W dniu 30.06.2020r., godz. 11.30, s. IV Sąd Apelacyjny rozpozna apelację obrońcy oskarżonego w sprawie o zabójstwo (sygn. akt II AKa 83/20).
Z ustaleń Sadu Okręgowego w O. wynika, że oskarżony był zatrudniony w gospodarstwie rolnym i zamieszkiwał w domu pracodawców zajmując pokój na parterze. Oskarżony utrzymywał kontakty towarzyskie z pokrzywdzonym zamieszkującym w sąsiedztwie, z którym spożywał alkohol. Niejednokrotnie, po wspólnym spożywaniu alkoholu nocował w jego domu. W marcu 2019 r. oskarżony spędził u pokrzywdzonego trzy dni i w tym czasie mężczyźni spożywali alkohol. Po powrocie do domu pracodawców oskarżony oznajmił im, że pokrzywdzony ukradł mu pieniądze. W dniu 21 kwietnia 2019 r. oskarżony wraz z pracodawcami wykonywali obrządek w gospodarstwie. Oskarżony podczas pracy powiedział, że „zrobi porządek z pokrzywdzonym, jak nikt jeszcze”. Po godzinie 16:00 udał się do domu pokrzywdzonego, zabierając ze sobą siekierę. Pomiędzy mężczyznami wywiązała się kłótnia i doszło do szarpaniny. Oskarżony zadał pokrzywdzonemu ciosy siekierą w głowę, kopał go po całym ciele oraz uciskał jego klatkę piersiową. Pokrzywdzony bronił się powodując zadrapania na ciele oskarżonego.
Oskarżony po opuszczeniu miejsca zdarzenia wrócił do gospodarstwa pracodawców, gdzie odłożył siekierę opierając ją o ścianę budynku gospodarczego oraz przetarł twarz bluzą, którą następnie porzucił za zbiornikiem na paszę. Miał ślady krwi na twarzy. Następnie wykąpał się i przebrał w czyste ubrania.
Leżącego na podłodze i zakrwawionego pokrzywdzonego znalazła sąsiadka, która zawiadomiła odpowiednie służby. Na miejsce zdarzenia przybyli ratownicy medyczni, którzy stwierdzili zgon, w związku z czym nie podjęto akcji reanimacyjnej.
Uznając oskarżonego za winnego popełnienia przestępstwa z art. 148 § 1 k.k. sąd wymierzył mu karę 25 lat pozbawienia wolności. Przy wymiarze kary na niekorzyść oskarżonego przyjął przede wszystkim bardzo wysoki stopień szkodliwości społecznej przypisanego mu czynu, wyrażający się w godzeniu w dobro prawne o najwyższej wartości, tj. życie ludzkie. Oskarżony działał bez wyraźnych i istotnych powodów. Działał z dużą intensywnością, przy użyciu niebezpiecznego narzędzia jakim jest siekiera. Wszelkie zasady wiedzy i doświadczenia życiowego jednoznacznie wskazują, że jest to narzędzie mogące wyrządzić ogromną krzywdę, wobec czego oskarżony niewątpliwie miał świadomość destrukcyjnych konsekwencji jej użycia. Sąd miał na uwadze także właściwości osobiste sprawcy i sposób życia przed popełnieniem przestępstwa. Oskarżony był uprzednio karany kilkukrotnie, co świadczy o wysokim stopniu jego demoralizacji i skłonności do nieprzestrzegania porządku prawnego. Ponadto oskarżony konsekwentnie nie przyznawał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, a jedynie przyznał się do pobicia pokrzywdzonego, jednak na żadnym etapie postępowania nie wyraził skruchy. W ocenie sądu tylko kara 25 lat pozbawienia wolności w orzeczonym wymiarze spełni swoje cele wychowawcze i zapobiegawcze, czyniąc przy tym zadość społecznemu poczuciu sprawiedliwości.
We wniesionej apelacji obrońca oskarżonego domaga się uznania go winnym zabójstwa pod wpływem silnego wzburzenia usprawiedliwionego okolicznościami i orzeczenia łagodniejszej kary, ewentualnie złagodzenia kary pozbawienia wolności orzeczonej za przypisany mu czyn.