W dniu 28 listopada 2024 roku Sąd Apelacyjny w Białymstoku utrzymał w mocy wyrok wydany w I instancji przez Sąd Okręgowy w Łomży w dniu 15 marca 2024 roku w sprawie sygn. akt II K 39/23.
Sąd Okręgowy w Łomży zdecydował w granicach zarzutu usiłowania zabójstwa brata z zamiarem umyślnym bezpośrednim o uznaniu oskarżonego za winnego usiłowania spowodowania ciężkiego uszczerbku na zdrowiu pokrzywdzonego. Oskarżony został skazany na karę 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności.
Sędzia sprawozdawca, podając ustne motywy rozstrzygnięcia, wskazał, że zapadły w I instancji wyrok uznać należy za prawidłowy. Niewątpliwa była wina oskarżonego a jego działanie zostało przez sąd I instancji prawidłowo zakwalifikowane.
Sędzia sprawozdawca podkreślił przy tym, że przyczyną zdarzenia, do którego doszło pomiędzy braćmi bliźniakami było to, iż oskarżony podał się za pokrzywdzonego w toku kontroli drogowej. Doszło do spotkania braci celem rozmowy na ten temat, a z prawidłowo dokonanych i ocenionych ustaleń faktycznych wynika, iż pokrzywdzony zaatakował oskarżonego, który w chwili zdarzenia miał przy sobie nóż.
Emocje związane z krytycznym zdarzeniem przełożyły się na postawę procesową zarówno pokrzywdzonego, jak i oskarżonego. Bracia nie chcieli się wypowiadać, ujawniać okoliczności zdarzenia. Przywołując stanowisko prokuratora, sędzia sprawozdawca dodał, że niniejsza sprawa w ogóle nie ujrzałaby światła dziennego, gdyby nie doszło do swoistej nielojalności oskarżonego wobec pokrzywdzonego, związanej z zapłaceniem pokrzywdzonemu odszkodowania w wysokości niższej niż przez braci umówiona.
Pochylając się nad zagadnieniem wymiaru kary, sędzia sprawozdawca wskazał, że w realiach tej sprawy wykluczone było postulowane przez obronę wykorzystanie instytucji nadzwyczajnego złagodzenia. Owszem, oskarżony przeprosił pokrzywdzonego, jednak w relacjach między braćmi nie może być mowy o skutecznym pojednaniu.
W tym świetle wyrok Sądu Okręgowego w Łomży należało w pełni zaaprobować.