Sąd Apelacyjny w Białymstoku, uwzględniając częściowo apelację prokuratora wniesioną w sprawie dotyczącej zabójstwa, zmienił wyrok w zaskarżonej części i podwyższył orzeczoną wobec oskarżonego karę do 10 lat pozbawienia wolności (sygn. akt II AKa 265/21).
Sędzia sprawozdawca wyjaśnił, że wymierzona przez Sąd Okręgowy kara 8 lat pozbawienia wolności  nosi znamiona rażącej łagodności, tj. nie uwzględnia w należytym stopniu rozmiaru winy oskarżonego i stopnia społecznej szkodliwości przypisanego mu przestępstwa. Zabójstwo, jakiego dopuścił się oskarżony  to czyn godzący w najwyższe dobro, jakim jest ludzkie życie, popełniony wobec ojca, cechujący się bardzo wysokim stopniem społecznej szkodliwości. Sąd I instancji błędnie uznał, że przestępstwo to nie zostało przez oskarżonego wcześniej zaplanowane, a zamiar zabicia ojca powstał nagle. Ustalenie to pozostaje w sprzeczności z materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie, w tym z wyjaśnieniami samego oskarżonego który przyznał, że zrealizował podjęty wcześniej plan zabójstwa. Ponadto uwzględnić należy, że choć pokrzywdzony przez wiele lat znęcał się nad rodziną, to bezpośrednio przed zabójstwem nie dał żadnego powodu do tak gwałtownej reakcji oskarżonego. Po wyprowadzce z domu nie nachodził już bliskich i nie urządzał awantur.  
Jednocześnie żądanie prokuratora wymierzenia oskarżonemu kary 15 lat pozbawienia wolności nie mogło zostać uwzględnione, kara w tym wymiarze nie uwzględniałaby bowiem szeregu okoliczności łagodzących, jakie w tej sprawie występują. Dotychczasowy sposób życia oskarżonego i jego opinia środowiskowa są pozytywne. W przeszłości był on karany jedynie za drobny występek wymierzony w bezpieczeństwo w komunikacji. W toku procesu przyznał się on do winy i wyraził skruchę. Nie sposób też pominąć faktu, że pokrzywdzony przez wiele lat nadużywał alkoholu i znęcał się nad rodziną, a poczucie krzywdy wyrządzonej przez ojca miało niewątpliwy negatywny wpływ na stan psychiczny oskarżonego.
Wyrok jest prawomocny.