Sąd odwoławczy utrzymał w mocy wyrok Sądu Okręgowego w Białymstoku wydany wobec oskarżonego, który uznany został za winnego tego, że 2 września 2019 r., chcąc pozbawić życia pokrzywdzonego uderzył go z dużą siłą, nie mniej niż pięć razy w głowę metalowym łomem o długości około 65 cm, w wyniku czego spowodował u pokrzywdzonego mężczyzny mnogie rany tłuczone zlokalizowane na tylnej powierzchni głowy obustronnie i na twarzy po prawej stronie, a także towarzyszące im obrażenia wewnętrzne, które skutkowały zgonem pokrzywdzonego, przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu ponad roku kary pozbawienia wolności, będąc uprzednio skazany w warunkach art. 64§1 k.k. m.in. za rozboje i za przestępstwo zgwałcenia. Za czyn ten wymierzono oskarżonemu karę dożywotniego pozbawienia wolności (sygn. akt II AKa 152/20).

            Sąd Apelacyjny rozpoznał apelację obrońcy oskarżonego, którą uznał za niezasadną.

            Sędzia sprawozdawca wyjaśnił, że w sprawie brak było jakichkolwiek nie dających się usunąć wątpliwości co do sprawstwa oskarżonego, które należałoby zgodnie z dyspozycją art. 5 § 2 k.p.k. rozstrzygnąć na jego korzyść. Przy czym dla oceny, czy doszło do naruszenia tego przepisu miarodajne byłyby wątpliwości Sądu, a nie strony. W tej sprawie Sąd Okręgowy wyjątkowo skrupulatnie i wnikliwie zgromadził, przeanalizował i ocenił materiał dowodowy, a przyjęte ustalenia faktyczne co do winy oskarżonego nie budzą żadnych zastrzeżeń sądu odwoławczego.

            Wyjaśnienia nie przyznającego się do winy oskarżonego, który aktywność dowodową podjął dopiero na etapie postępowania sądowego, Sąd Okręgowy słusznie uznał za przygotowaną linię obrony. Nie były one w stanie podważyć obciążających go faktów i dowodów, którym Sąd dał wiarę.

            Sąd odwoławczy w pełni zaakceptował też wymierzoną oskarżonemu karę dożywotniego pozbawienia wolności. Chociaż jest to najsurowsza sankcja karna, to mając na uwadze okoliczności zdarzenia, maksymalny stopień społecznej szkodliwości przypisanego mu zabójstwa, a także wielokrotną uprzednią karalność oskarżonego za poważne czyny z użyciem przemocy, jego predyspozycje osobnicze, wymogi prewencyjne oraz brak jakichkolwiek okoliczności łagodzących, należało oskarżonego wyeliminować ze społeczeństwa w perspektywie nie krótszej niż 25 lat, gdyż najwcześniej po takim okresie będzie on mógł starać się o przedterminowe zwolnienie.

            Wyrok jest prawomocny.