Sędzia sprawozdawca podkreśliła, że zgromadzony materiał dowodowy w żadnym razie nie pozwala ustalić bez żadnych wątpliwości, iż zamiarem oskarżonego było nękanie. Przeciwnie, z okoliczności sprawy oraz treści wysyłanych do pokrzywdzonego wiadomości tekstowych wynika, że dążył on do uzyskania wybaczenia za sprzeniewierzenie powierzonych mu przez znajomego pieniędzy oraz odroczenia spłaty tej należności. Treść apelacji wskazuje, że także sam oskarżyciel nie jest bezwzględnie przekonany co do zamiaru, jaki przyświecał oskarżonemu. Istotne wątpliwości w tym względzie musiały być rozstrzygnięte na korzyść oskarżonego. O ile zatem aktywność oskarżonego mogła sprawiać przykrość pokrzywdzonemu, czy też stanowić dla niego pewną niedogodność, to z całą pewnością zachowanie to nie wyczerpało dyspozycji art. 190a k.k.
Wyrok jest prawomocny.