W dniu 25 kwietnia 2016r., godz. 9.00, s. IV Sąd Apelacyjny rozpozna sprawę Cezarego B., któremu prokurator zarzucił przestępstwo z art. 148 § 1 k.k. polegające na pozbawieniu życia Grzegorza B. poprzez zadanie mu 26 ciosów nożem kuchennym w klatkę piersiową, plecy, szyję i głowę. Do czynu miało dojść w kwietniu 2015 r. w Kamińsku (sygn. akt II AKa 54/16)
20-letni oskarżony przed zastosowaniem wobec niego tymczasowego aresztowania uczęszczał do pierwszej klasy szkoły zawodowej. Pozostawał na utrzymaniu dziadka, którym się opiekował, nie był dotychczas karany, nie odpowiadał też przed sądem dla nieletnich. Posiada on pozytywną opinię środowiskową, w lokalnej społeczności uchodzi za osobę spokojną, bezkonfliktową i życzliwą. W szkole, do której uczęszczał, miał opinię ucznia słabego, ale kształtującego poprawne relacje z rówieśnikami oraz związanego emocjonalnie z dziadkiem.
Razem z nimi zamieszkiwał wuj oskarżonego Grzegorz B. Był on osobą uzależnioną od alkoholu, który pił tygodniowymi ciągami. Będąc pod wpływem alkoholu pokrzywdzony bywał drażliwy, marudny, „czepliwy”. Pomiędzy pokrzywdzonym a jego ojcem na tym tle dochodziło do awantur, w ciągu ostatnich kilku lat miało też miejsce incydentalne pobicie przez pokrzywdzonego ojca. Relacje pomiędzy oskarżonym, a pokrzywdzonym były co do zasady poprawne. Jeżeli pomiędzy ww. dochodziło do nieporozumień, to wynikały one z tego, iż oskarżony stawał w obronie dziadka podczas jego sporów z wujem.
Sąd Okręgowy w Olsztynie ustalił, że w dniu zdarzenia około godziny 21.00 pomiędzy oskarżonym a pokrzywdzonym doszło do krótkiej wymiany zdań. Po około 10 minutach zdenerwowany tym zdarzeniem pokrzywdzony chwycił nóż i groził, że zabije oskarżonego i jego dziadka. Wówczas oskarżony odebrał nóż pokrzywdzonemu i zadał mu dwa ciosy mierząc w okolice boczne tułowia i jamy brzusznej, po czym go odepchnął. Kiedy pokrzywdzony znowu ruszył w jego kierunku, Cezary B. zadał mu kolejny cios nożem w okolice jamy brzusznej. Po ciosie tym pokrzywdzony przewrócił się padając na oskarżonego, który zadał mu wówczas kolejne ciosy nożem mierząc w okolice pleców, głowy, szyi, po czym zrzucił z siebie Grzegorza B. w taki sposób, że leżał on na brzuchu i w tej pozycji zadawał mu kolejne ciosy w okolice szyi, a następnie przewrócił go na plecy i klęcząc przy nim zadawał kolejne ciosy nożem w okolice jamy brzusznej. Łącznie oskarżony zadał pokrzywdzonemu 26 ciosów nożem. W wyniku działania oskarżonego Grzegorz B. doznał obrażeń ciała skutkujących jego nagłym zgonem.
W chwili zdarzenia oskarżony znajdował się w stanie nietrzeźwości – badanie na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu, przeprowadzone kilka godzin po zdarzeniu, wykazało zawartość alkoholu w stężeniu wynoszącym 0,25 mg/l. Nietrzeźwy był również pokrzywdzony. Badanie post mortem wykazało zawartość alkoholu we krwi w stężeniu wynoszącym 2,97 promila.
W ocenie Sądu Okręgowego zebrany w sprawie materiał dowodowy bezspornie pozwala na przyjęcie, iż oskarżony działał z zamiarem bezpośrednim pozbawienia życia swojego wuja Grzegorza B., o czym świadczą rodzaj użytego przez niego narzędzia, siła, z jaką oskarżony zadawał ciosy, a także ilość, lokalizacja i charakter obrażeń, które nie dawały ofierze żadnych szans na przeżycie. Brak jest podstaw do przyjęcia, by oskarżony zadając ciosy nożem pokrzywdzonemu miał działać w warunkach obrony koniecznej czy też w warunkach przekroczenia jej granic. W sprawie nie zachodzą także przesłanki do przyjęcia, że oskarżony działał pod wpływem silnego wzburzenia usprawiedliwionego okolicznościami, o którym mowa w dyspozycji art. 148 § 4 k.k. W ocenie sądu w realiach przedmiotowej sprawy to zdenerwowanie Cezarego B. zachowaniem wuja oraz kumulacja negatywnych emocji związanych z jego osobą w połączeniu z odhamowującym działaniem alkoholu, pod wpływem którego oskarżony wówczas się znajdował, a nie jego obawa przed bezpośrednim i bezprawnym zamachem determinowały zachowanie oskarżonego w miejscu i czasie zdarzenia.
Uznając winę oskarżonego Cezarego B. Sąd Okręgowy wymierzył mu karę z zastosowaniem instytucji nadzwyczajnego złagodzenia w wymiarze 7 lat pozbawienia wolności. Jako okoliczności obciążające uwzględnił bardzo wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez oskarżonego, wyrażający się w natężeniu złej woli oskarżonego, w charakterze dobra prawnego naruszonego przestępstwem, jakim jest życie ludzkie, w sposobie działania oskarżonego cechującego się dużym stopniem brutalności oraz stan nietrzeźwości oskarżonego w chwili popełnienia przestępstwa. Jako okoliczności łagodzące przy wymiarze kary sąd uwzględnił młody wiek oskarżonego, dotychczasową niekaralność, pozytywną opinię o oskarżonym za okres pobytu w warunkach aresztu śledczego, pozytywną opinię środowiskową, przyznanie się oskarżonego do winy, wybaczenie ze strony pokrzywdzonych.
Sąd Apelacyjny rozpozna apelację obrońcy oskarżonego, domagającego się zmiany wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu przy ustaleniu, że działał on w warunkach obrony koniecznej ewentualnie zmianę wyroku poprzez uznanie, że oskarżony działał w warunkach przekroczenia obrony koniecznej i wymierzenie mu znacznie łagodniejszej kary ewentualnie zmianę wyroku poprzez złagodzenie kary wymierzonej oskarżonemu za przypisany mu czyn.