19 grudnia 2024 roku, godz. 13:00, s. IV Sąd Apelacyjny w Białymstoku zajmie się sprawą spowodowania ciężkiego uszczerbku na zdrowiu. Wyrok w I instancji wydał Sąd Okręgowy w Suwałkach w dniu 9 września 2024 roku (sygn. akt II K 28/24).
Oskarżony został uznany za winnego tego, że w nocy z 14 na 15 maja 2022 r. około godz. 03:00 w Augustowie umyślnie zadał pokrzywdzonemu pojedynczy, silny cios pięścią w okolice lewego policzka, powodując pęknięcie elementów kości szczękowej (ściany zatoki szczękowej, ściany dolnej oczodołu) i jarzmowej (policzkowej) oraz dodatkowo poprzez przyczynienie się przez to do upadku pokrzywdzonego i uderzenia głową o twarde podłoże (kostkę brukową), działając z zamiarem ewentualnym, spowodował uraz czaszkowo-mózgowy ze złamaniem kości skroniowej i krwiakiem podtwardówkowym o przebiegu ostrym, skutkujący u pokrzywdzonego ciężkim uszczerbkiem na zdrowiu w postaci choroby realnie zagrażającej życiu, co wypełnia znamiona czynu z art. 156 § 1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. Oskarżonemu za tak przypisany czyn przy zastosowaniu nadzwyczajnego złagodzenia kary z art. 60 § 2 pkt 2 k.k. w zw. z art. 60 § 6 pkt 2 k.k. wymierzono karę roku pozbawienia wolności. Wykonanie kary pozbawienia wolności warunkowo zawieszono - na okres próby 2 lat, zobowiązując oskarżonego do pisemnego informowania sądu o przebiegu okresu próby co 6 miesięcy, licząc od początku tego okresu. Orzeczono także nawiązkę na rzecz pokrzywdzonego.
Akt oskarżenia skierowany w tej sprawie wskazywał w opisie czynu na działanie sprawcy „publicznie i bez powodu, okazując przez to rażące lekceważenie porządku prawnego”, co jest cechą występku o charakterze chuligańskim. Jak wynika z uzasadnienia wyroku sądu I instancji, sąd ten uznał, że nie zaistniały przesłanki do zakwalifikowania działania oskarżonego jako występku o charakterze chuligańskim, albowiem czyn stanowił zbrodnię, tymczasem chuligański charakter odnosi się wyłącznie do występków. Postępowanie dowodowe nie wykazało również, by działanie oskarżonego zostało podjęte bez żadnego racjonalnego powodu, wyłącznie jako wyraz rażącego lekceważenia zasad porządku prawnego. W pełni prawdopodobne pozostawało bowiem, iż przed atakiem pokrzywdzony, będąc pod znacznym wpływem alkoholu, werbalnie czy też poprzez popchniecie miał kontakt z żoną oskarżonego; stąd podjęty przez oskarżonego atak mógł być motywowany ochroną żony, mógł być sprowokowany przez pokrzywdzonego.
Apelację od zapadłego wyroku wywiódł pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego. Wniósł on o wymierzenie oskarżonemu kary w granicach ustawowego zagrożenia za przypisany czyn, bez warunkowego zawieszenia wykonania kary. Wniósł także orzeczenie zadośćuczynienia w wysokości 100.000 złotych.