Sąd Apelacyjny w Białymstoku

W Sądzie Apelacyjnym w Białymstoku 23 kwietnia 2025 roku o godz. 11:00, s. IV,  odbędzie się rozprawa odwoławcza w sprawie oskarżonej o usiłowanie zabójstwa syna. Orzeczenie w postępowaniu pierwszoinstancyjnym wydał Sąd Okręgowy w Łomży w sprawie II K 22/24.

Po przeprowadzonym postępowaniu Sąd pierwszej instancji przypisał oskarżonej czyn w zmienionej postaci, a mianowicie uznał oskarżoną winna tego, że 07 kwietnia 2024 roku w jednej z miejscowości woj. podlaskiego ugodziła nożem w klatkę piersiową swego syna, powodując u niego obrażenia ciała w postaci otwartej rany kłutej przedniej ściany klatki piersiowej, która wywołała obfity krwotok zewnętrzny i wewnętrzny oraz niewielką odmę podskórną i opłucnową, powodując ciężki uszczerbek na zdrowiu w postaci długotrwałej choroby realnie zagrażającej życiu. Sąd uznał, że zdolność oskarżonej do rozpoznania znaczenia  popełnionego czynu i pokierowania postępowaniem była ograniczona w stopniu znacznym. Tak przypisany czyn został więc zakwalifikowany z art. 156 § 1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 31 § 2 k.k.

Oskarżonej wymierzono karę 3 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności, orzeczono wobec niej terapeutyczny system wykonania kary pozbawienia wolności, a także środek zabezpieczający w postaci terapii.

W sprawie wywiedziono apelacje: oskarżyciel posiłkowego i obrońca.

15 kwietnia 2025 roku o godz. 09:00 s. IV w Sądzie Apelacyjnym w Białymstoku odbędzie się rozprawa odwoławcza w sprawie  Sądu Okręgowego w Olsztynie o sygn. II K 44/24.

W akcie oskarżenia zarzucono oskarżonej usiłowanie zabójstwa męża w zbiegu ze spowodowaniem ciężkiego uszczerbku na zdrowiu w postaci choroby realnie zagrażającej życiu.

Po przeprowadzeniu postępowania Sąd I instancji uznał oskarżoną za winną tego, że w 15 grudnia 2023 r. w mieszkaniu w Piszu, przewidując możliwość pozbawienia życia pokrzywdzonego i godząc się na to, ugodziła go nożem w plecy w okolicach lewej łopatki, czym spowodowała u niego obrażenia ciała w postaci m. in. rany kłutej tylnej ściany klatki piersiowej, a odniesione obrażenia stanowiły ciężki uszczerbek na zdrowiu w postaci choroby realnie zagrażającej życiu, lecz skutek śmiertelny nie nastąpił wobec niezwłocznego udzielenia pierwszej pomocy przez oskarżoną i fachowej pomocy medycznej w związku z wezwaniem pogotowia przez pokrzywdzonego. Sąd przyjął, że oskarżona dobrowolnie zapobiegła skutkowi przestępnemu w postaci śmierci pokrzywdzonego, a zatem ma zastosowanie art. 15 § 1 k.k., który stanowi, że nie podlega karze za usiłowanie, kto (…)  zapobiegł skutkowi stanowiącemu znamię czynu zabronionego, w tym wypadku śmierci pokrzywdzonego, a tym samym karę wymierzył  na podstawie  art. 156 § 1 pkt 2 k.k. tj. za spowodowanie ciężkiego uszczerbku na zdrowiu w postaci choroby realnie zagrażającej życiu.

Sąd I instancji wymierzył oskarżonej karę 5 lat pozbawienia wolności. Dodatkowo zobowiązano oskarżoną tytułem środka zabezpieczającego do poddania się terapii uzależnień od alkoholu  w placówce leczenia odwykowego.

Apelacje od powyższego wyroku wywiódł oskarżyciel publiczny i obrona.

W dniu 23 kwietnia 2025 roku o godz. 09:00 s. IV w  Sądzie Apelacyjnym w Białymstoku w postępowaniu odwoławczym rozpoznana zostanie sprawa 28-letniego sprawcy rozboju z użyciem niebezpiecznego narzędzia - noża, popełnionego w warunkach recydywy. Sąd I instancji – Sąd Okręgowy w Olsztynie, w sprawie akt II K 100/24, skazał oskarżonego na karę 3 lat i 1 miesiąca pozbawienia wolności. Przypisany nieprawomocnie czyn polegał na tym, że oskarżony 21 lipca 2024 r. w Olsztynie w okolicy stacji paliw dokonał zaboru w celu przywłaszczenia telefonu komórkowego o wartości ponad 5.000 złotych, pieniędzy - 150 złotych oraz walizki z ubraniami o wartości 2000 złotych, posługując się nożem i grożąc natychmiastowym użyciem przemocy, na szkodę pokrzywdzonego, przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat  po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za inne umyślne przestępstwo podobne. Czyn został zakwalifikowany z art. 280 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

Sąd I instancji, uzasadniając wymiar kary, podkreślił wysoki stopień społecznej szkodliwości tego czynu, sposób działania sprawcy, wartość skradzionych przedmiotów. Okolicznością rzutującą na wymiar kary było działanie w warunkach recydywy. Za  okoliczności łagodzące Sąd przyjął przyznanie się do winy oskarżonego (z zastrzeżeniem, że nie w pełnym zakresie), dobrowolne ujawnienie miejsca przechowania skradzionego telefonu oraz deklarację naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem w pozostałym zakresie.

Apelację od wyroku Sądu I instancji wniósł obrońca oskarżonego.