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Białymstoku z dnia 21 grudnia 2022r. sygn. akt III K 34/22, został uznany za winnego tego, że w dniu 17 listopada 2021 r. w gminie Choroszcz działając wspólnie i w porozumieniu z innymi dotychczas nieustalonymi osobami, w ramach podziału ról jako kurier odbierający pieniądze od pokrzywdzonych, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził pokrzywdzonych do niekorzystnego rozporządzenia mieniem znacznej wartości w kwocie 222.000 zł, w ten sposób, iż nieustalona osoba podając się najpierw za córkę pokrzywdzonych, a następnie za funkcjonariusza Policji, wprowadziła wymienionych w błąd co do swojej tożsamości oraz co do okoliczności, iż przekazanie pieniędzy w powyższej kwocie pozwoli na uniknięcie odpowiedzialności karnej przez ich córkę za spowodowanie śmiertelnego wypadku drogowego, a następnie udzieliła pokrzywdzonej instrukcji odnośnie przekazania pieniędzy policyjnemu kurierowi, które to pieniądze odebrał on z miejsca zamieszkania pokrzywdzonych, a następnie przekazał nieustalonej dotychczas osobie, tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. i za ten czyn skazał go na karę 3 lat pozbawienia wolności (czyn I aktu oskarżenia).