27 marca 2025 roku o godz. 10:30 s. IV przed Sądem Apelacyjnym w Białymstoku rozpoznana zostanie sprawa mężczyzny oskarżonego o nakłanianie do popełnienia zbrodni zabójstwa poprzez podłożenie ładunku wybuchowego. Wyrok w I instancji wydał Sąd Okręgowy w Olsztynie w sprawie sygn. akt II K 91/23.

Sąd uznał oskarżonego za winnego m. in. tego, że w okresie od 30 marca 2021 r. do 27 kwietnia 2021 r. w zakładzie karnym w województwie warmińsko – mazurskim, w datach dziennych nieustalonych, odbywając karę pozbawienia wolności, działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu, chcąc by współosadzony dokonał wspólnie i w porozumieniu z nim czynu zabronionego polegającego na zabójstwie prokuratora, adwokata i jego współpracownika – co miało nastąpić poprzez podłożenie w nieustalonym miejscu skonstruowanego przez współosadzonego ładunku wybuchowego – usiłował nakłonić go do tego, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na to, iż nie wywołał u nakłanianego zamiaru popełnienia czynu zabronionego; czyn ten sąd zakwalifikował z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 18 § 2 kk w zw. z art. 148 § 2 pkt 4 kk w zw. z art. 12 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk i wymierzył karę 6 lat pozbawienia wolności.

Dodatkowo Sąd uznał oskarżonego za winnego dwukrotnego usiłowania nakłonienia świadków do złożenia mogących stanowić dowód w postępowaniu zeznań, w tym w bezpośredniej rozmowie przeprowadzonej przy użyciu tzw. więziennego języka migowego  i oferując korzyść majątkową w kwocie 50 000 zł. Za te czyny popełnione w warunkach ciągu przestępstw Sąd wymierzył oskarżonemu karę 2 lat pozbawienia wolności.

Oskarżony został także uznany za winnego popełnienia przestępstw polegających na kierowaniu gróźb karalnych uszkodzenia ciała poprzez pocięcie twarzy tzw. „mojką” tj. ostrzem wykonanym z maszynki do golenia, a także pozbawienia życia i uszkodzenia ciała, w tym trzymanym w ręku kawałkiem szkła z rozbitego słoika oraz metalowym taboretem, usiłując pokrzywdzonego nim uderzyć w okolice głowy, przy czym groźby ta wzbudziły w zagrożonym uzasadnioną obawę ich spełnienia, a w przypadku drugiego z zachowań z uwagi na działania obronne pokrzywdzonego uderzył go trzykrotnie w okolicę lewej goleni oraz lewego kolana, czym spowodował u pokrzywdzonego otarcia naskórka na lewej goleni, dolegliwości bólowe i obrzęk lewego kolana, skutkujące rozstrojem zdrowia oraz naruszeniem czynności narządu ruchu trwającym poniżej 7 dni. Czyny te zostały uznane za popełnione w warunkach ciągu przestępstw i wymierzono za nie karę roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Ostatecznie sąd I instancji wymierzył oskarżonemu karę łączną 8 lat pozbawienia wolności.

Apelacje od powyższego wyroku wywiódł oskarżyciel publiczny i obrońca.