Sąd Apelacyjny w Białymstoku

Zamawiający, Sąd Apelacyjny w Białymstoku, ul. Mickiewicza 5, 15-950 Białystok zaprasza do złożenia oferty w postępowaniu na zorganizowanie wycieczki autokarowej pracowników Sądu Apelacyjnego w Białymstoku do Trójmiasta w dniach 29-31 sierpnia 2025 roku o wartości poniżej kwoty wskazanej w art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy Prawo Zamówień Publicznych i tym samym wyłączonego ze stosowania przepisów wymienionej ustawy.

Sprawa o wykonanie przedwstępnej umowy sprzedaży gospodarstwa rolnego.

21 maja 2025 r. o godz. 12.00, s. II, rozpoznana zostanie sprawa I ACa 1187/24 dotycząca powództwa o zobowiązanie do złożenia oświadczenia woli w przedmiocie przeniesienia na rzecz powodów do wspólności ustawowej własności zabudowanego gospodarstwa rolnego.

W sprawie tej Sąd Okręgowy w Białymstoku wyrokiem z dnia 18 marca 2024 r. uwzględnił powództwo i zobowiązał następców prawnych pozwanego J.C. do złożenia oświadczeni woli o sprzedaży powodom (małżonkom C.) do ich majątku wspólnego własności zabudowanego gospodarstwa rolnego położonego we wsiach : S., Ł. i Ł, gm. N, pow. W, woj. podlaskie o łącznej pow. 12,7160 ha, składającego się z działek o nr X, Y, Z, dla których Sąd Rejonowy w W. IV Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą KW nr ZZZ w wykonaniu umowy przedwstępnej sprzedaży z dnia 1.02.2019 r. zawartej przed notariuszem M.D. na warunkach w niej określonych, za dopłatą reszty ceny w wysokości 740.000 zł.

Z ustaleń faktycznych tego Sądu wynikało, że w dniu 1 lutego 2019 roku powodowie (małżonkowie C.) zawarli z pozwanym J.C. w formie aktu notarialnego umowę przedwstępną  sprzedaży, opisanego wyżej gospodarstwa rolnego. Termin umowy przyrzeczonej określono na dzień do 15 stycznia 2020 roku, zaś cenę na 790 tys. zł, z czego powodowie w dniu zawarcia umowy przedwstępnej przelali na konto zbywcy 50.000 zł tytułem zadatku. Do zawarcia umowy przyrzeczonej jednak nie doszło. Za to pozwany na mocy postanowienia Sądu Okręgowego w Białymstoku z dnia 26 czerwca 2020 roku wydanego w sprawie o sygnaturze I Ns 152/19 został ubezwłasnowolniony całkowicie z powodu zaburzeń psychicznych. W dniu 27 grudnia 2022 r. doszło do jego zgonu, a spadek po nim na podstawie testamentu z dnia 3 lipca 2012 r. odziedziczyły pozwane J.K. i I.P.  W dniu 13 kwietnia 2023 roku spadkobiercy pozwanego oświadczyły, że mając na uwadze, że J.C. został całkowicie ubezwłasnowolniony, zaś powodowie wiedzieli o stanie zdrowia sprzedającego, a mimo to zawarli z nim umowę przedwstępną sprzedaży i zaoferowali cenę niższą od realnej wartości przedmiotu sprzedaży, która jest dwukrotnie wyższa od zaoferowanej,  pozwane odstępują od przedwstępnej umowy sprzedaży zawartej przez spadkodawcę z powodami z przyczyn zawinionych przez kupujących.

Mając na względzie powyższe ustalenia Sąd Okręgowy uznał, iż powództwo zasługiwało na uwzględnienie. Według tego Sądu spełniły się przesłanki z art. 390 § 2 k.c. umożliwiające domaganie się przez powodów zawarcia umowy przyrzeczonej. Przedwstępna umowa sprzedaży nieruchomości była bowiem ważna i zawiera essentialia negotii umowy przyrzeczonej. Nie potwierdził się przy tym w toku postępowania zarzut stawiany przez  pozwane jakoby J.C. nie miał świadomości co do czynności jakiej dokonywał. Zarzut ten został bowiem obalony w szczególności trzema opiniami biegłych w których wszyscy jednoznacznie wskazywali, że w chwili sporządzania aktu notarialnego umowy przedwstępnej sprzedaży gospodarstwa J.C. był świadomy i mógł swobodnie podejmować decyzje dotyczące rozporządzania swoim majątkiem.

Za niezasadny Sąd uznał również zarzut wyzysku. Według Sądu ustalenie przez strony umowy przedwstępnej zawartej w 2019 r. ceny za 12 ha gospodarstwo rolne na kwotę 790.000 zł wyklucza wyzysk. Ponadto zdaniem Sądu nawet w przypadku przyjęcia wyzysku jego skutkiem nie jest nieważność takiej umowy ex lege, a jedynie prawo do zmniejszenia świadczenia strony dotkniętej wyzyskiem lub zwiększenia świadczenia drugiej strony. Dopiero gdyby jedno i drugie było nadmiernie utrudnione strona może żądać unieważnienia umowy. Z takim żądaniem strona pozwane w zawitym terminie dwuletnim nie wystąpiły.

Sąd nie zgodził się również z podniesionym przez pozwane zarzutem przedawnienia roszczenia o zawarcie umowy przyrzeczonej. Umowa przyrzeczona miała bowiem zostać zawarta do 15 stycznia 2020 r., zaś powodowie z powództwem o zobowiązanie do złożenia oświadczenia woli wystąpili we wrześniu 2020 r., a wiec przed upływem rocznego terminu.

Sąd Apelacyjny rozpozna apelację wniesioną przez pozwane.

Uprzejmie informujemy, że Zamawiający prowadzi przedmiotowe postępowanie w formie elektronicznej za pośrednictwem Platformy e-Zamówienia pod adresem https://ezamowienia.gov.pl/

Adres strony internetowej prowadzonego postępowania:

https://ezamowienia.gov.pl/mp-client/search/list/ocds-148610-0a5d82b5-4e7e-40ba-b184-6847419904dd

Wykonawca zamierzający wziąć udział w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego musi posiadać konto podmiotu „Wykonawca” na Platformie e-Zamówienia. Szczegółowe informacje na temat zakładania kont podmiotów oraz zasady i warunki korzystania z Platformy e-Zamówienia określa Regulamin Platformy e-Zamówienia, dostępny na stronie internetowej https://ezamowienia.gov.pl oraz informacje zamieszczone w zakładce „Centrum Pomocy”.

Tytuł: Publikacja wyroku w sprawie błędu medycznego popełnionego przy porodzie.

W dniu 22 maja 2025 r. o godz. 13.00, s. II, Sąd Apelacyjny odbędzie się publikacja wyroku w sprawie I ACa 1930/23  o zadośćuczynienie, odszkodowanie i rentę z tytułu zwiększonych potrzeb za szkodę doznaną przez małoletnią powódkę wskutek błędów popełnionych przez personel pozwanego Szpitala przy porodzie. 

Orzekający w pierwszej instancji Sąd Okręgowy w Olsztynie wyrokiem z dnia 30 marca 2023 r. (sygn. akt I C 1618/19) uwzględnił powództwo w przeważającej mierze, zasądzając od pozwanego na rzecz małoletniej powódki kwotę 117.266,39 zł tytułem odszkodowania oraz kwotę 1.000.000 zł tytułem zadośćuczynienia. Zasądził również od pozwanego na rzecz małoletniej powódki rentę w kwocie 2.000 zł miesięcznie płatną do 10-go dnia każdego miesiąca, poczynając od 10.03.2017 r. w okresie do dnia 10.12.2020 r., nadto rentę w kwocie 3.500 zł płatną do 10-go dnia każdego miesiąca, poczynając od 10 stycznia 2021 r.

Z ustaleń Sądu Okręgowego wynikało, że do zdarzenia, z którego swoje roszczenia wywodziła małoletnia powódka doszło w marcu 2011 r. Matka powódki została wówczas przyjęta do pozwanego szpitala w związku z rozpoczętą akcją porodową. Z chwilą przyjęcia rodzącej na salę porodową w dniu 23.03.2011 r o godzinie 6:00 objęto ją nadzorem śródporodowym, który prowadzono na podstawie: oceny parametrów stanu ogólnego rodzącej, badania położniczego wewnętrznego, oceny aktywności skurczowej macicy oraz monitorowania czynności serca płodu. Wynik badania KTG wykonanego o godzinie 6:00 przemawiał za prawidłowym stanem płodu, jeśli zaś chodzi o dalszy sposób monitorowania – doszło tu do uchybień diagnostycznych. Pomimo bowiem wdrożonej wobec matki powódki w przebiegu porodu farmakologicznej stymulacji czynności skurczowej macicy oraz wysłuchania zwolnienia czynności serca płodu, które wystąpiło około godziny 11-ej, z bliżej nieznanych  przyczyn zaniechano monitorowania stanu płodu na podstawie badania kardiotokograficznego.  Ostatnie badanie KTG w dniu porodu zostało wykonane o godzinie 11.00, kiedy to zaobserwowano zwolnienie w akcji płodu dziecka do 100 uderzeń na minutę przy pełnym rozwarciu szyjki macicy. O godzinie 12.10 podjęto decyzję o zakończeniu porodu drogą cesarskiego cięcia, co było spowodowane stwierdzeniem w badaniu położniczym wysokiego prostego stania główki oraz wiążącego się z tym braku postępu porodu. Ostatecznie poród nastąpił o godz. 12.40. Powódka zaraz po urodzeniu  otrzymała 2 pkt w skali Apgar. Rozpoznano u niej niedotlenienie wewnątrzmaciczne, zaburzenia oddychania oraz zamartwicę. Stwierdzono na czaszce duży obrzęk, możliwy krwiak, posocznicę, nadto bardzo słabą czynność serca (60-70 uderzeń na minutę).

W chwili obecnej małoletnia powódka mieści się w granicach niepełnosprawności intelektualnej w stopniu głębokim. Jest zdolna do zupełnie podstawowych form  niewerbalnej komunikacji i jej zdolność do dbania o własne podstawowe potrzeby jest bardzo mała. Wymaga ona stałej pomocy i nadzoru osób trzecich. Nie jest zdolna do udziału w domowych i praktycznych  zadaniach. Jej niepełnosprawność ma charakter pierwotny i jest trwała. Rokowania na przyszłość są niekorzystne,

Mając na względzie powyższe ustalenia Sąd Okręgowy ocenił, że iż personelowi lekarskiemu, a zatem pozwanej jednostce leczniczej, można było przypisać odpowiedzialność na ogólnych zasadach, co pociągało za sobą odpowiedzialność pozwanego Szpitala z art. 430 k.c. w zw. z art. 415 k.c. i 444 k.c. oraz 445 k.c.  Ocenę tę zaś wywiódł z analizy opinii biegłego z zakresu położnictwa i ginekologii, z których wynikało że pomimo potrzeby, a właściwie obiektywnej konieczności diagnostycznej nakazującej wdrożenie ciągłej kontroli kardiotokograficznej nad rodzącą matką powódki, takowa z bliżej nieznanych przyczyn nie została podjęta, co uniemożliwiło szybką i niezawodną reakcję w postaci porodu drogą cesarskiego cięcia.

Przechodząc do omówienia poszczególnych roszczeń zgłoszonych przez małoletnią powódkę, Sąd w pierwszej kolejności uznał, że kwota 1.000.000 zł zadośćuczynienia należycie wypełnia kryteria odpowiedniości z art. 445 k.c. Małoletnia powódka w żaden sposób nie może bowiem samodzielnie funkcjonować na wszystkich polach aktywności życia codziennego, a jej stan zdrowia nie daje realnych szans na istotną poprawę.

Jeśli chodzi zaś o odszkodowanie, to Sąd przyjął, że w jego zakres wchodzi koszt permanentnej opieki nad małoletnią powódką przez jej matkę przez okres 37 miesięcy (wysokość tego kosztu została wyceniona przez Sąd na kwotę 74.000 zł) oraz koszt wydatków na leczenie, rehabilitację, dojazdy, badania itd. w rozmiarze 43.266,39 zł. Łącznie dało to więc kwotę 117.266,39 zł stanowiącą należne małoletniej powódce odszkodowania za okres okresu od dnia następnego po dniu rozwiązania umowy o pracę z jej matką do początku roku 2021 r.

W przypadku z kolei renty, Sąd Okręgowy stanął na stanowisku, że nie da się tego świadczenia wyliczyć dokładnie, stąd też posiłkował się treścią art. 322 k.p.c., który to przepis zezwala sądowi na zasądzenie renty w wysokości ustalonej, przy uwzględnieniu wszystkich okoliczności sprawy. Kierując się więc tym kryterium, Sąd uznał że konieczność przyjmowania leków i wdrażania różnych form leczenia, terapii, czy rehabilitacji małoletniej powódki oraz sprawowania nad nią opieki wymaga wyłożenia na ten cel kwoty 2.000 zł miesięcznie w okresie od 10.03.2017 r. do dnia 10.12.2020 r., zaś od dnia 10.01.2021 r., zważywszy choćby na rosnące ceny i znaczną zwyżkę wszelkich kosztów utrzymania, kwoty 3.500 zł miesięcznie.

W pozostałym zakresie natomiast - co do innych kosztów wykraczających poza wskazane wyżej,  a także rentę w wyższym rozmiarze - powództwo Sąd oddalił z uwagi na brak w materiale dowodowym podstaw dla ustalenia, iż są to koszty niezbędne i w  zaistniałej sytuacji realne.

Sąd Apelacyjny rozpoznaje apelację wniesioną przez pozwany Szpital.