Rzecznik Prasowy - SSA Janusz Sulima

tel. 85 743 07 24
tel. kom. 605 600 676
e-mail: rzecznik_prasowy@bialystok.sa.gov.pl
pok. 313


Sąd Apelacyjny w Białymstoku w dniu 9 listopada 2022r. zmienił wyrok Sądu Okręgowego w Białymstoku o sygn. akt III K 131/20 z dnia 30 czerwca 2021r. w sprawie mężczyzn, którzy podczas zgromadzenia publicznego nawoływali do nienawiści na tle różnic narodowościowych.  (sygn. akt II AKa 34/22) skandując hasła „A na drzewach zamiast liści będą wisieć Syjoniści”, w ten sposób, że w stosunku do obu oskarżonych z opisu czynu wyeliminował określenie „przy czym czynu tego dopuścił się publicznie, bez powodu, okazując przez to rażące lekceważenie porządku prawnego”.

W stosunku do oskarżonego, który w pierwszej instancji został skazany na bezwzględną karę pozbawienia wolności, wykonanie orzeczonej  kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił oskarżonemu na trzyletni okres próby.

Jednocześnie podwyższył wysokość orzeczonych na rzecz pokrzywdzonych nawiązek do 1.500 złotych.

Sąd Apelacyjny uznał, że apelacja prokuratora zmierzająca do uniewinnienia oskarżonych jest oczywiście niezasadna. Wymierzone oskarżonym kary pozbawienia wolności (z warunkowym zawieszeniem ich wykonania) winny spełniać nie tylko cele prewencji indywidualnej ale także cele prewencji szczególnej i ostrzegać przed naruszaniem porządku i uzmysłowić, że nie może być przyzwolenia i pobłażliwości do tego rodzaju przestępstw z mowy nienawiści. Takie hasła mogą prowokować do popełniania tego rodzaju przestępstw i nie można tego rodzaju zachowań  traktować w kategoriach wolności słowa. Trybunał w Strasburgu podkreślał, że nie ma wolności słowa w przypadku nawoływania do nienawiści.

Sąd Apelacyjny w Białymstoku w sprawie II AKa 144/22 dotyczącej usiłowania zabójstwa na terenie noclegowni odroczył wydanie wyroku do dnia do dnia 17 października 2022 r., godz. 13.00, s. IV, z uwagi na zawiłość sprawy. Sprawa dotyczy mężczyzny, któremu zarzucono, że w dniu 17 maja 2021r. na terenie noclegowni, działając w zamiarze bezpośrednim, usiłował dokonać zabójstwa kobiety w ten sposób, że grożąc jej pozbawieniem życia, oblał jej spodnie łatwopalnym płynem, przy czym celu swojego nie osiągnął z uwagi na ucieczkę pokrzywdzonej oraz  interwencję osób trzecich tj. czyn z art. 13 §1 k.k. w zw. z art. 148 §1 k.k. Sąd Okręgowy w Ostrołęce wyrokiem z dnia 20 kwietnia 2022r. w ramach zarzucanego oskarżonemu czynu, uznał mężczyznę  za winnego tego, że w dniu 17 maja 2021r. groził kobiecie pozbawieniem jej życia, jednocześnie oblewając jej spodnie łatwopalnym płynem, a groźby te wzbudziły u pokrzywdzonej uzasadnioną obawę, że zostaną spełnione, czym wyczerpał znamiona czynu z art. 190 §1 k.k. i za tak zakwalifikowany czyn skazał go i wymierzył mu karę 8  miesięcy pozbawienia wolności. Apelacje od  wyroku wnieśli: Prokurator, Pełnomocnik oskarżycielki posiłkowej i obrońca.

27 października 2022r., godz. 09:00  s. IV Sąd Apelacyjny w Białymstoku zajmie się sprawą  dwóch mężczyzn – pracowników ochrony, z których jeden  spowodował u pokrzywdzonego ciężki uszczerbek na zdrowiu i nie udzielił mu pomocy, drugi zaś również nie udzielił pomocy pokrzywdzonemu znajdującemu się w położeniu grożącym bezpośrednim niebezpieczeństwem utraty życia albo doznania ciężkiego uszczerbku na zdrowiu (sygn. akt II AKa 95/22). Pokrzywdzony zmarł w dniu 08.03.2021 r. w Szpitalu Powiatowym w Wyszkowie. Sąd Okręgowy w Ostrołęce wyrokiem w sprawie o sygn. akt  II K 57/21 uznał oskarżonego  winnego tego, że  na terenie Klubu spowodował ciężki uszczerbek na zdrowiu mężczyzny w postaci ciężkiego kalectwa w ten sposób, że zadał wymienionemu dwukrotnie uderzenie rękoma w okolicę twarzy, wskutek czego upadając, uderzył on głową o twardą posadzkę korytarza, w wyniku czego doznał obrażeń ciała w postaci urazu czaszkowo - mózgowego, na który składały się złamanie przedniej ściany przewodu słuchowego zewnętrznego lewego, złamanie podstawy przyśrodkowej części piramidy, złamanie wyrostka szyjnego lewego kości potylicznej, rozległy krwiak podtwardówkowy nad lewą półkulą mózgu z obecnością krwi w szczelinie międzypółkulowej mózgu i móżdżku oraz obrzęk mózgu, prowadzące do stanu wegetatywnego tj. czynu z art. 156 § 1 pkt 2 kk i za to na skazał go na karę 3 lat pozbawienia wolności. Ponadto uznał go za winnego tego, że w dniu 3 października 2020 r. w nie udzielił pomocy pokrzywdzonemu znajdującemu się w położeniu grożącym bezpośrednim niebezpieczeństwem utraty życia albo doznania ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, zaniechał wezwania pogotowia ratunkowego lub innych służb, tj. o czyn z art. 162 § 1 k.k. i za to skazał go na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności. Oskarżonemu wymierzono karę łączną 3 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności. Drugi z oskarżonych został uznany za winnego tego, że nie udzielił pomocy pokrzywdzonemu znajdującemu się w położeniu grożącym bezpośrednim niebezpieczeństwem utraty życia albo doznania ciężkiego uszczerbku na zdrowiu tj. czynu z art. 162 § 1 k.k. i za skazał go i wymierzył mu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności. Wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres 2 lat próby. Został uniewinniony od popełnienia czynu z art. 217 §1 k.k. tj. dokonania naruszenia nietykalności cielesnej pokrzywdzonego poprzez zadanie mu dwukrotnie uderzenia ręką w okolicę twarzy. Apelację od powyższego wyroku złożył Prokurator domagając się zmiany wyroku poprzez przypisanie pierwszemu z oskarżonych czynu z 156 §3 k.k. i wymierzenie mu kary 5 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności  i kary łącznej 6 lat pozbawienia wolności oraz w stosunku do drugiego  z oskarżonych uchylenie wyroku w części dotyczącej czynu z art. 217§1 k.k. i przekazanie w tym zakresie sprawy Sądowi Okręgowemu do ponownego rozpoznania. Pełnomocnik oskarżycielki posiłkowej w apelacji wniósł o zaostrzenie kary pierwszemu z oskarżonych do 6 lat pozbawienia wolności za I  czyn, za II czyn zwiększenie kary do 3 lat pozbawienia wolności.   Odnośnie drugiego z oskarżonych uchylenie pkt III wyroku w zakresie uniewinnienia  i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania oraz zwiększenie kary z 6 miesięcy do 3 lat. Apelacje wnieśli także obrońcy pierwszego  oskarżonego. Jeden z nich domagał się zmiany wyroku poprzez zakwalifikowanie przypisanego w pkt I wyroku czynu z art. 162 §1 k.k., co do pkt II uniewinnienie oskarżonego oraz zastosowanie nadzwyczajnego złagodzenia kary, a co za tym idzie wymierzenie mu kary z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, drugi zaś wniósł o zmianę wyroku poprzez uchylenie pkt V o karze łącznej i uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu w punkcie II.

Sad Apelacyjny w sprawie mężczyzny, który dokonał zabójstwa nożem kuchennym (sygn. akt II AKa 80/22), któremu wymierzono karę 15 lat pozbawienia wolności, z  uwagi na zawiłość sprawy i konieczność przeanalizowania ostatecznej argumentacji oskarżonego, odroczył wydanie wyroku do dnia 25.10.2022 r., godz. 14.00, sala IV.

W dniu 20 października 2022r., godz.09:00  s. IV Sąd Apelacyjny w Białymstoku rozpozna sprawę dotyczącą mężczyzny, który dokonał rozboju w placówkach bankowych posługując się bronią palną w postaci pistoletu (sygn. akt II AKa 157/21).

Sąd Okręgowy w Białymstoku w ramach zarzucanych mężczyźnie czynów uznał go  za winnego tego, że posługując się bronią palną w postaci pistoletu marki Walther model P-99, groził pracownicom banków natychmiastowym użyciem tej broni i pozbawieniem ich życia oraz dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy (46.349,89 zł na szkodę jednego banku 87.690 zł. na szkodę drugiego), tj. o czyny z art. 280 § 2 k.k.. i za to skazał go na karę łączną  5 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, a także orzekł obowiązek naprawienia szkody oraz zapłatę na rzecz pokrzywdzonym pracownicom banku kwot zadośćuczynienia po 2.500 zł. za doznana krzywdę. 

Apelację od tego wyroku wniósł obrońca oskarżonego wnosząc o uniewinnienie oskarżonego od popełnienia czynu z pkt I i zmianę kwalifikacji prawnej czynu z pkt II poprzez zakwalifikowanie go z art. 280 §1 k.k. (rozbój bez użycia niebezpiecznego narzędzia) i w oparciu o te modyfikację znacznę zmiarkowanie wymierzonej kary i środków karnych ewentualnie uchylenie wyroku w zaskarżonej części i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

W dniu 30 września 2022r., godz. 10:20  s. II Sąd Apelacyjny w Białymstoku rozpozna sprawę I ACa 611/18 przeciwko Gminie Wasilków o zapłatę.
Powód Skarb Państwa – Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad wniósł o zasądzenie od Gminy Wasilków kwoty 1.119.374,38 zł wraz z ustawowymi odsetkami i odsetkami za opóźnienie, tytułem zwrotu kosztów związanych z oświetleniem przebudowywanej drogi krajowej nr 8 i 19 na odcinku Białystok – Katrynka od km 648+117 do km 654+548 na terenie gminy Wasilków (wieś Jurowce, wieś Sielachowskie, węzeł Sochonie) w okresie listopad 2010r. – grudzień 2013r.
Swoje żądanie argumentował faktem, iż Gmina Wasilków, pomimo ciążącego na niej ustawowego obowiązku oświetlenia części odcinka drogowego Białystok – Katrynka oraz węzła drogowego Wasilków nie zawarła z dostawcą energii umowy na jej dostawę i nie ponosi kosztów oświetlenia. Wobec natomiast konieczności zapewnienia bezpieczeństwa ruchu drogowego na wskazanych odcinkach, GDDKiA Oddział w Białymstoku zawarła z PGE Zakład Energetyczny Białystok S.A. w Białymstoku oraz PGE Obrót S.A. Oddział z siedzibą w Białymstoku umowy kompleksowe sprzedaży energii elektrycznej i świadczenia usług dystrybucji, pokrywając z własnych środków powstałe koszty oświetlenia drogi. Powstałe wydatki, zgodnie z brzmieniem art. 18 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 10.04.1997r. – Prawo energetyczne winna ponosić strona pozwana.
Pozwana Gmina Wasilków uznała powództwo w zakresie kwoty 1.992,23 zł i wniosła o jego oddalenie w pozostałym zakresie. W ocenie strony pozwanej  roszczeniem objęty jest okres, w którym realizowana była inwestycja drogowa, brak jest więc podstaw prawnych do obciążania gminy kosztami oświetlenia dróg przed datą oddania ich do użytku.
Sąd Okręgowy w Białymstoku wyrokiem z dnia 16 marca 2018 roku uwzględnił powództwo w całości i zasądził od pozwanego Gminy Wasilków na rzecz powoda Skarbu Państwa – Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad kwotę 1.119.374,38 zł (jeden milion sto dziewiętnaście tysięcy trzysta siedemdziesiąt cztery złote, 38/100), nadał wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności co do w/w kwoty.
Sąd uznał, że zebrane w sprawie dowody, a w szczególności decyzja nr 81/07 Wojewody Podlaskiego z dnia 7 listopada 2007r. nie wskazują, aby inwestycja powoda polegała na budowie nowych dróg. Orzeczeniem tym jedynie zatwierdzono projekt zagospodarowania terenu kompensacji przyrodniczej, projekt budowlany oraz udzielono powódce - Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad, Oddziałowi w Białymstoku pozwolenia na rozbudowę drogi krajowej nr 8 Warszawa – Białystok – Katarynka – Sochonie od km 648+117 do km 654+548 wraz z budową niezbędnych obiektów inżynierskich służących do utrzymania drogi, transportu drogowego oraz przebudową i budową niezbędnej infrastruktury technicznej. Zarządzeniem Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad przedmiotowy odcinek drogi zaliczony został do kategorii GP i pozwana Gmina ma obowiązek poniesienia kosztów jego oświetlenia. Gminy są odpowiedzialne za zapewnienie oświetlenia na przebiegających przez ich teren dróg krajowych. Obowiązek ten wynika z przywoływanych treścią niniejszego uzasadnienia przepisów, tj. cytowanym już art. 18 ust. 1 pkt 3 – prawa energetycznego, ale też art. 20 pkt 4 ustawy o drogach publicznych („do zarządcy drogi należy w szczególności utrzymanie nawierzchni drogi, chodników, drogowych obiektów inżynierskich, urządzeń zabezpieczających ruch i innych urządzeń związanych z drogą, z wyjątkiem części pasa drogowego, o których mowa w art. 20f pkt 2”). Pozwana Gmina został poinformowana o zawarciu umowy na sprzedaż energii elektrycznej, co wpłynęło automatycznie po stronie gminy na powstanie obowiązku uiszczania należności za pobraną energię. Gmina partycypując wyłącznie w części kosztów zaoszczędziła wydatki, które obciążały ją z mocy ustawy, zubożając powoda o wysokość opłat poniesionych na rzecz dostawcy energii elektrycznej. Skoro koszty oświetlenia przedmiotowego odcinka drogi za żądany w pozwie okres poniósł powód, stosownie do art. 405 k.c. w zw. z art. 410 § 1 i 2 k.c. może on żądać od pozwanej zwrotu tych wydatków.
Sąd Apelacyjny rozpozna apelację wniesioną przez stronę pozwaną Gminę Wasilków, która domaga się oddalenia powództwa ponad kwotę 1992,23 zł.

W dniu 27  września 2022r., godz. 09:00  s. II Sąd Apelacyjny w Białymstoku rozpozna sprawę  I ACa 1019/21 Spółdzielni Mieszkaniowej w Białymstoku przeciwko uciążliwym lokatorkom o nakazanie sprzedaży lokalu mieszkalnego.
Powód - Spółdzielnia Mieszkaniowa w Białymstoku wniosła o nakazanie sprzedaży przysługującego pozwanym kobietom spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego położonego w Białymstoku w drodze licytacji na podstawie przepisów kodeksu postępowania cywilnego o egzekucji z nieruchomości. Podał, ze pozwana kobieta, która stale zamieszkuje w ww. lokalu poprzez swoje niewłaściwe zachowanie, rażąco i uporczywie wykracza przeciwko porządkowi domowemu, czyniąc korzystanie z innych lokali mieszkalnych uciążliwym dla pozostałych mieszkańców.
Pozwane wniosły o oddalenie powództwa, twierdząc, iż stawiane im zarzuty są nieprawdziwe.
Sąd Okręgowy w Białymstoku wyrokiem z dnia 30 lipca 2021 roku nakazał sprzedać w drodze licytacji na podstawie przepisów kodeksu postępowania cywilnego przysługującego pozwanym kobietom spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego położonego w Białymstoku,  stwierdzając jednocześnie, że pozwanym nie przysługuje prawo do lokalu socjalnego.
Sąd Okręgowy ustalił, że od 2008 roku mieszkańcy klatki schodowej, w której znajduje się lokal pozwanych, zaczęli składać pisemne skargi na niewłaściwe warunki higieniczno-sanitarne w ww. mieszkaniu, zajmowanym wyłącznie przez jedną z pozwanych. Były to skargi zarówno pisemne (e-maile), jak i ustne (telefoniczne). Skarżono się na wydobywający się odór z mieszkania, a ponadto zagrożenie epidemiologiczne związane z migracją insektów. Skargi były wielokrotnie sprawdzane przez pracowników powodowej Spółdzielni i okazywały się zasadne, skutkując opróżnieniem w dniach 20.10.2011 r. i 08.09.2015 r. tego lokalu z nagromadzonych „szmat ze śmietników” oraz jego dezynsekcją i deratyzacją. Pracownicy utrudniony dostęp do ww. mieszkania z uwagi na postawę pozwanej, która nie udostępniała lokalu w uzgodnionych terminach. Z mieszkania nr 5 wydobywał się smród, który wyczuwalny był na klatce schodowej oraz przedostawał się do innych lokali, a na przynależnym do tego mieszkania balkonie składowane było zepsute jedzenie.
Sąd wskazał, że w sprawie niniejszej zastosowanie ma art. 1710 ustawy z dnia 15.12.2000 roku o spółdzielniach mieszkaniowych, zgodnie z którym: w przypadku długotrwałych zaległości z zapłatą opłat, o których mowa w art. 4 ust. 1, 11 i 5, rażącego lub uporczywego wykraczania osoby korzystającej z lokalu przeciwko obowiązującemu porządkowi domowemu albo niewłaściwego zachowania tej osoby czyniącego korzystanie z innych lokali lub nieruchomości wspólnej uciążliwym, przepis art. 16 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali stosuje się odpowiednio. Z żądaniem, o którym mowa w tym przepisie, występuje zarząd spółdzielni na wniosek rady nadzorczej.
Zgodnie zaś z treścią art. 16. Ustawy z dnia 24 czerwca 1994 roku o własności lokali: 1. Jeżeli właściciel lokalu zalega długotrwale z zapłatą należnych od niego opłat lub wykracza w sposób rażący lub uporczywy przeciwko obowiązującemu porządkowi domowemu albo przez swoje niewłaściwe zachowanie czyni korzystanie z innych lokali lub nieruchomości wspólnej uciążliwym, wspólnota mieszkaniowa może w trybie procesu żądać sprzedaży lokalu w drodze licytacji na podstawie przepisów Kodeksu postępowania cywilnego o egzekucji z nieruchomości.2. Właścicielowi, którego lokal został sprzedany, nie przysługuje prawo do lokalu zamiennego.
Przepisy powyższe pozwalają na sprzedaż lokalu, gdy zostaną łącznie spełnione dwa warunki: zachowanie ma być uporczywe oraz zachowanie ma być rażąco naganne. W niniejszej sprawie oba te warunki zostały spełnione. Rażąco naganne zachowanie polega na tym, że z lokalu pozwanej wydobywa się smród oraz migrują insekty (np. meszki), które przedostają się na klatkę schodową oraz do innych lokali mieszkalnych. Nie jest to przy tym okoliczność jednorazowa, czy też sporadyczna. Smród ten oraz insekty w zasadzie z lokalu pozwanej wydobywają się cały czas, z różną tylko intensywnością.Obie powyżej omówione przesłanki powodują korzystanie z lokali sąsiednich uciążliwym.
Sąd Apelacyjny rozpozna apelację wniesioną przez pozwane, które domagają się oddalenia powództwa w całości, ewentualnie uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

W sprawie dotyczącej rozboju przy użyciu maczety wyznaczono nowy termin rozprawy na dzień 21 września  2022r., godz.10:30 s. IV  (sygn. akt II AKa 61/22).

W dniu 27 września 2022r. g. 12:00 s. IV (sygn. akt II AKa 115/22) Sąd Apelacyjny w Białymstoku rozpozna ponownie sprawę dotyczącą zabójstwa w Czarnej Białostockiej ( w zakresie kary jednego z oskarżonych).  
Na skutek wniesionej przez obrońcę oskarżonego kasacji Sąd Najwyższy uchylił wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku (sygn. akt  II AKa 206/20) w części dotyczącej tego oskarżonego, utrzymującej w mocy orzeczenie Sądu Okręgowego w Białymstoku o karze i  w tym zakresie przekazał sprawę Sądowi do ponownego rozpoznania w postępowaniu odwoławczym. W pozostałym zakresie oddalił kasację jako bezzasadną.