Sąd Apelacyjny w Białymstoku nie uwzględnił żadnej z trzech apelacji wniesionych w sprawie dotyczącej zabójstwa w Czarnej Białostockiej, uznając podniesione w nich zarzuty za całkowicie bezzasadne (sygn. akt II AKa 206/20).
Podając ustne motywy wyroku sędzia sprawozdawca wyjaśnił, że Sąd Okręgowy prawidłowo ustalił stan faktyczny, winę i sprawstwo oskarżonych oraz kwalifikację prawną przypisanego im czynu. Z materiału dowodowego wynika, że sprawcy udali się do domu pokrzywdzonej celem dokonania rabunkowego, chcieli zabrać od niej papierosy i pieniądze. Mieli przy tym świadomość, że kobieta dobrowolnie im tych rzeczy nie wyda i będą musieli zabrać je siłą. Jednak stopień nasilenia zastosowanej przez napastników przemocy doprowadził do jej śmierci. Mężczyźni nie tylko obezwładnili pokrzywdzoną, ale też zakneblowali ją poprzez wetknięcie do ust przyniesionej ze sobą szmaty, czym odcięli jej dopływ powietrza. Kobieta z racji wieku i ułomności miała ograniczone możliwości obrony. Odcięcie powietrza na dłuższy czas prowadzi do śmierci człowieka, oskarżeni mieli tego świadomość i godzili się na to. Tym samym obaj winni są nie tylko dokonania rozboju, ale też zbrodni zabójstwa w zamiarze ewentualnym.
Ze zgromadzonych dowodów wynika niezbicie, że obaj oskarżeni aktywnie brali udział w obezwładnianiu i kneblowaniu pokrzywdzonej, dlatego wniosek obrońcy jednego z nich, aby przypisać mu sprawstwo wyłącznie rozboju, jest oczywiście niesłuszny. Z całą też pewnością nie ma podstaw do zmiany przyjętej kwalifikacji prawnej czynu oskarżonych na nieumyślne spowodowanie śmierci, czy też pobicie ze skutkiem śmiertelnym, jak domagał się tego obrońca drugiego z nich.
Odnosząc się do podniesionych zarzutów niewspółmierności orzeczonych kar 15 lat pozbawienia wolności, rażąco surowych w ocenie obrońców i rażąco łagodnych według prokuratora, to one także okazały się niezasadne. Jak podkreślił sędzia sprawozdawca, Sąd I instancji uwzględnił wszystkie dyrektywy sądowego wymiaru kary, zarówno stopień winy oskarżonych, stopień społecznej szkodliwości czynu, jaki popełnili, właściwości i warunki osobiste każdego z nich oraz dotychczasowy sposób ich życia. Sąd ten wziął pod uwagę zarówno okoliczności obciążające, jak i łagodzące, które w tej sprawie również istnieją. Na korzyść oskarżonych przemawia przede wszystkim ich postawa w procesie, co do zasady podjęli oni współpracę, przyznali się oni do winy, opisali przebieg zdarzenia. Do okoliczności łagodzących zaliczyć też należy ich poprawne funkcjonowanie w środowisku oraz stabilną sytuację rodzinną.
Sąd odwoławczy nie dopatrzył się podstaw do zastosowania obostrzenia w możliwości skorzystania przez oskarżonych z warunkowego przedterminowego zwolnienia, o co wnosił prokurator. Przepis art. 77 § 2 k.k. ma zastosowanie w szczególnych przypadkach, wobec sprawców wysoce zdemoralizowanych, którzy nie poddają się oddziaływaniom resocjalizacyjnym. W ocenie Sądu Apelacyjnego z takim przypadkiem nie mamy do czynienia w przedmiotowej sprawie.
Wyrok jest prawomocny.