Rzecznik Prasowy - SSA Janusz Sulima
tel. 85 743 07 24
tel. kom. 605 600 676
e-mail: rzecznik_prasowy@bialystok.sa.gov.pl
pok. 313
Sąd Apelacyjny w Białymstoku po rozpoznaniu w dniach 15 i 17 maja 2024 r. apelacji wniesionych w sprawie II AKa 29/24 częściowo zmienił wyrok Sądu Okręgowego w Białymstoku z dnia 4 lipca 2023 r. wydany w sprawie sygn. akt III K 174/21.
Sprawa dotyczyła w głównej mierze działalności zorganizowanych grup przestępczych mających na celu popełnianie w latach 2009-2011 przestępstw, polegających na publicznym propagowaniu faszystowskiego ustroju państwa i nawoływaniu do nienawiści na tle rasowym i narodowościowym oraz popełnianiu z pobudek rasistowskich i narodowościowych przestępstw przeciwko życiu i zdrowiu, wolności oraz czci i nietykalności cielesnej oraz organizowanie i uczestnictwo w bójkach pseudokibiców klubu sportowego Jagiellonia Białystok z pseudokibicami innych klubów piłkarskich.
Zgodnie z ustnymi motywami przedstawionymi przez Sędziego sprawozdawcę, bezzasadne okazały się apelacje wywiedzione w tej sprawie przez obrońców. Sąd Okręgowy poczynił bowiem prawidłowe ustalenia faktyczne, dokonując odpowiedniej analizy materiału dowodowego, szczególnie w zakresie oceny dowodów pochodzących ze źródeł osobowych. Za szczegółowe i prawidłowe uznane zostały także rozważania Sądu I instancji w zakresie wykazania w świetle stanowiska doktryny i judykatury, że spełnione zostały w sprawie ustawowe kryteria grupy przestępczej, której struktura, wbrew stanowisku części apelujących, może być także pozioma.
Nietrafne były także zarzuty rażącej niewspółmierności kary wymierzonej części oskarżonych. W ocenie Sądu Apelacyjnego w Białymstoku Sąd I instancji uwzględnił wszystkie niezbędne do prawidłowego ukształtowania wymiaru kar okoliczności. Wymiar tych kar oscyluje w dolnych granicach, a nadto przy wymiarze kar łącznych zastosowano zasadę asperacji. Co więcej, chodzi tu o kary z warunkowym zawieszeniem ich wykonania, co powoduje, że nie sposób uznać ich za kary niewspółmiernie wysokie.
Z kolei na częściowe uwzględnienie zasługiwała apelacja wywiedziona przez oskarżyciela publicznego. Sąd Apelacyjny w Białymstoku, uznając zarzut kary rażąco niewspółmiernej za słuszny, wobec jednego z oskarżonych za dwa przestępstwa popełnione w warunkach art. 91 § 1 k.k., wymierzył obok kary pozbawienia wolności karę grzywny, kształtując wymiar tej kary na poziomie 300 stawek dziennych, przy przyjęciu wartości jednej stawki za równą kwocie 20 złotych.
Dodatkowo Sąd Apelacyjny w Białymstoku za uzasadnione uznał przyjęcie za podstawę wymiaru kar – z uwzględnieniem treści art. 4 § 1 k.k. – ustawy kodeks karny w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 r.
Słuszny okazał się zarzut niezasadności zwolnienia oskarżonych od ponoszenia kosztów postępowania, co w konsekwencji spowodowało obciążenie oskarżonych opłatami od kar wymierzonych zaskarżonym wyrokiem i obciążenie oskarżonych pozostałymi kosztami procesu za postępowanie przed Sądem I instancji w częściach im przypadających. Sąd odwoławczy uznał, że zbytnia uciążliwość poniesienia tych kosztów nie została w sprawie wykazana, co zwolnienie od ich ponoszenia czyni nieuprawnionym.
W pozostałym zakresie zarzuty prokuratora nie zasługiwały na uwzględnienie. Niezasadny był więc zarzut błędu w ustaleniach faktycznych i w konsekwencji wniosek o uchylenie warunkowego zawieszenia wykonania części wymierzonych kar pozbawienia wolności, a także zarzut niesłusznego niezastosowania zakazu wstępu na imprezy masowe. Zakaz ten orzekany jest fakultatywnie, natomiast konieczne jest wykazanie stwarzania zagrożenia ze strony osoby, na którą zakaz jest nakładany. Tego rodzaju zagrożenie Sąd Apelacyjny w Białymstoku uznał za hipotetyczne, a zatem brak było podstaw do orzeczenia przedmiotowego zakazu.
Wyrok jest prawomocny i podlega wykonaniu.
W dniu 17 maja 2024 r. Sąd Apelacyjny w Białymstoku po rozpoznaniu apelacji obrońców w sprawie II AKa 60/24 zmienił wyrok Sądu Okręgowego w Suwałkach z dnia 17 stycznia 2024 r. wydany w sprawie sygn. akt II K 70/23, modyfikując kwalifikację prawną czynów i z uwagi na to, obniżając wymiar kar orzeczonych wobec oskarżonych.
Wyrokiem Sądu I instancji oskarżeni uznani zostali za winnych tego, że w dniu 7 sierpnia 2023 roku ok. godz. 15.00 w miejscowości Wysokie działając wspólnie i w porozumieniu, dokonali rozboju na osobie pokrzywdzonego, grożąc mu natychmiastowym użyciem przemocy oraz używając przemocy wobec w/w, w ten sposób, że oskarżony posługując się niebezpiecznymi przedmiotami w postaci noża i kastetu zadawał w/w uderzenia pięściami w twarz, kastetem po głowie, ugodził go nożem w plecy, rzucał w niego przedmiotami takimi jak m.in. talerze i butelki, oraz oskarżona uderzała pokrzywdzonego, czym spowodowali u pokrzywdzonego obrażenia, które naruszyły czynności narządów ciała na okres nieprzekraczający 7 dni, a następnie zabrali w celu przywłaszczenia mienie należące do pokrzywdzonego w postaci plecaka, portfela o wartości 50 złotych, dowodu osobistego, telefonu komórkowego o wartości 480 złotych oraz karty bankomatowej o łącznej wartości 530 złotych. Jest to przestępstwo rozboju w typie kwalifikowanym z art. 280 § 2 k.k.
Jak wskazał sędzia sprawozdawca, Sąd Apelacyjny w Białymstoku uznał, że brak jest dowodów wspierających tezę, w myśl której oskarżeni poprzez użycie przemocy dążyli do wejścia w posiadanie rzeczy, a zatem, że dopuścili się przestępstwa rozboju. W tym świetle konieczna stała się zmiana kwalifikacji prawnej czynów zarzuconych oskarżonym.
Dlatego też oskarżony został uznany winnym tego, że w miejscu i czasie wyżej wskazanym działając wspólnie i w porozumieniu z oskarżoną, wziął udział w pobiciu pokrzywdzonego z użyciem noża (art. 159 k.k.) i za ten czyn, przy uwzględnieniu działania w warunkach recydywy, wymierzono mu karę 3 lat pozbawienia wolności.
Oskarżoną uznano natomiast za winną tego, że w miejscu i czasie wyżej wskazanym działając wspólnie i w porozumieniu z oskarżonym, wzięła udział w pobiciu pokrzywdzonego, co wypełnia znamiona czynu z art. 158 § 1 k.k. Wymierzono jej za to karę 1 roku pozbawienia wolności, a zatem wymiar kary został obniżony względem rozstrzygnięcia zapadłego przed Sądem I instancji.
Dodatkowo kradzież dokonaną przez oskarżonych wspólnie w porozumieniu sąd odwoławczy zakwalifikował jako wykroczenie z art. 119 § 1 kw i za ten czyn wymierzył oskarżonym kary grzywny w wymiarze po 800 złotych.
W wyroku wydanym przez Sąd I instancji oskarżony dodatkowo został uznany winnym popełnienia czynu w postaci wymuszenia rozbójniczego i za ten czyn wymierzono mu karę 1 roku i 6 miesięcy. W tym zakresie wyrok został utrzymany w mocy przez Sąd odwoławczy.
W konsekwencji Sąd Apelacyjny w Białymstoku wymierzył oskarżonemu karę łączną w wymiarze 4 lat pozbawienia wolności, co stanowi obniżenie wymiaru kary względem orzeczenia zapadłego w I instancji.
Sąd odwoławczy dokonał także modyfikacji wyroku w zakresie wysokości kosztów nieopłaconego wynagrodzenia za obronę z urzędu w postępowaniu pierwszoinstancyjnym i zasądził koszty wynagrodzenia za nieopłaconą pomoc prawną udzieloną oskarżonym z urzędu w postępowaniu odwoławczym.
Wyrok, poza orzeczeniem o kosztach za postępowanie odwoławcze, jest prawomocny.
W dniu 16 maja 2024 roku godz. 12:00 s. IV Sąd Apelacyjny w Białymstoku kontynuował będzie po przerwie rozprawę w sprawie rozboju dokonanego w Ełku przez sprawcę posługującego się bliżej niezidentyfikowanym rodzajem maczety bądź długiego noża (sygn. akt II AKa 50/24). Planowane jest prowadzenie postępowania dowodowego.
Sąd Okręgowy w Suwałkach wyrokiem wydanym w dniu 19 stycznia 2024 r. w sprawie o sygn. akt II K 69/23 uznał oskarżonego za winnego tego, że w dniu 22 lipca 2023 r. w Ełku, wspólnie i w porozumieniu z czterema nieustalonymi, zamaskowanymi sprawcami, wchodząc przez ogródek i otwarte drzwi balkonowe do mieszkania położonego na parterze budynku wielorodzinnego, grożąc pokrzywdzonej użyciem przemocy poprzez demonstrowanie możliwości użycia trzymanego w ręku niebezpiecznego przedmiotu - bliżej niezidentyfikowanego rodzaju maczety bądź długiego noża oraz stosując przemoc wobec pokrzywdzonego poprzez uderzenie go pięścią w twarz i kopnięcie w ciało, po czym pozostali współsprawcy zaczęli zadawać pokrzywdzonemu kolejne uderzenia i kopnięcia w okolice twarzy i ciała, narażając go na nastąpienie skutku określonego w art. 157 § 1 k.k., zabrał w celu przywłaszczenia należące do pokrzywdzonej rzeczy w postaci głośnika koloru czarnego oraz dwóch łańcuszków o łącznej wartości 500 zł, czym działał na szkodę pokrzywdzonych. Tak przypisany czyn wypełnia znamiona przestępstwa określonego w art. 280 § 2 k.k. w zb. z art. 158 § 1 k.k.
Sąd I instancji wymierzył oskarżonemu karę 3 lat pozbawienia wolności.
W dniu 14 maja 2024 r., godz. 10:30 s. IV Sąd Apelacyjny w Białymstoku rozpozna sprawę oskarżonego, który usiłował zabić swoją byłą partnerkę przy użyciu noża (sygn. akt II AKa 4/24).
Sąd Okręgowy w Olsztynie wyrokiem wydanym w dniu 24 października 2023 r. w sprawie o sygn. akt II K 83/23 uznał oskarżonego za winnego tego, że w dniu 29 marca 2023 r. w jednej z miejscowości położonej w obszarze gminy Dywity, działając w zamiarze bezpośrednim zabójstwa, zadał pokrzywdzonej jeden cios nożem w okolice jamy brzusznej i dwa ciosy w udo lewe, czym spowodował obrażenia ciała, które naruszyły prawidłowe funkcjonowanie czynności organizmu na czas powyżej 7 dni, jednak zamierzonego celu w postaci zabójstwa pokrzywdzonej nie osiągnął z uwagi na obronę zastosowaną przez pokrzywdzoną i interwencję osób postronnych. Jest to czyn, który wypełnia znamiona przestępstwa określonego w art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 148 § 1 k.k. w zb. z art. 157 § 1 k.k.
Sąd I instancji za tak przypisany czyn wymierzył oskarżonemu karę 8 lat pozbawienia wolności. Dodatkowo względem oskarżonego orzeczony został zakaz zbliżania się do pokrzywdzonej na odległość mniejszą niż 100 metrów oraz zakaz kontaktowania się z pokrzywdzoną na okres 10 lat. Nadto na oskarżonego nałożono obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonej kwoty 10.000 zł tytułem zadośćuczynienia za krzywdę.
Apelację od powyższego wyroku złożył obrońca.
Wobec publikacji artykułu pt. „Prokurator i sędzia w jednej osobie. "To nie był równy pojedynek" na portalu internetowym onet.pl, Sąd Apelacyjny w Białymstoku informuje, że sprawa zabójstwa, którego dotyczy artykuł, została rozpoznana przez Sąd Apelacyjny w Białymstoku w postępowaniu odwoławczym - sygn. akt II AKa 294/01. Wyrok wydany przez Sąd I instancji został utrzymany w mocy.
W dniu 25 kwietnia 2024 roku, godz. 9:00, s. IV Sąd Apelacyjny w Białymstoku rozpozna sprawę kobiety oskarżonej o udział w zorganizowanej grupie przestępczej, zajmującej się przemytem i obrotem znacznymi ilościami środków odurzających w postaci kokainy, heroiny, marihuany i substancji psychotropowych w postaci amfetaminy i ekstazy na skalę międzynarodową (Brazylia, Japonia, Niemcy, Holandia, Norwegia, Szwecja). Przestępczy proceder opierał się między innymi o międzynarodowy obrót środkami odurzającymi z wykorzystaniem ich wprowadzania do przewodu pokarmowego lub urywanie w otworach ciała różnych osób.
Sąd Apelacyjny w Białymstoku w dniu 11 kwietnia 2024 r. zmienił wyrok Sądu Okręgowego w Ostrołęce w sprawie II K 16/23, wydany w sprawie o zabójstwo młodego mężczyzny w salonie gier w Ostrowi Mazowieckiej.
Sąd odwoławczy za niezasadne uznał w tej sprawie apelacje obrońców, oceniając je jako lakoniczne i nieprzekonujące. W tym względzie Sąd stanowisko swoje oparł w szczególności na znajdującym się w materiale dowodowym nagraniu z monitoringu. Nagranie to ujawnia w sposób niebudzący wątpliwości przebieg zdarzenia, w tym także i rolę każdego z oskarżonych. Nieskuteczne działania obrońców ukierunkowane były na polepszanie sytuacji procesowej oskarżonych, co jednak nie zyskało aprobaty Sądu odwoławczego.
Co do sprawcy oskarżonego w tej sprawie o zabójstwo z użyciem noża, Sąd Apelacyjny, uzupełniając kwalifikację prawną o przepis art. 4 § 1 k.k., orzekł – tak jak Sąd I instancji – karę pozbawienia wolności w wysokości 25 lat.
Natomiast za słuszny Sąd uznał zarzut apelacji prokuratorskiej, stwierdzając, że zachowanie dwóch spośród biorących udział w pobiciu sprawców zakwalifikować należy z art. 158 § 3 k.k., albowiem ich działanie w następstwie doprowadziło do śmierci człowieka, przy czym zachowanie jednego z nich stanowiło spiritus movens zdarzenia. Sąd Apelacyjny, zmieniając kwalifikację prawną czynów im zarzuconych, a dodatkowo uzupełniając tę kwalifikację o przepis art. 4 § 1 k.k., kary wymierzone im za pobicie ze skutkiem śmiertelnym orzekł odpowiednio w wymiarze 2 lat pozbawienia wolności i 4 lat pozbawienia wolności.
Orzeczoną wobec ostatniego ze sprawców karę pozbawienia wolności za czyn z art. 158 § 1 k.k. Sąd Apelacyjny obniżył z 6 miesięcy pozbawienia wolności do 5 miesięcy pozbawienia wolności, uzupełniając podstawę prawną skazania o przepis art. 4 § 1 k.k.
Sąd Apelacyjny podwyższył także kwoty zadośćuczynienia zasądzone od dwóch oskarżonych, odpowiednio do kwot 10.000 złotych i 20.000 złotych.
Co do oskarżonej o przestępstwo zacierania śladów i nieudzielenia pomocy pokrzywdzonemu, Sąd Apelacyjny zapadły w postępowaniu pierwszoinstancyjnym wyrok utrzymał w mocy.
Wyrok jest prawomocny.
Sąd Apelacyjny w Białymstoku w dniu 18 kwietnia 2024 roku rozpozna apelacje pełnomocnika wnioskodawcy i Skarbu Państwa od wyroku Sądu Okręgowego w Olsztynie wydanego w sprawie II Ko 121/23 z wniosku o odszkodowanie za doznaną szkodę i zadośćuczynienie za doznaną krzywdę wynikłe na skutek niewątpliwie niesłusznego tymczasowego aresztowania zastosowanego wobec wnioskodawcy.
W postępowaniu pierwszoinstancyjnym Sąd Okręgowy zasądził od Skarbu Państwa reprezentowanego przez Prezesa Sądu Apelacyjnego w Gdańsku na rzecz wnioskodawcy kwotę 51.200 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia uprawomocnienia wyroku do dnia zapłaty tytułem odszkodowania za doznaną szkodę oraz kwotę 130.000 zł wraz ustawowymi odsetkami od dnia uprawomocnienia wyroku do dnia zapłaty tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę z powodu pozbawienia wolności w związku z niewątpliwie niesłusznym tymczasowym aresztowaniem trwającym od dnia 07 marca 2020 r., godz. 23:30 do dnia 31 marca 2021 r., godz. 13:50 w sprawie Sądu Okręgowego w Gdańsku IV Wydział Karny o sygn. akt: IV K 201/20. Sprawa ta zakończona została prawomocnym uniewinnieniem wnioskodawcy od popełnienia zarzucanego mu czynu.
Pełnomocnik wnioskodawcy w ramach złożonej apelacji wniósł o zasądzenie dodatkowego zadośćuczynienia w wysokości 870.000 złotych ponad kwotę zasądzoną w I instancji. Natomiast Skarb Państwa wniósł o zmianę orzeczenia w części dotyczącej odszkodowania i zadośćuczynienia przez oddalenie wniosku w całości lub w części.
W dniu 16 kwietnia 2024 r., godz. 9:00 s. IV Sąd Apelacyjny w Białymstoku zajmie się sprawą mężczyzny, który dokonał zabójstwa swojego brata poprzez uduszenie (sygn. akt II AKa 33/24).
Sąd Okręgowy w Ostrołęce wyrokiem wydanym w dniu 23 listopada 2023 r. w sprawie o sygn. akt II K 38/23 uznał oskarżonego za winnego tego, że w dniu 23 lutego 2023 roku w miejscowości Nowy Strachocin 19 gmina Szelków, powiat makowski, województwo mazowieckie, działając z bezpośrednim zamiarem pozbawienia życia brata przewrócił pokrzywdzonego na plecy, a następnie usiadł na jego klatce piersiowej i dociskał kolanami, wielokrotnie uderzał pięściami po twarzy, dusił, trzymając ręce na jego szyi oraz zakrywał usta i nos bluzą, czym spowodował obrażenia ciała w postaci: wylewów krwawych w tkankach miękkich szyi - wokół krtani i tchawicy oraz na lewej bocznej powierzchni przełyku, złamania żeber V i VI po stronie prawej w linii pachowej przedniej, powierzchownej rany ciętej powłok miękkich głowy (okolica wierzchołka głowy) podskórnego wylewu krwawego na wysokości trzonu lewej kości jarzmowej, mnogich otarć naskórka i powierzchownej rany ciętej na lewym nadgarstku i grzbietowej powierzchni lewego śródręcza, co skutkowało ostrą niewydolnością oddychania i krążenia mózgu w przebiegu przerwania drożności górnych dróg oddechowych oraz pobudzenia baroreceptorów zatok szyjnych co doprowadziło do odruchowego zatrzymania krążenia i zgonu pokrzywdzonego, co wypełnia znamiona czynu z art. 148 § 1 k.k. Sąd za tak przypisany czyn wymierzył oskarżonemu karę 15 lat pozbawienia wolności.
Ponadto wobec oskarżonego orzeczono środek zabezpieczający w postaci ambulatoryjnej terapii uzależnień w związku z uzależnieniem od alkoholu.
Apelację od powyższego wyroku wywiodła obrona.