Rzecznik Prasowy - SSA Janusz Sulima

tel. 85 743 07 24
tel. kom. 605 600 676
e-mail: rzecznik_prasowy@bialystok.sa.gov.pl
pok. 313


W dniu 7 września 2023r. godz. 9:00 s. IVSąd Apelacyjny w Białymstoku rozpozna odroczoną w dniu 18 kwietnia 2023r., sprawę dotyczącą odszkodowania i zadośćuczynienia za pozbawienie wolności przez sowieckie organy ścigania i wymiaru sprawiedliwości działające na terytorium Polski w granicach ustalonych w Traktacie Ryskim  (sygn. akt II AKa 20/23).
Sąd Okręgowy w Białymstoku wyrokiem z dnia 2 grudnia 2022r. w sprawie III Ko 217/22 na podstawie art. 8 ust. 2a ustawy z dnia 23 lutego 1991 roku o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (tj. Dz.U. z 2021 r. poz. 1693) zasądził od Skarbu Państwa na rzecz wnioskodawcy z tytułu pozbawienia wolności w okresie od 8 stycznia lipca 1946 roku do dnia 1 grudnia 1954 roku przez sowieckie organy ścigania i wymiaru sprawiedliwości działające na terytorium Polski w granicach ustalonych w Traktacie Ryskim tytułem zadośćuczynienia kwotę  250 000 złotych, tytułem odszkodowania 214 000 złotych  wraz z ustawowymi odsetkami od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty. Oddalił wniosek w pozostałym zakresie.
Apelację od tego wyroku wniósł Prokurator (domagając się uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania)  i pełnomocnik wnioskodawcy w zakresie ustalonych wysokości kwot (który wniósł o zmianę wyroku i zasądzenie 606 043,62 zł tytułem odszkodowania oraz dodatkowo kwotę 22 090 365, 40 złotych tytułem zadośćuczynienia, ewentualnie uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania).

 

W dniu 4.07.2023r. g. 9:00 s. IV Sąd Apelacyjny w Białymstoku rozpoznana sprawę  mężczyzn, którzy działając wspólnie i w porozumieniu w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w ramach podziału ról wprowadzili w błąd pracowników firmy sp. z o.o. co do możliwości i zamiaru wywiązania się z zaciągniętych zobowiązań to jest płatności za zakupiony z odroczonym terminem płatności i odebrany towar w postaci paneli i słupków ogrodzeniowych w ten sposób, że jeden  z mężczyzn, występując jako właściciel podmiotu gospodarczego usługi budowlane, natomiast drugi, występując jako faktyczny przedstawiciel wymienionego podmiotu, złożyli zamówienia na zakup paneli i słupków ogrodzeniowych o łącznej wartości 2 911 255,32 złotych, a następnie mężczyzna jako właściciel firmy nie dokonał płatności za odebrany towar określony w fakturach VAT  czym doprowadzili  Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 2 766 542,82 złotych, co stanowi mienie znacznej wartości na szkodę wymienionej Spółki, to jest czynu z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k.

W dniu  14 czerwca 2023r. Sąd Apelacyjny w Białymstoku w  sprawie o sygn. akt  I AGa 36/22 przeciwko bankowi oddalił apelację strony pozwanej.

W dniu 14 czerwca 2023r. Sąd Apelacyjny w Białymstoku zmienił wyrok Sądu Okręgowego w Białymstoku z dnia 30 lipca 2021 r. (sygn. akt III K 43/19), w zaskarżonej części w ten sposób, że w stosunku do oskarżonych uzupełnił opis czynu o ustalenie: w stosunku do dwóch oskarżonych o treści „ działając w krótkich odstępach czasu”,  w stosunku do trzeciego oskarżonego o treści  „w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu, celem osiągnięcia korzyści majątkowej”, w stosunku do 4 oskarżonego o treści „ działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru”. W  stosunku do oskarżonej wyrok zmienił w ten sposób, że podstawę wymiary kary orzeczonej w punkcie VIII.3 części dyspozytywnej uzupełnił o art. 33§2 k.k.

W dniu 20 czerwca  2023r., godz. 11.00, s. IV Sąd Apelacyjny rozpozna sprawę dotyczącą oskarżonego, który nieprawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Białymstoku z dnia 21 grudnia 2022r. sygn. akt III K 34/22, został uznany za winnego tego, że w dniu 17 listopada 2021 r. w gminie Choroszcz działając wspólnie i w porozumieniu z innymi dotychczas nieustalonymi osobami, w ramach podziału ról jako kurier odbierający pieniądze od pokrzywdzonych, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził pokrzywdzonych do niekorzystnego rozporządzenia mieniem znacznej wartości w kwocie 222.000 zł, w ten sposób, iż nieustalona osoba podając się najpierw za córkę pokrzywdzonych, a następnie za funkcjonariusza Policji, wprowadziła wymienionych w błąd co do swojej tożsamości oraz co do okoliczności, iż przekazanie pieniędzy w powyższej kwocie pozwoli na uniknięcie odpowiedzialności karnej przez ich córkę za spowodowanie śmiertelnego wypadku drogowego, a następnie udzieliła pokrzywdzonej instrukcji odnośnie przekazania pieniędzy policyjnemu kurierowi, które to pieniądze odebrał on z miejsca zamieszkania pokrzywdzonych, a następnie przekazał nieustalonej dotychczas osobie, tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. i za ten czyn skazał go na karę 3 lat pozbawienia wolności (czyn I aktu oskarżenia).

Sąd Apelacyjny w Białymstoku w dniu 1 czerwca 2023r. po rozpoznaniu sprawy z powodu apelacji wniesionych przez prokuratora, pełnomocnika Prezesa Sądu Apelacyjnego w Lublinie reprezentującego Skarb Państwa i pełnomocnika wnioskodawcy  od wyroku Sądu Okręgowego w  Lublinie z dnia 4 kwietnia 2022 r. sygn. akt IV Ko  699/19 zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że w pkt I.:

-  podwyższył kwotę  zasądzoną od Skarbu Państwa na rzecz wnioskodawcy tytułem  odszkodowania  do wysokości 298 017 złotych,

-  podwyższył  kwotę  zasądzoną od Skarbu Państwa na rzecz wnioskodawcy tytułem    zadośćuczynienia do wysokości 264 000 złotych;

W  pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymał w mocy, kosztami sądowymi za postępowanie odwoławcze obciążył Skarb Państwa.

W ocenie Sądu Apelacyjnego apelacje prokuratora i pełnomocnika wnioskodawcy okazały się o tyle zasadne, że skutkowały zmianą zaskarżonego wyroku w zakresie wysokości zasądzonego zadośćuczynienia i odszkodowania. Natomiast apelacja Prezesa Sąd  Apelacyjnego w Lublinie reprezentującego Skarb Państwa została uznana w całości za bezzasadną.

Analiza akt sprawy wskazuje, że Sąd pierwszej instancji dokonując oceny materiału dowodowego dla potrzeb określenia należnego zadośćuczynienia i odszkodowania uczynił to w  sposób prawidłowy zgodnie z art. 4 k.p.k., art. 7 k.p.k., art. 410 k.p.k. nadając odpowiedni  walor, znaczenie, okolicznościom mającym wpływ na określenie  stopnia pokrzywdzenia wnioskodawcy, za wyjątkiem jedynie uznania 50% przyczynienia się do aresztu w całym okresie  jego stosowania.

Sąd Okręgowy słusznie wskazał zdarzenia mające wpływ  na określenie stopnia pokrzywdzenia wnioskodawcy, tj. okres pozbawienia wolności, pogorszenie   w tym czasie stanu zdrowia, rozłąka z żoną i małoletnim dzieckiem, warunki osadzenia,  w tym pobicie przez osadzonych, kłopoty zdrowotne. Prawidłowo ocenił znaczenie tych okoliczności dla ustalenia należnego wnioskodawcy zadośćuczynienia. Ustalone zadośćuczynienia w kwocie 370 000  za cały okres niesłusznego tymczasowego aresztowania na pewno nie jest rażąco niewspółmiernie wysokie, w stopniu nie dającym się zaakceptować.  Równocześnie na pewno nie jest ona  symboliczna i stanowi realną, odczuwalną rekompensatę, a  zarazem nie jest także rażąco wygórowana i nie będzie stanowiła nadmiernego wzbogacenia.

Natomiast, w ocenie Sądu Apelacyjnego, słuszne wskazał prokurator, że Sąd Okręgowy niezasadnie uznał, że ustalona kwota tytułem zadośćuczynienia winna być pomniejszona o 50 % za cały okres niesłusznego zatrzymania i tymczasowego aresztowania.

W tej sytuacji Sąd Apelacyjny uznał, że za okres do 28 czerwca 2010 zadośćuczynienie należy się wnioskodawcy w kwocie  155 000 złotych, a za następny okres do daty zwolnienia, tj. 31 stycznia 2011 r. przy uwzględnieniu przyczynienia się na poziomie wnioskodawcy na poziomie 50%   w kwocie 109 000 złotych, a więc łącznie 264 000 złotych.   Taka kwota na pewno nie jest symboliczna i stanowi realną, odczuwalną rekompensatę, a zarazem nie jest rażąco wygórowana i nie będzie stanowiła nadmiernego wzbogacenia.

Sąd Apelacyjny nie podzielił tym samym żądania pełnomocnika wnioskodawcy  o zasądzenie zadośćuczynienia w wysokości 2 750 000 złotych. Nie znalazł przemawiających za tym  argumentów.  Należy pamiętać, że z istoty zadośćuczynienia wynika, że ustalenie jego wysokości musi uwzględniać wszystkie aspekty doznanej, że powinno być "odpowiednie", a więc odzwierciedlać rzeczywiście doznaną krzywdę i służyć jej skompensowaniu, a nie nadmiernemu wzbogaceniu. Żądanie   zadośćuczynienia w wysokości 2 750 000 złotych nie jest żadną miarą do zaakceptowania także i z tego powodu, że suma taka nie uwzględnia zupełnie  warunków materialnych w Polsce, przeciętnych dochodów, kosztów życia, wysokości przeciętnej stopy życiowej.

Za chybione należało również uznać zarzuty  i wnioski podniesione przez pełnomocnika Prezesa  Sądu Apelacyjnego w Lublinie i pełnomocnika wnioskodawcy dotyczące zawyżenia bądź zaniżenia przez Sąd Okręgowy  wysokości zasądzonego odszkodowania z tytułu utraconych przez wnioskodawcę dochodów z tytułu działalności firmy w związku z jego niewątpliwie niesłusznym  zatrzymaniem i tymczasowym aresztowaniem.

Domaganie się przez pełnomocnika wnioskodawcy odszkodowania na poziomie 12  286 829,44 złotych nie znajduje  żadnego uzasadnienia w zgromadzonych dowodach.

Sąd Apelacyjny natomiast w pełni zaakceptował stanowisko Sądu Okręgowego, że w wyniku tymczasowego aresztowania  w przedmiotowej sprawie utracił on dochód za 2010 rok  mając jednak na uwadze, że wnioskodawca przyczynił się dopiero po  28 czerwca 2010 r.  do powstania tej szkody przyjął,  że do tej daty należne odszkodowanie wynosi 41 666,67  USD, a za kolejny okres 58 333, 33 USD  ale  z uwagi na 50% przyczynienie się  tylko 29 166, 66 USD, łącznie w  kwocie – 70 833, 33  USD, tj. według średniego kursu NBP z daty wyrokowania SO  (04.04.2020) -  298 017 złotych.

Wyrok jest prawomocny.

 

W dniu 1 czerwca 2023r. Sąd Apelacyjny w Białymstoku odroczył  wydanie wyroku w sprawie II AKa 18/22 z uwagi na zawiłość sprawy  do dnia 14.06.2023 r., godz. 13.00, s. IV.

Sprawa dotyczy 4 mężczyzn, którym zarzucono, że w okresie od 1 lipca 2010 r. do 31 marca 2012 r. woj. małopolskie oraz w innych rejonach kraju, wspólnie brali udział w zorganizowanej grupie przestępczej mającej na celu przyjmowanie pochodzących z kradzieży ciągników rolniczych, przerabianie ich znaków identyfikacyjnych, podrabianie dokumentów nabycia i w oparciu o tak podrobione dokumenty, podstępne wyłudzanie poświadczeń nieprawdy w postaci decyzji o rejestracji ciągników rolniczych z fałszywymi oznaczeniami identyfikacyjnymi i oszukańcze ich zbywanie oraz przyjmowanie środków płatniczych pochodzących z korzyści uzyskiwanych z popełniania czynów zabronionych  i podejmowanie czynności zmierzających do udaremnienia lub znacznego utrudnienia stwierdzenia miejsca ich umieszczenia tj. o czyn z art. 258 § 1 k.k.. Łącznie postawiono poszczególnym mężczyznom 60 zarzutów dotyczących m.in. paserstwa szeregu ciągników rolniczych pochodzących z przestępstw dokonywanych na terenie Włoch o łącznej wartości około 1.210.136,50 zł, co stanowi mienie znacznej wartości, oszustwa oraz posłużenia się podrobionym dokumentem.

Nadto dwóm pozostałym osobom zarzucono: kobiecie, że wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami podrobiła w celu użycia za autentyczną umowę kupna - sprzedaży ciągnika rolniczego, w porozumieniu z innymi osobami, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, przyjęła pochodzący z kradzieży ciągnik rolniczy, udzieliła pomocy w doprowadzeniu pokrzywdzonego do niekorzystnego rozporządzenia pieniędzmi; mężczyźnie, że nieustalonym miejscu na terenie kraju, działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, podrobił w celu użycia za autentyczne 3 umowy kupna-sprzedaży ciągników rolniczych.

Sąd Okręgowy w Białymstoku wyrokiem z dnia 30 lipca 2021 r. (sygn. akt III K 43/19) skazał w/w mężczyzn na kary łączne pozbawienia wolności: 6 lat, 5 lat, 3 lat i 6 miesięcy, 1 roku. Kobiecie wymierzył karę łączną 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Apelacje od w/w wyroku złożyli Prokurator, oskarżyciel posiłkowy i obrońcy oskarżonych.

W dniu  22 maja 2023r. Sąd Apelacyjny w sprawie o sygn. akt  I AGa 36/22 przeciwko Bankowi Spółdzielczemu odroczył  ogłoszenie orzeczenia na dzień 14.06.2023 r. godz. 12:45 sala II.

Sąd Apelacyjny w Białymstoku w dniu 23 maja 2023r. w sprawie II AKa 48/23 z uwagi na zawiłość sprawy i konieczność przeanalizowania ostatecznej argumentacji stron odroczył  wydanie wyroku do dnia 29.05.2023 r., godz. 13.00, sala IV;