W dniu 14 marca 2019r. , godz. 10.00, s. IV Sąd Apelacyjny w Białymstoku rozpozna sprawę mężczyzny, któremu prokurator postawił zarzut popełnienia czynu z art. 190 § 1 k.k., tj. groźby karalnej (sygn. akt II AKa 17/19).
Sąd Okręgowy w Ostrołęce ustalił następujący stan faktyczny:
Oskarżony oraz pokrzywdzony byli dobrymi znajomymi. Wychowywali się na jednym z osiedli w Pułtusku. Jednakże w pewnym momencie, doszło pomiędzy nimi do konfliktu, którego skutkiem była między innymi bójka. W trakcie tego zajścia oskarżony miał krzyczeć by o bójce zawiadomić Policję. Pokrzywdzony oceniał takie zachowanie jako „nie do przyjęcia” i gdy po jakimś czasie obaj mężczyźni trafili do jednego zakładu karnego, na ile zdołał uprzykrzał oskarżonego życie.
Po opuszczeniu zakładu karnego przez obu mężczyzn oskarżony telefonicznie zaproponował pokrzywdzonemu spotkanie. Ten przekonany że spotkanie ma na celu pogodzenie się z oskarżonym, zgodził się. Oskarżony kilkukrotnie zmieniał miejsce spotkania, ostatecznie mężczyźni mieli spotkać się na obrzeżach Pułtuska – w dzielnicy Popławy. Pokrzywdzony przyjechał na miejsce samochodem, wysiadł z niego i czekał na zewnątrz. Oskarżony przyjechał autem wraz z trzema innymi mężczyznami, zajmował on miejsce pasażera na tylnej kanapie, za kierującym. Gdy auta się zrównały oskarżony otworzył szybę i najpierw użył względem pokrzywdzonego gazu a następnie oddał strzał w jego kierunku. Wystrzelony pocisk trafił w samochód pokrzywdzonego powodując pęknięcie przedniej szyby od strony pasażera, a następnie po zrykoszetowaniu utkwił najprawdopodobniej w ścianie budynku. Pokrzywdzony usłyszał wypowiadane z auta słowa: „masz szczęście, że pistolet się zaciął, bo bym cię zabił”. Zaczął on wówczas uciekać w kierunku zarośli, w których się ukrył. Pojazd, w którym był oskarżony, jeździł jeszcze jakiś czas po uliczkach wokół miejsca zdarzenia, po czym odjechał. Wówczas pokrzywdzony bocznymi drogami, udał się do swojego miejsca zamieszkania, a następnie wraz swoją konkubiną wrócił po samochód, którym odjechali z miejsca zdarzenia.
Nadto ustalono, że w trakcie jazdy w samochodzie w którym znajdował się oskarżony padł kolejny strzał, a wystrzelony pocisk trafił poprzez oparcie fotela kierowcy w jego plecy. Wystrzał ten został spowodowany prawdopodobnie manipulowaniem przy broni przez oskarżonego zaś w wyniku tego postrzału, kierujący samochodem stracił czucie w nogach a kierowany przez niego samochód wjechał na wysepkę ronda i tam się zatrzymał. Jadący nim mężczyźni wysiedli z samochodu, oskarżony oddalił się z miejsca kolizji, wyrzucając po drodze broń, z której oddał strzał do pokrzywdzonego.
Początkowo oskarżonemu postawiono zarzut popełnienia czynu polegającego na tym, że w dniu 7 października 2012r. w Pułtusku przy ul. Tartacznej, posługując się bronią palną – pistoletem typu „TT” kal. 7,62mm, oddał z tejże broni strzał w kierunku pokrzywdzonego, grożąc mu w ten sposób popełnieniem przestępstwa przeciwko życiu i zdrowiu, przy czym groźba ta wzbudziła w zagrożonym uzasadnioną obawę że zostanie spełniona – tj. o popełnienie czynu z art. 190§1kk. Sąd Rejonowy rozpoznający sprawę powziął wątpliwości co do kwalifikacji prawnej czynu, uznając, iż istnieje możliwość zakwalifikowania zachowania oskarżonego jako usiłowania zabójstwa i w związku z tym, przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Okręgowemu jako właściwemu rzeczowo.
Po przeprowadzeniu postępowania dowodowego Sąd Okręgowy uznał, że oskarżony działając z bezpośrednim zamiarem pozbawienia życia pokrzywdzonego, oddał w jego kierunku strzał z broni palnej oraz usiłował oddać kolejne strzały, lecz zamierzonego celu nie osiągnął, z uwagi na zacięcie się broni i ucieczkę pokrzywdzonego, czym wyczerpał znamiona czynu z 13§1kk w zw. z art. 148§1kk, za co wymierzył mu karę 9 lat pozbawienia wolności.
Sąd odwoławczy rozpozna apelacje wniesione na korzyść oskarżonego przez jego obrońcę oraz prokuratora. Obaj skarżący domagają się zmiany orzeczenia poprzez uznanie, że działanie oskarżonego wypełniło znamiona czynu z art. 190 § 1 k.k. i wymierzenie mu za to stosownej kary.