Sąd Apelacyjny w Białymstoku

Sąd Apelacyjny w Białymstoku w dniu 2 grudnia 2025 roku ogłosił wyrok w sprawie dotyczącej napadu rabunkowego, do którego doszło w czerwcu 2022 roku w Suwałkach. Zgodnie z ustaleniami faktycznymi oskarżony, działając wspólnie z innymi osobami, wszedł do mieszkania pokrzywdzonej, podając się za funkcjonariusza Policji. Następnie doprowadził ją do stanu bezbronności, krępując jej ręce, nogi i usta, po czym zabrał pieniądze w kwocie ponad 850 tysięcy złotych, biżuterię oraz inne przedmioty - mienie warte łącznie ponad 880 tysięcy złotych. Po dokonaniu rabunku sprawcy zamknęli kobietę w mieszkaniu i zabrali klucze.

W ustnych motywach rozstrzygnięcia Sąd podkreślił, że obrona nie przedstawiła żadnych dowodów na poparcie tezy, że oskarżony został niesłusznie obciążony odpowiedzialnością karną przez organy ścigania. Sąd odwoławczy uznał za w pełni przekonujące rozpoznanie oskarżonego przez pokrzywdzoną, która konsekwentnie i jednoznacznie wskazywała na niego, mając realną możliwość przyjrzenia się sprawcy podczas zdarzenia. Nie podzielono zarzutu, jakoby czynność okazania została przeprowadzona z rażącym naruszeniem przepisów. Za kluczowy uznano dowód z badań DNA. Jak wskazano, na sznurku i taśmie, którymi skrępowano pokrzywdzoną, ujawniono materiał genetyczny oskarżonego, co Sąd określił jako dowód ekstremalnie silny i przesądzający o jego udziale w zdarzeniu. Podniesione przez obronę wątpliwości co do wysokości skradzionej kwoty także nie zostały podzielone. Sąd uznał za wiarygodne zarówno zeznania pokrzywdzonej jak i świadków przesłuchanych w tej kwestii.

Również sprawstwo w zakresie czynu z art. 263 § 2 k.k.- posiadanie bez wymaganego zezwolenia broni palnej i amunicji do tej broni nie budziło wątpliwości.

Zmiana rozstrzygnięcia dotyczyła tylko czynu dotyczącego przywłaszczenia dowodu osobistego innej osoby  i ukrycia  dokumentu w postaci prawa jazdy  innej osoby – oskarżony został od tego czynu uniewinniony.  Materiał dowodowy nie dostarczył dowodu na to, że to oskarżony przywłaszczył dokument i celowo – z zamiarem bezpośrednim ukrywał dokument. Uniewinnienie od tego czynu  nie miało wpływu na wymiar kary łącznej.

Wyrok jest prawomocny.

Sąd Apelacyjny w Białymstoku wyznaczył na dzień 2 grudnia 2025 o godz. 12:00 s. IV rozprawę odwoławczą w sprawie dotyczącej oskarżonego, któremu zarzucono stosowanie przemocy wobec obywatela Białorusi z powodu jego przynależności narodowej.

Według ustaleń Sądu Okręgowego zdarzenie miało miejsce w Suwałkach, w dniu 29 stycznia 2025 r. około godziny 17:30 w miejscu publicznym, gdzie oskarżony – działając bez powodu i okazując rażące lekceważenie porządku prawnego – miał uderzyć pokrzywdzonego lewą ręką w twarz, powodując u niego rozcięcie, zasinienie i opuchnięcie prawego oka, a następnie kierować wobec niego groźbę bezprawną motywowany narodowością pokrzywdzonego.

Sąd Okręgowy uznał oskarżonego za winnego zarzucanego mu czynu z art. 119 § 1 k.k. w zw. z art. 57a § 1 k.k. polegającego na stosowaniu przemocy i groźby bezprawnej z pobudek narodowościowych i wymierzył mu karę roku pozbawienia wolności. Ponadto Sąd orzekł nawiązkę w wysokości 1.000 zł na rzecz pokrzywdzonego oraz zastosował środek karny w postaci zakazu kontaktowania się i zbliżania do pokrzywdzonego na odległość mniejszą niż 30 metrów przez okres 3 lat.

Apelację od wyroku złożył obrońca.

W dniu 11 grudnia 2025 roku o godz. 11:15 s. IV Sąd Apelacyjny w Białymstoku zajmie się sprawą dotyczącą zdarzenia, do którego doszło w grudniu 2022 roku w jednym z mieszkań na terenie Suwałk, gdzie oskarżony zadał pokrzywdzonemu cios ostrym narzędziem w klatkę piersiową, powodując poważne obrażenia prowadzące do śmierci.

Sąd I instancji uznał oskarżonego za winnego popełnienia czynu kwalifikowanego jako ciężki uszczerbek na zdrowiu ze skutkiem śmiertelnym i wymierzył mu karę 10 lat pozbawienia wolności.

Ustalono, że oskarżony był osobą samotną, bez stałej pracy i miejsca zamieszkania, nadużywał alkoholu, a w okresie poprzedzającym zdarzenie mieszkał u znajomego. Tam też przebywał pokrzywdzony. W mieszkaniu dochodziło do konfliktów, które wcześniej nie stwarzały zagrożenia dla życia lub zdrowia.

W dniu zdarzenia, po wspólnym spożywaniu alkoholu, oskarżony impulsywnie chwycił nóż o długości ostrza co najmniej 16 cm i zadał jeden cios w klatkę piersiową pokrzywdzonego. Rana była głęboka, drążyła struktury śródpiersia, powodując masywne krwawienie do dróg oddechowych i jam opłucnowych powodując ostrą niewydolność krążeniowo-oddechową, skutkującą śmiercią.

W ocenie sądu I instancji, całość zachowania oskarżonego wskazuje na świadome i celowe spowodowanie rany zagrażającej życiu, przy jednoczesnym braku zamiaru pozbawienia życia ofiary. Sąd meriti szczegółowo analizował wszystkie okoliczności sprawy, w tym rodzaj i rozmiar użytego narzędzia, umiejscowienie ciosu, siłę uderzenia, wcześniejsze relacje między oskarżonym a pokrzywdzonym oraz wpływ alkoholu i cechy osobowości sprawcy. Wnioski te pozwoliły stwierdzić, że czyn był skutkiem impulsywnego działania w konflikcie, a nie planowanego zamiaru pozbawienia życia.

Apelację od wyroku złożył obrońca oskarżonego, który przed Sądem I instancji wnosił o uniewinnienie oskarżonego lub zakwalifikowanie czynu jako nieumyślne spowodowanie śmierci (art. 155 k.k.) i prokurator, który domagał się wówczas kary 15 lat pozbawienia wolności.