Sąd Apelacyjny w Białymstoku dokonał częściowej zmiany wyroku w sprawie pracownika naukowego, który działając jako kierownik innowacyjnego projektu, współfinansowanego ze środków unijnych, działając nieumyślnie, nie dopełnił swoich obowiązków, przyczyniając się do utraty refundacji kosztów poniesionych przez uczelnię, tj. o przestępstwa z art. 296 § 1, 3 i 4 k.k.  (sygn. akt II AKa 15/20).

            Podając ustne motywy wyroku sędzia sprawozdawca podkreśliła, że przedmiotowa sprawa jest szczególna. Przy jej rozpoznaniu ocenie Sądu podlegała nie tylko praca oskarżonego jako kierownika innowacyjnego projektu współfinansowanego ze środków unijnych, ale też wadliwy sposób działania poszczególnych komórek uczelni i części kierownictwa, które nie do końca spełniały swoją pomocniczą i kontrolną rolę. Brak było m.in. mechanizmów sprawdzających wartość przedstawianych dzieł, nie dbano o prawidłowe gromadzenie i przechowywanie dokumentacji, co miało wpływ na ostateczną wartość utraconej przez uczelnię refundacji kosztów.

            Jeśli chodzi o oskarżonego, to jego rola i udział w przestępstwie niegospodarności zostały przez Sąd Okręgowy ustalone prawidłowo. Był on świadom, że jego procedowanie w projekcie tak w zakresie dokumentowania badań, jak i rozliczeń finansowych jest ułomne, jednak bezpodstawnie sądził, że ta swoista nonszalancja później się obroni, że „jakoś to będzie”.

            Z racji, że oskarżony to wieloletni, zasłużony, dysponujący dużym dorobkiem pracownik naukowy, a przestępstwo z art. 296 k.k. zostało popełnione nieumyślnie, sąd odwoławczy za celową uznał zmianę orzeczonego środka represji karnej i w miejsce kary 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania wymierzył oskarżonemu, przy zastosowaniu względniejszej dla sprawcy regulacji z art. 58 § 3 k.k., obowiązującej w dacie popełnienia czynu, karę grzywny w wymiarze 300 stawek dziennych, przy określeniu wysokości 1 stawki na kwotę 50 zł.

            Orzekł też nową karę łączną grzywny za wszystkie przypisanemu czyny w wymiarze 400 stawek dziennych, przy określeniu wysokości 1 stawki na kwotę 50 zł.

            Oskarżony musi także zapłacić pokrzywdzonej uczelni orzeczoną przez Sąd I instancji nawiązkę w kwocie 50 tys. zł.

            Ponadto Sąd Apelacyjny, uwzględniając apelacje prokuratora, uchylił wyrok w części uniewinniającej oskarżonego od popełnienia przestępstwa z art. 233 § 1 k.k. w formie podżegania i pomocnictwa do składania fałszywych zeznań, przekazując w tym zakresie sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu.

Brak załączników.

Opis zmian Data Osoba Porównaj
Artykuł został utworzony. 21 grudzień 2020 Przemysław Jałoza