Sąd Apelacyjny nie znalazł podstaw do zmiany wyroku w sprawie mężczyzny, który śmiertelnie ranił wuja (sygn. akt II AKa 138/19).

    Podając ustne motywy wyroku sędzia sprawozdawca podkreślił, że ustalenia faktyczne Sądu Okręgowego mają odzwierciedlenie w zgromadzonych dowodach. Sprawstwo i wina oskarżonego nie budzą wątpliwości, także przyjęta kwalifikacja prawna jest prawidłowa. W świetle materiału dowodowego nie sposób przyjąć, że oskarżony dopuścił się zabójstwa w zamiarze ewentualnym, tj. że przewidywał możliwość śmierci pokrzywdzonego i na to się godził. Nie przemawia za tym ani tło zajścia i motywy jego działania, ani stosunek do pokrzywdzonego. Także obrażenia ciała ofiary wskazują, że choć umyślnie zranił on wuja, to nie spodziewał się następstw w postaci jego śmierci. Temu skutkowi starał się aktywnie zapobiec, podejmując próbę udzielenia mu pomocy. Przesłuchani w sprawie świadkowie oceniali zdarzenie w kategoriach nieszczęśliwego wypadku.

    Reasumując, całokształt materiału dowodowego uprawnia do konkluzji, że oskarżony nie działał umyślnie, aby zabić pokrzywdzonego, a jego śmierć była tragicznym skutkiem swoistego żartu.

    Kara wymierzona oskarżonemu za przypisane mu przestępstwo jest sprawiedliwa, przy jej orzekaniu Sąd Okręgowy uwzględnił wszystkie ustawowe dyrektywy wymiaru kary. Także w tym zakresie sąd odwoławczy nie znalazł podstaw do zmiany wyroku.

    Wyrok jest prawomocny.