Sąd Apelacyjny w Białymstoku nie uwzględnił apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonej i utrzymał w mocy wyrok Sądu Okręgowego w sprawie kobiety oskarżonej o usiłowanie spowodowania ciężkiego uszczerbku na zdrowiu (sygn. akt II AKa 171/21).
Apelujący forsował stanowisko, że oskarżona nie miała zamiaru spowodowania u pokrzywdzonej rywalki poważnego uszczerbku na zdrowiu i powinna ponieść odpowiedzialność karną jedynie za te obrażenia, jakich faktycznie doznała pokrzywdzona, tj. za czyn z art. 157 § 2 k.k.
W ocenie sądu odwoławczego poczynione przez Sąd I instancji ustalenia faktyczne oraz opis czynu przypisanego oskarżonej odzwierciedlają prawidłowo zamiar, z jakim działała. Na ewentualny zamiar spowodowania u pokrzywdzonej ciężkiego uszczerbku na zdrowiu pod postacią choroby realnie zagrażającej życiu, ciężkiego kalectwa i trwałego istotnego zeszpecenia wskazuje zarówno użyte przez nią narzędzie w postaci noża, jak też zadawanie ciosów w okolice twarzy. Pośrednio przemawia za tym też tło zdarzenia. Pomiędzy kobietami istniał konflikt dotyczący ich relacji z tym samym mężczyzną, oskarżona w trakcie inkryminowanego zajścia także słownie dawała wyraz swojemu niezadowoleniu z kontaktów jej byłego partnera z pokrzywdzoną i starała się zdezawuować m.in. walory jej urody.
Odnośnie wymiaru kary łącznej sędzia sprawozdawca wyjaśniła, że orzeczona wobec oskarżonej kara łączna 3 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności w żadnym razie nie może być uznana za rażąco surową i niesprawiedliwą w sytuacji, gdy obejmuje ona karę jednostkową 3 lat pozbawienia wolności orzeczoną za czyn z art. art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 156 § 1 pkt 2 k.k. i art. 157 § 2 k.k. oraz kary jednostkowe za szereg zachowań przestępczych o niższej społecznej szkodliwości.
Wyrok jest prawomocny.