Sąd Apelacyjny w Białymstoku ogłosił wyrok w sprawie mężczyzny oskarżonego o usiłowanie podwójnego zabójstwa w mieszkaniu przy ul. Towarowej w Białymstoku (sygn. akt II AKa 237/19).

            Sąd odwoławczy uznał za prawidłowe zarówno ustalenia faktyczne Sądu Okręgowego, jak i dokonaną przez niego ocenę prawną inkryminowanego zdarzenia, dokonując jedynie zmiany redakcyjnej w opisie obu przypisanych oskarżonemu przestępstw tak, aby oddawały one pełną zawartość kryminalną jego zachowania, a mianowicie że działał on w zamiarze bezpośrednim pozbawienia życia obu pokrzywdzonych kobiet, ale od dokonania tego dobrowolnie odstąpił, w związku z czym odpowiedzialność karną ponosi wyłącznie za spowodowanie u pokrzywdzonych obrażeń ciała. W wyniku jego działania jedna z pokrzywdzonych znalazła się w stanie bezpośredniego zagrożenia życia, co stanowi ciężki rozstrój zdrowia odpowiadający „chorobie realnie zagrażającej życiu”, o jakiej mowa w art. 156 § 1 pkt 2 k.k., druga zaś doznała obrażeń naruszających czynności narządu ciała na czas nieprzekraczający dni 7.

Jednocześnie Sąd Apelacyjny, uznając w części za zasadny podniesiony przez pełnomocnika oskarżycielek posiłkowych zarzut rażącej łagodności orzeczony kar, podwyższył wymierzone oskarżonemu kary jednostkowe z 6 lat do 8 lat pozbawienia wolności oraz z 1 roku do 2 lat pozbawienia wolności. W konsekwencji wymierzył oskarżonemu karę łączną 8 lat pozbawienia wolności.        

Sędzia sprawozdawca podkreśliła, że rozpoznawana sprawa jest wyjątkowo bulwersująca, a zachowanie oskarżonego ocenić należy jako wybitnie naganne nie tylko na płaszczyźnie prawnej, ale też moralnej. Poza uprzednią niekaralnością sprawcy w sprawie nie ma żadnych innych okoliczności łagodzących. Zaatakował on bezbronne starsze kobiety, ignorując całkowicie bezmiar dobra, jakie od nich otrzymał, pokrzywdzone w przeszłości bezinteresownie wspierały jego i jego rodzinę. Oskarżony swoim czynem zniszczył ich wiarę w więzi rodzinne, skrzywdził też swoich bliskich i samego siebie. Tło inkryminowanego zdarzenia, niejasna motywacja sprawcy, sposób jego działania i wyjątkowa determinacja w osiągnięciu celu powodują, że aby sprawiedliwości stała się zadość, musi on ponieść surowszą odpowiedzialność karną.

Wyrok jest prawomocny.