Sąd Apelacyjny w Białymstoku

W sobotę, 4 października 2025 roku, pracownicy Sądu Apelacyjnego w Białymstoku
w ramach unikatowej inicjatywy zorganizowanej we współpracy z 18. Pułkiem Rozpoznawczym w Białymstoku mieli okazję poznać arkana służby wojskowej i zdobyć praktyczne umiejętności wykraczające daleko poza codzienne obowiązki.

Szkolenie miało na celu nie tylko zapoznanie pracowników wymiaru sprawiedliwości ze specyfiką funkcjonowania Sił Zbrojnych, ale również wyposażenie ich w konkretne, praktyczne kompetencje, które mogą mieć kluczowe znaczenie w sytuacjach kryzysowych. Inicjatywa jest odpowiedzią na rosnącą potrzebę budowania wszechstronnych umiejętności proobronnych i zacieśniania współpracy między kluczowymi instytucjami państwa.

Program kilkugodzinnego szkolenia był intensywny i zróżnicowany. Pod okiem doświadczonych instruktorów wojskowych uczestnicy zostali podzieleni na grupy i przeszli przez kilka specjalistycznych modułów:

• Pierwsza pomoc w warunkach polowych: kursanci uczyli się podstaw taktyki ratownictwa medycznego, w tym resuscytacji krążeniowo-oddechowej, tamowania masywnych krwotoków, zabezpieczania dróg oddechowych i opatrywania ran.
• Podstawy samoobrony: żołnierze zaprezentowali i przećwiczyli z uczestnikami szkolenia podstawowe techniki walki wręcz i obrony przed napastnikiem, kładąc nacisk na skuteczność i prostotę ruchów.
• Elementy S.E.R.E. (Survival, Evasion, Resistance, Escape): uczestnicy dowiedzieli się, jakie niezbędne elementy powinien zawierać plecak ewakuacyjny a także poznali kluczowe zasady przetrwania w trudnym terenie, takie jak pozyskiwanie wody, budowa schronienia, czy rozpalanie ognia.
• Pętla taktyczna: kursanci mieli możliwość sprawdzenia swoich sił w warunkach poligonowych, wykonując różnorodne zadania taktyczne takie jak, posługiwanie się bronią, reakcja na kontakt ogniowy, rzut granatem, a także współpraca w zespole, stosowanie znaków taktycznych czy meldunków.
• Szkolenie strzeleckie (zorganizowane przez podmiot zewnętrzny): po wyczerpującym instruktażu z zasad bezpiecznego posługiwania się bronią, pracownicy sądu mieli możliwość sprawdzenia swoich umiejętności na strzelnicy, wykonując strzelania
  z broni krótkiej. Przeprowadzono także konkurs na najlepszego strzelca, zwycięzca został uhonorowany pucharem.

Szkolenie zakończyło się złożeniem podziękowań na ręce osób organizujących powyższe przedsięwzięcie ze strony 18. Pułku Rozpoznawczego w Białymstoku a także wspólnym posiłkiem, podczas którego uczestnicy mieli możliwość wymienić się wrażeniami. Każdy
z nich podkreślał, jak ważna to była inicjatywa i wyraził nadzieję na organizację podobnych inicjatyw w przyszłości.

Sąd Apelacyjny w Białymstoku na dzień 14 października 2025 roku godz. 10:30, s. IV wyznaczył termin rozprawy odwoławczej w sprawie dotyczącej działalności przestępczej prowadzonej na terenie Olsztyna i innych miejscowości - oskarżony wspólnie i w porozumieniu z innymi  osobami dopuszczał się oszustw internetowych na szeroką skalę. Działania sprawców polegały też na  nielegalnym uzyskiwaniu danych dostępowych, a także na wyłudzaniu środków finansowych w ramach zorganizowanej grupy przestępczej.

Zgodnie z ustaleniami Sądu Okręgowego w Olsztynie oskarżony dopuścił się kilkuset przestępstw.

Sąd wymierzył oskarżonemu karę łączną 3 lat pozbawienia wolności.

Apelację od wyroku złożył obrońca oskarżonego.

Sąd Apelacyjny w Białymstoku w dniu 9 października 2025 roku ogłosił wyrok w sprawie dotyczącej kradzieży maszyn rolniczych. Wyrok Sądu I instancji został utrzymany w mocy w zakresie winy i kary. Sąd Apelacyjny uznał, że argumenty zawarte w apelacjach nie dają podstaw do ingerowania w treść orzeczenia w relacji do zebranego materiału dowodowego. Sędzia sprawozdawca szczegółowo omówiła sytuację każdego z oskarżonych.

W przypadku pierwszego z nich zakwestionowano w apelacji wymiar kary siedmiu lat pozbawienia wolności w kontekście przypisanego sprawstwa z uwzględnieniem ograniczonej poczytalności (art. 31 § 2 k.k.). Obrona wskazywała, że ta okoliczność winna wpłynąć na złagodzenie kary. Sąd Apelacyjny nie podzielił tego stanowiska, wskazując, że Sąd I instancji słusznie uznał, iż stan zdrowia oskarżonego nie miał istotnego wpływu na jego udział w zdarzeniach. Oskarżony był już wcześniej karany i aktywnie uczestniczył w przestępstwie, zarówno fizycznie, jak i taktycznie, z dużym zaangażowaniem. Ograniczona poczytalność nie przeszkodziła mu w popełnieniu poważnych przestępstw przeciwko mieniu.

W przypadku drugiego z oskarżonych obrońca kwestionował ustalenia sądu co do winy, twierdząc, że dowody miały charakter poszlakowy. Sąd odwoławczy nie uwzględnił tej argumentacji, wskazując na istnienie jednoznacznych dowodów, w tym wyjaśnień współoskarżonych, materiału DNA, analizy danych teleinformatycznych oraz śladów traseologicznych i dowodu rzeczowego. Zdaniem sądu nie ma żadnych wątpliwości co do sprawstwa, a argumentacja obrony była bardzo powierzchowna. Zarzut rażącej niewspółmierności kary również nie był zasadny. Sędzia sprawozdawca podkreśliła, że kara 10 lat pozbawienia wolności została orzeczona z uwzględnieniem wszystkich ustawowych dyrektyw, w tym przy uwzględnieniu, że oskarżony działał w warunkach recydywy wielokrotnej. Nie wystąpiły żadne okoliczności łagodzące, a zachowanie cechuje bardzo wysoka szkodliwość społeczna – było planowane, rozciągnięte w czasie, zuchwałe i ukierunkowane na zabór mienia o znacznej wartości czy to poprzez dokonywanie kradzieży z włamaniem czy kradzieży wartościowego sprzętu rolniczego z posesji rolników.

Sąd Apelacyjny w pełni podzielił ocenę Sądu Okręgowego co do trzech pozostałych oskarżonych. W przypadku jednego ze sprawców paserstwa przedmiotem rozważań była wartość nabytej rzeczy, co rzutowało na kwalifikację prawną czynu. Sąd odwoławczy uznał za prawidłowe ustalenia Sądu I instancji, który przyjął, że cena nabytej ładowarki wraz z dodatkową łyżką przekraczały wartość 200.000 złotych co  stanowi mienie znacznej wartości. Potwierdzają to zarówno zeznania pokrzywdzonej, jak i pierwsze wyjaśnienia samego oskarżonego.

Drugi z oskarżonych o paserstwo twierdził, że nie nabył maszyny, lecz wynajął ją. Sąd I instancji słusznie nie dał wiary tej wersji. Na sprawstwo wskazują zeznania pracownika oskarżonego, z których jednoznacznie wynika, że doszło do zakupu. Umowa najmu, sporządzona odręcznie, nie daje podstaw do przyjęcia jej autentyczności, szczególnie w kontekście kontaktów telefonicznych oskarżonego z jednym ze sprawców kradzieży. Analiza treści rozmów wskazuje, że oskarżony był zainteresowany zakupem maszyny. Twierdzenia jego żony, że nie posiadał środków finansowych nie wykluczają sprawstwa, ponieważ dokonanie pełnej zapłaty nie jest warunkiem przypisania winy za paserstwo.

Ostatni z oskarżonych został uznany winnym czynu z art. 286 § 2 k.k., dotyczącego żądania korzyści majątkowej w zamian za informację. Jak podkreśliła Sędzia, przepis ten rzadko trafia na wokandę. W tej sprawie jego znamiona zostały spełnione już w momencie samego wskazania kwoty, za którą oskarżony gotów był wyjawić miejsce przechowywania skradzionego sprzętu. Fakt, że oskarżony później nie odbierał telefonów i nie kontynuował kontaktu, nie niweczy jego odpowiedzialności, a stopień zawinienia znalazł odbicie w wymiarze kary. Z akt sprawy wynika, że dawkował informacje o miejscu przechowywania skradzionej przyczepy, a przerwanie działań zbiegło się z momentem gdy sprawą zajęła się policja. 

Wobec trzech ostatnich oskarżonych Sąd I instancji orzekł kary z warunkowym zawieszeniem ich wykonania, a sąd odwoławczy kary te uznał za adekwatne do stopnia zawinienia oraz okoliczności sprawy.

Wyrok jest prawomocny.

W  dniu 14 października 2025 roku o godzinie 11:30 s. IV Sąd Apelacyjny w Białymstoku rozpozna apelację w sprawie mężczyzny oskarżonego o dokonanie szeregu oszustw związanych z wyłudzaniem tzw. „covidowych” pożyczek.

Zgodnie z ustaleniami Sądu Okręgowego w Białymstoku, oskarżony w okresie od listopada 2020 roku do czerwca 2021 roku dopuścił się 62 przestępstw polegających na składaniu sfałszowanych wniosków o udzielenie mikropożyczek ze środków publicznych, przyznawanych w ramach tarczy antykryzysowej COVID-19. W ramach tego procederu oskarżony, działając w różnych miejscowościach na terenie kraju, przedkładał do powiatowych urzędów pracy wnioski o udzielenie pożyczki, przeznaczonej na pokrycie bieżących kosztów prowadzenia działalności gospodarczej. W poszczególnych przypadkach podrabiał podpisy rzekomych przedsiębiorców oraz zamieszczał nieprawdziwe dane osobowe, kontaktowe, jak również fałszywe informacje o prowadzeniu działalności gospodarczej przed 1 kwietnia 2020 roku, tj. o warunku niezbędnym do uzyskania wsparcia. Wnioski składane były elektronicznie, a każdorazowo miały na celu doprowadzenie danej instytucji do niekorzystnego rozporządzenia mieniem. W wyniku weryfikacji część prób wyłudzeń została udaremniona przez pracowników urzędów, jednak w niektórych przypadkach doszło do wypłaty środków.

Sąd I instancji wymierzył oskarżonemu karę łączną 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz grzywnę w wysokości 250 stawek dziennych, przyjmując jedną stawkę jako równowartość 50 zł. Ponadto sąd zobowiązał oskarżonego do naprawienia szkody na rzecz pokrzywdzonych instytucji – Urzędów Pracy w Gdańsku, Białymstoku, Zabrzu, Nysie, Opolu, Bydgoszczy i Elblągu.

Apelację od orzeczenia złożył obrońca oskarżonego.