W dniu 11 września 2025 roku Sąd Apelacyjny w Białymstoku co do istoty utrzymał w mocy wyrok Sądu Okręgowego w Suwałkach w sprawie dotyczącej oskarżonego, któremu zarzucano dokonanie zabójstwa w zamiarze ewentualnym. Sąd I instancji uznał, że nie doszło do zabójstwa, lecz do spowodowania ciężkiego uszczerbku na zdrowiu ze skutkiem śmiertelnym (art. 156 § 3 k.k.).

Oskarżyciele posiłkowy oraz publiczny apelowali, domagając się przyjęcia kwalifikacji z art. 148 § 1 k.k. Sąd Apelacyjny podzielił jednak stanowisko sądu meriti, wskazując, że zamiarem oskarżonego było spowodowanie ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, a nie pozbawienie życia, nawet w zamiarze ewentualnym.

W toku podawania ustnych motywów Sędzia sprawozdawca wskazał, że oceniając zamiar sprawcy, należy brać pod uwagę nie tylko skutki czynu, ale także okoliczności jego popełnienia, w tym dojrzałość osobowościową oskarżonego (który miał 16 lat), motywację i przebieg zdarzenia — sprzeczkę przy sklepie o błahy powód, to, że oskarżony w czasie zadawania uderzeń pokrzywdzonemu domagał się przeprosin, nie wyrażał słownie tego, że dąży do pozbawienia go życia. Za istotny element ustaleń faktycznych rzutujących na ocenę zamiaru oskarżonego zasadnie Sąd I instancji przyjął, że z jego wyjaśnień, jak i zeznań świadków wynika, iż pozostawił na miejscu zdarzenia pokrzywdzonego, który krwawił, ale był przytomny. Ta obojętność oskarżonego tj. fakt pozostawienia pobitego pokrzywdzonego bez pomocy nie może jednak przemawiać za oceną, iż godził się na jego śmierć.  

Sąd odwoławczy uznał, że kara 7 lat pozbawienia wolności, wymierzona przez Sąd I instancji, jest adekwatna. Apelujący domagali się wyższych kar — odpowiednio 9 i 10 lat przy zmianie kwalifikacji prawnej czynu, co okazało się żądaniem nieuzasadnionym.

Wyrok zmieniony został jedynie w zakresie kosztów na rzecz oskarżyciela posiłkowego.

Wyrok jest prawomocny.