Sąd Apelacyjny nie znalazł podstaw do ingerencji w wyrok Sądu Okręgowego w Olsztynie w sprawie II AKa 132/18 zgodnie z intencją skarżącego obrońcy.
Z podanych przez sędziego ustnych motywów wyroku wynika, że argumentacja apelującego zmierzała w istocie do tego, aby orzeczenie o karze ukształtować w oparciu o okoliczności zaistniałe po inkryminowanych zdarzeniach, akcentował on w szczególności dobre zachowanie oskarżonego w zakładzie karnym oraz przeproszenie pokrzywdzonych. Tymczasem podstawowe znaczenie przy rozstrzyganiu tej kwestii ma całe spectrum okoliczności związanych zarówno z samym oskarżonym, jak i jego przestępnymi zachowaniami. W przedmiotowej sprawie sąd I instancji uwzględnił prawidłowo wszystkie okoliczności wpływające na wymiar kary i ocenił je w sposób obiektywny, czemu dał wyraz w części motywacyjnej wyroku. Odpowiednie przełożenie na wymiar kary znalazły zarówno okoliczności przypisanych sprawcy czynów, w tym determinacja i premedytacja jego działania, rodzaj użytego narzędzia, a z drugiej strony okazana skrucha i żal. W ocenie sądu odwoławczego wymierzone kary jednostkowe, które oscylują w dolnych granicach ustawowego zagrożenia, żadną miara nie mogą być uznane za rażąco nadmiernie surowe. Także orzeczona kara łączna jest sprawiedliwa i zasługuje na akceptację.
Końcowo sędzia sprawozdawca podkreśliła, że izolacja w zakładzie karnym i związana z tym przymusowa abstynencja stanowi dla oskarżonego, który jest osobą głęboko uzależnioną, szansę nie tylko na resocjalizację, ale też na podjęcie leczenia i zmianę dotychczasowego życia.
Wyrok jest prawomocny.