Sąd Apelacyjny w Białymstoku w dniu 12 września 2024 r. zmienił wyrok Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 11 grudnia 2023 roku sygn. akt II K 90/23 co do czynu z pkt. I w ten sposób, że ustalił, iż oskarżony działał z zamiarem bezpośrednim pozbawienia życia pokrzywdzonego. W pozostałym zakresie, w tym także w zakresie wymiaru orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności, wyrok sądu I instancji został utrzymany w mocy.
Sędzia sprawozdawca, podając ustne motywy rozstrzygnięcia, zwrócił uwagę na szczegółową ocenę zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, jakiej dokonał sąd I instancji oraz na przejrzystość i wysoki poziom złożonych w sprawie apelacji.
Sąd Apelacyjny nie uznał zarzutów z apelacji obrońców za zasadne, stwierdzając, że są one czysto polemiczne w stosunku do prawidłowych ustaleń Sądu Okręgowego. Natomiast częściowo zasadna okazała się apelacja prokuratorska, albowiem w istocie rzeczy okoliczności popełnienia czynu nakazywały uznać, że oskarżony działał w zamiarze bezpośrednim zabójstwa.
Uzasadniając stanowisko Sądu Apelacyjnego w powyższym zakresie, sędzia sprawozdawca wskazał, że oskarżony to osoba młoda ale jednocześnie zepsuta, bezkrytyczna w stosunku do jakichkolwiek norm społecznych czy norm prawnych. Nad swoją ofiarą pastwił się, dążąc do uzyskania oświadczenia o fikcyjnej spłacie zobowiązania pieniężnego na rzecz pokrzywdzonego. Sąd Apelacyjny na podstawie analizy materiału dowodowego za słuszny uznał pogląd, że wszystkie obrażenia, jakich doznał pokrzywdzony powstały - inaczej niż to próbowali przekonać obrońcy w apelacjach – w kontakcie z oskarżonym, w czasie jednego zdarzenia.
W końcowej fazie zdarzenia, wobec zdecydowanego protestu pokrzywdzonego i jego deklaracji, że sprawę długu skieruje do egzekucji komorniczej, oskarżony wepchnął pokrzywdzonego do stawu dwukrotnie, a następnie trzykrotnie zanurzył w stawie jego głowę skierowaną twarzą w stronę tafli wody. Następnie zabronił świadkowi zdarzenia udzielenia pokrzywdzonemu pomocy i odjechał z miejsca zdarzenia. Wszystko to razem wskazuje na słuszność zapatrywania prokuratora co do działania przez oskarżonego w zamiarze bezpośrednim pozbawienia życia i w tym zakresie wyrok sądu I instancji należało zmienić.
Odnosząc się zaś do utrzymanego w mocy wymiaru kary łącznej 25 lat pozbawienia wolności, Sąd Apelacyjny uznał, że jest to kara adekwatna do stopnia zawinienia. Oskarżony, jak wskazano wcześniej, to osoba młoda i orzeczona wobec niego kara nie ma charakteru eliminacyjnego. Jest to dla oskarżonego czas na naprawę swego zachowania.
Wyrok jest prawomocny.