Sąd Apelacyjny w Białymstoku wyrokiem z dnia 1 grudnia 2023 r. zmienił wyrok Sądu Okręgowego w Ostrołęce z dnia 22 marca 2022 r.(sygn. akt II 54/18) w ten sposób, że uniewinnił trzech oskarżonych, a czwartemu oskarżonemu wymierzył karę 15 lat pozbawienia wolności.
Uniewinnił oskarżonego, który przez Sąd I instancji został uznany za winnego tego, że: we wrześniu 2015 r., nie później niż do dnia 10 września 2015 r., w kompleksie leśnym, działając w zamiarze bezpośrednim pozbawienia życia mężczyzny oddał dwa strzały w jego głowę z pistoletu marki Smith & Wesson kal. 9mm model Shield, przy czym drugiego strzału dokonał po uprzednim skinięciu głową przez drugiego z oskarżonych, wskutek czego pociski nabojów kal. 9mm Luger spowodowały śmierć pokrzywdzonego w następstwie ciężkiego i nieodwracalnego urazu czaszkowo-mózgowego, przy czym zarzuconego czynu dopuścił się, będąc uprzednio skazany w warunkach art. 64 § 1 k.k., w ciągu pięciu lat po odbyciu co najmniej roku kary pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwa przeciwko życiu i zdrowiu, tj. czynu z art. 148 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k.
Uniewinnił drugiego oskarżonego, którego Sąd Okręgowy uznał za winnego tego, że we wrześniu 2015 r., nie później niż do dnia 10 września 2015 r., w Ostrowi Mazowieckiej, w kompleksie leśnym, działając w zamiarze, aby oskarżony pozbawił życia pokrzywdzonego, poprzez skinięcie głową, nakłonił do oddania drugiego strzału w głowę pokrzywdzonego, który to strzał spowodował śmierć w następstwie ciężkiego i nieodwracalnego urazu czaszkowo-mózgowego, tj. czynu z art. 18 § 2 k.k. w zw. z art. 148 § 1 k.k.
Uniewinnił również trzeciego oskarżonego, którego Sąd I instancji uznał za winnego tego, że w celu udaremnienia postępowania karnego, pomagał pierwszemu i drugiemu oskarżonemu w uniknięciu odpowiedzialności karnej za zabójstwo w ten sposób, że wspólnie z w/w ukryli zwłoki pokrzywdzonego przez ich zakopanie w oznaczonym ogniskiem miejscu, które to miejsce polano olejem napędowym i innymi środkami chemicznymi, zakupionymi tuż po zabójstwie w celu zabezpieczenia przed ingerencją zwierząt leśnych, a nadto jeden z nich ukrył narzędzie zbrodni poprzez zakopanie pistoletu marki Smith & Wesson kal. 9 mm model Shield na terenie cmentarza parafialnego w Ostrowi Mazowieckiej obok nagrobku swoich krewnych, tj. czynu z art. 239 § 1 k.k.
Sąd na wstępie wskazał, iż sprawa ta była wyjątkowo trudną do oceny zwłaszcza, że dotyczyła środowiska przestępczego na swój sposób hermetycznego, w którym obowiązują inne normy etyczne i moralne. Sąd podkreślił, iż wyjaśnienia jednego z oskarżonych co do udziału współoskarżonych w inkryminowanym zdarzeniu i roli którą odegrał każdy z nich były jedynym dowodem w sprawie. Tymczasem dowód z pomówienia jest dowodem szczególnym, który winien być traktowany z wyjątkową wnikliwością i ostrożnością. Nadto podał, że wyrok nie może opierać się na domniemaniach czy przypuszczeniach, a każda wątpliwość, która pod znakiem zapytania stawia prawidłowość orzeczenia Sądu I instancji w zakresie przypisania oskarżonemu sprawstwa czynu, w tym przypadku zbrodni zabójstwa, nie może prowadzić do skazania osoby.
Sąd podkreślił, że przede wszystkim należy zgodzić się ze stanowiskiem obrońców oskarżonych, że Sąd I instancji dokonał wyjątkowo dowolnej i wybiórczej oceny materiału dowodowego czym uchybił treści art. 7 i art. 410 k.pk. i ocena ta w sposób istotny naruszyła zasadę obiektywizmu. Sąd Okręgowy procedując w tej sprawie uchylił się od analizy wyjaśnień składanych przez jednego z oskarżonych, nie dostrzegając bądź ignorując pojawiąjące się w tych wyjaśnieniach rozbieżności, które w sposób istotny przekładają się na oceny wiarygodności wyjaśnień tego oskarżonego.
Sąd Apelacyjny oceniając wyjaśnienia składane przez tego oskarżonego, wbrew stanowisku zaprezentowanym przez Sąd I instancji wskazał, że o ile wyjaśnienia te pozostają stanowcze i konsekwentne, co do samego udziału współoskarżonych w inkryminowanym zdarzeniu i roli, która tenże oskarżony każdemu z nich przypisał, o tyle konkluzji takiej nie można odnieść do okoliczności poprzedzających zabójstwo, przebiegu samego zdarzenia czy okoliczności następujących po zabójstwie tego mężczyzny. Oskarżony gubił się bowiem w szczegółach, które w sposób istotny przekładają się na ocenę jego wiarygodności. Uwaga ta dotyczyła również i zagadnień związanych z osobami przez niego pomawianymi i wyjaśnienia oskarżonego w tym wymiarze również weryfikują się w sposób negatywny. Również dowody przedstawione w toku procesu na poparcie linii obrony prezentowanej przez jednego z oskarżonych, co finalnie przełożyło się również na sytuację procesową pozostałych dwóch oskarżonych, w konfrontacji w wyjaśnieniami współoskarżonego i wbrew stanowisku Prokuratora i Sądu I instancji poddają w wątpliwość treści podawane przez pomawiającego. Co w konsekwencji doprowadziło do tego, że Sąd Apelacyjny nie dające się usunąć wątpliwości rozstrzygnął na korzyść trzech oskarżonych uniewinniając ich od popełnienia zarzucanych im czynów.
Natomiast w ramach czynu zarzuconego czwartemu oskarżonemu, który przez Sąd Okręgowy został skazany jedynie na 2 lata kary pozbawienia wolności za zacieranie śladów, Sąd Apelacyjny uznał go za winnego tego, że w dniu 10 września 2015 r. w Ostrowi Mazowieckiej, w kompleksie leśnym działając w zamiarze bezpośrednim pozbawienia życia oddał dwa strzały w głowę ofiary z pistoletu marki Smith & Wesson kal. 9 mm model Schield nr HVM 4250, czym spowodował śmierć pokrzywdzonego w następstwie ciężkiego i nieodwracalnego urazu czaszkowo – mózgowego, przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu pięciu lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne, tj. popełnienia czynu z art. 148 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk w zw. z art. 4 § 1 kk i wymierzył mu karę 15 lat pozbawienia wolności.
Sąd Apelacyjny przy wymiarze kary wziął pod uwagę, iż oskarżony ujawnił miejsce pochówku pokrzywdzonego i pomimo iż przedstawił w sposób nieprawdziwy udział pozostałych oskarżonych w tym zdarzeniu uznał, że wymierzenie wyższej kary byłoby niecelowe z punktu widzenia interesu społecznego.