W dniu 31 sierpnia 2016r. Sąd Apelacyjny w Białymstoku zmienił wyrok w sprawie Tomasza S., oskarżonego o zabójstwo żony (sygn. akt II AKa 109/16)
przyjmując, że nie działał on z zamiarem bezpośrednim pozbawienia życia, ale z zamiarem ewentualnym, tj. nie dążył do osiągnięcia tego skutku, ale przewidując realną możliwość jego wystąpienia godził się na to.
W przedmiotowej sprawie, jak uzasadniła sędzia sprawozdawca, o zamiarze Tomasza S. nie może przesądzać wyłącznie skutek w postaci śmierci pokrzywdzonej, ani wielokrotnie wcześniej wypowiadane bliżej niesprecyzowane groźby, ale całokształt okoliczności zdarzenia. Z materiału dowodowego wynika zaś, że oskarżony działał w sposób niezaplanowany, pod wpływem impulsu, użył niewielkiej ilości cieczy łatwopalnej, działał w pomieszczeniu, w którym pokrzywdzona miała możliwość ugaszenia ognia. Te okoliczności wskazują na inną postać zamiaru, niż przyjęta przez Sąd Okręgowy.
Jednocześnie sąd odwoławczy nie znalazł podstaw aby, jak chciał tego skarżący, wyeliminować z opisu czynu ustalenie, że Tomasz S. działał ze szczególnym okrucieństwem, a w konsekwencji zmienić kwalifikację prawną przypisanego mu przestępstwa. Oskarżony działał w sposób powodujący znaczne cierpienie ofiary, co uzasadnia przyjęcie kwalifikacji prawnej z art. 148 § 2 pkt 1 k.k.
Sąd Apelacyjny zaakceptował także wymierzoną oskarżonemu karę 25 lat pozbawienia wolności z tym, że uchylił ograniczenie z art. 77 § 2 k.k. dotyczące warunkowego przedterminowego zwolnienia.
Wyrok jest prawomocny i podlega wykonaniu. W sprawie może być wniesiony nadzwyczajny środek zaskarżenia w postaci kasacji do Sądu Najwyższego.