W dniu 22 maja 2023r. o godz. 12.45, s. II, Sąd Apelacyjny rozpozna sprawę o sygn. akt I AGa 36/22 przeciwko bankowi.
Powód w pozwie domagał się zapłaty, jako roszczenia częściowego, kwoty 76.000 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie podając, że zawarł z pozwanym bankiem umowy o prowadzenie rachunku rozliczeniowego oraz o świadczenie usług bankowych za pośrednictwem systemu (…) a w dniu 15 marca 2016r. nieznany sprawca dokonał dwóch nieautoryzowanych przelewów z rachunku bankowego powoda prowadzonego przez pozwanego.
Pozwany Bank wniósł o oddalenie powództwa w całości.
Sąd Okręgowy w Białymstoku wyrokiem z dnia 23 grudnia 2021r. (sygn. akt VII GC 357/) zasądził od pozwanego Banku Spółdzielczego na rzecz powoda kwotę 76.000 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 18 marca 2016 r. do dnia zapłaty, zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 10.095,55 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania, w tym kwotę 5.417 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego, nakazał zwrócić powodowi ze Skarbu Państwa (Sąd Okręgowy w Białymstoku) kwotę 2.121,45 zł tytułem zwrotu niewykorzystanych zaliczek.
W ocenie Sądu Okręgowego Bank w obrocie prawnym występuje jako profesjonalista, który z podwyższonym standardem należytej staranności powinien dbać o interesy swoich klientów. Ochrona przechowywanych w Banku środków pieniężnych nie może być obarczona ryzykiem dokonywania transakcji przez nieuprawnione osoby trzecie. W przedmiotowej sprawie nie ulega wątpliwości, iż doszło do dokonania dwóch nieautoryzowanych przez powoda przelewów z jego rachunku bankowego. W ocenie Sądu Okręgowego to pozwany Bank ponosi za to odpowiedzialność. Bank wykrył pewne nieprawidłowości i sam zasugerował zgłoszenie reklamacji, co też powód uczynił, co miało miejsce dopiero trzy dni po zdarzeniu. Zatem już tylko ta okoliczność, w ocenie Sądu, świadczy o tym, iż nieuzasadnione jest stanowisko pozwanego Banku, jakoby obie analizowane transakcje nie wzbudzały podejrzeń, nie różniły się od dokonywanych wcześniej i autoryzowanych przez powoda. Podkreślił, że podobna próba zhakowania rachunku bankowego powoda, jednakże w innej placówce bankowej została natychmiastowo wykryta i podjęto odpowiednie środki ostrożności, by zapobiec wyprowadzeniu środków pieniężnych. Wobec powyższego Sąd podzielił twierdzenia powoda, iż świadczy to o niewystarczającej ochronie rachunku bankowego w pozwanym Banku. Skoro w tym samym czasie inny Bank niezwłocznie podjął interwencję, to pozwany Bank nie posiadał tak silnych zabezpieczeń, aby móc niezwłocznie podjąć działanie. Nie może to jednak w sposób negatywny obciążać powoda. W ocenie Sadu pozwany nie zdołał wykazać, aby powód ponosił odpowiedzialność za przedmiotowe zdarzenie. Sąd uznał, iż za niewątpliwą szkodę powoda odpowiada pozwany Bank. Nie wykonał on należycie umowy prowadzenia rachunku bankowego powodowej spółki. Środki pieniężne na nim zgromadzone nie zostały należycie zabezpieczone. Zatem pomiędzy szkodą a nienależytym wykonaniem zobowiązania istnieje adekwatny związek przyczynowy. Spełnione zatem zostały wszystkie przesłanki wynikające z art. 471 k.c. i na tej podstawie Sąd uwzględnił powództwo w całości. Natomiast wobec powyższych ustaleń argumentem przemawiającym za zawinionym działaniem banku pod kątem podstaw do uwzględnienia roszczenia w oparciu o przypisanie pozwanemu deliktu, można by uznać brak czujności i zaniechanie podjęcia działań związanych z ostrzeżeniem klienta i wyjaśnieniem jego sytuacji w momencie, kiedy ten miał problemy z logowaniem. W obecnych czasach powszechną wydaje się być wiedza (a pracownikom banków niewątpliwe tak) co do intensyfikacji działań przestępczych w cyberprzestrzeni, jeżeli chodzi o transakcje wykonywane za pomocą bankowości internetowej.
Apelację od powyższego wyroku wniosła strona pozwana domagając się zmiany zaskarżonego wyroku i oddalenie powództwa w całości, ewentualnie uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy Sądowi instancji do ponownego rozpoznania.