313 tomów akt sprawy przeciwko właścicielom Agencji Finansowej „Grosik” wraz z apelacjami prokuratora oraz obrońców oskarżonych zostały w dniu 22 maja 2012 roku przekazane do Sądu Apelacyjnego w Białymstoku.
Prokurator w swojej apelacji zarzucił obrazę prawa materialnego, a mianowicie art. 284 §2 k.k. przez błędne uznanie, iż oskarżeni nie przywłaszczyli powierzonych im przez klientów „Grosika” pieniędzy, a tym samym nie dopuścili się przypisywanego im przestępstwa, podczas gdy wnikliwa ocena ustalonych w postępowaniu faktów i dowodów, a w szczególności przeznaczenie przez oskarżonych pieniędzy klientów, wbrew zobowiązaniom przyjmowanym w momencie wpłat, na cele inne niż na wskazywane przez nich konta docelowe i wykorzystywanie ich na bieżące potrzeby spółki „Grosik”, stanowi sprzeniewierzenie powierzonych pieniędzy. Jednocześnie oskarżyciel publiczny zarzucił obrazę przepisów postępowania mająca wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie art. 4 k.p.k., art. 7 k.p.k. i art. 424 §1 pkt 2 k.p.k., poprzez przekroczenie granicy swobodnej oceny dowodów oraz nieuwzględnienie wszystkich okoliczności przemawiających na niekorzyść oskarżonych oraz de facto całkowite pominięcie w części wyjaśniającej prawne aspekty rozstrzygnięcia, motywów zaniechania ewentualnego przyjęcia zmiany opisu czynu i kwalifikacji prawnej czynu na wypełniające znamiona określone w art. 296 §3 k.k. (wyrządzenie szkody majątkowej w wielkich rozmiarach spółce „Grosik” przez nadużycie udzielonych oskarżonym uprawnień lub niedopełnienie ciążących na nich obowiązkach) oraz wyrażenie błędnego poglądu, że taka zmiana wykraczałaby poza granice aktu oskarżenia.
Prokurator wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku co do czynu, od którego popełnienia Sąd Okręgowy w Białymstoku uniewinnił oskarżonych i przekazanie sprawy w tej części temu sądowi do ponownego rozpoznania.
Obrońcy w swoich apelacjach kwestionują orzeczenie wobec oskarżonych środka karnego – obowiązku naprawienia szkody. Ich zdaniem oskarżeni, popełniając występek polegający na spóźnieniu się ze złożeniem wniosku o upadłość, nie spowodowali bezpośrednio szkody w mieniu pokrzywdzonych i dlatego nie było podstawy prawnej do orzeczenia takiego obowiązku.
Wnieśli o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uchylenie rozstrzygnięcia o środku karnym w postaci obowiązku naprawienia szkody. Jeden z obrońców złożył też ewentualny wniosek o uchylenie wyroku co do tego środka karnego i przekazanie sprawy w tej części do ponownego rozpoznania.