Sąd Apelacyjny w Białymstoku w dniu 31 stycznia 2024 r. co do zasady utrzymał w mocy wyrok Sądu Okręgowego w Ostrołęce w sprawie II K 23/23 skazujący oskarżonego na karę łączną dożywotniego pozbawienia wolności za m.in. dokonanie zabójstwa żony i teściowej oraz znęcania się nad nimi. Dokonał jedynie korekty z uwagi na odmienny stan prawny w dacie popełnienia czynów i zastosowanie ustawy korzystniejszej dla oskarżonego uzupełniając podstawy prawne skazań i wymiaru kary łącznej o „art. 4 § 1 k.k.”. Uchylił również pkt. XI wyroku, w którym orzeczono, że oskarżony będzie mógł ubiegać się o warunkowe przedterminowe zwolnienia po odbyciu kary 25 lat pozbawienia wolności jako zbędny. Sąd argumentował, że art. 78 § 3 k.k. wprowadza możliwość oznaczenia surowszego ograniczenia ubiegania się o warunkowe przedterminowe zwolnienie, natomiast wskazanie przez Sąd Okręgowy wymiaru 25 lat kary pozbawienia wolności nie stanowiło tego surowszego ograniczenia, bowiem na datę popełnienia czynu, jak i na datę orzekania przez Sąd I instancji przepis art. 78 § 3 k.k. przewidywał ograniczenie, że w przypadku orzeczenia kary dożywotniego pozbawienia wolności, można zwolnić skazanego po odbyciu 25 lat pozbawienia wolności.
Sąd Apelacyjny nie podzielił zarzutu rażącej niewspółmierności kar orzeczonych za zbrodnię zabójstwa i przestępstwa popełnionego podczas zatrzymania oskarżonego przez funkcjonariuszy policji oraz argumentów zawartych w apelacji obrońcy. Zdaniem Sądu Odwoławczego orzekając kary jednostkowe dożywotniego pozbawienia wolności Sąd Okręgowy uwzględnił wszystkie okoliczności wskazane w art. 53 k.k. Wziął pod uwagę skutek w postaci śmierci żony i teściowej oskarżonego, zaplanowany sposób działania oskarżonego, jak i brutalność tego działania, która przejawiała się użyciem kija bejsbolowego i noża oraz zadawaniu uderzeń w części ciała w których zlokalizowane są ważne dla życia organy (głowa, klatka piersiowa). Sąd podkreślił, iż teściowa oskarżonego była osobą w podeszłym wieku oraz nieporadną z uwagi na korzystanie z wózka inwalidzkiego, a w momencie ataku oskarżonego spała. Orzeczone kary uwzględniają również okoliczności przedmiotowe m.in. powody przedmiotowego zajścia w postaci istniejącego od wielu lat konfliktu na tle majątkowym pomiędzy oskarżonym, a jego żoną i jej rodziną.
Sąd Apelacyjny dalej wskazał, że wymierzając karę dożywotniego pozbawienia wolności Sąd Okręgowy uwzględnił również postawę oskarżonego, który jest bezkrytyczny wobec popełnionych czynów, nie przejawia skruchy ani żalu, a winą obciąża swoją żonę. W konsekwencji jego dotychczasowa niekaralność oraz bardzo dobra opina z zakładu pracy nie mogły wpłynąć na łagodniejsze potraktowanie. Zdaniem Sądu Apelacyjnego oskarżony nie rokuje najmniejszych nadziei na resocjalizację i tym samym Sąd nie dostrzegł przesłanek do złagodzenia kar jednostkowych, jak i kary łącznej dożywotniego pozbawienia wolności.
Wyrok jest prawomocny.