W dniu 18.06.2015r. Sąd Apelacyjny utrzymał wyrok sądu I instancji w sprawie II AKa 95/15, uznając apelacje obrońcy oskarżonego za oczywiście bezzasadną.
W ocenie sądu odwoławczego, w świetle prawidłowych ustaleń faktycznych poczynionych przez Sąd Okręgowy, nie ma podstaw do uznania, że oskarżony usiłując dokonać zabójstwa ojca, działał po wpływem silnego wzburzenia usprawiedliwionego okolicznościami, w rozumieniu art. 148 § 4 k.k. Zamiar zabójstwa nie powstał u oskarżonego nagle, ale na kilka godzin przed zdarzeniem, oskarżony działał więc z premedytacją. Na jego zachowanie niewątpliwy wpływ miał też wypity tego dnia alkohol.
Skarżący nie wykazał również, aby wymierzona oskarżonemu kara 3 lat pozbawienia wolności była rażąco surowa, tym bardziej, że domagał się jej złagodzenia jedynie o 4 miesiące. Zarzut taki można skutecznie podnieść tylko wówczas, gdy kara, mieszcząca się w granicach ustawowego zagrożenia, nie uwzględnia w sposób właściwy zarówno okoliczności popełnionego przestępstwa, jak i osobowości sprawcy, a więc gdy w społecznym odczuciu jest karą niesprawiedliwą. Sąd Okręgowy przeanalizował wszystkie okoliczności wpływające na wymiar kary, określone w art. 53 § 1 i 2 k.k., nadając im odpowiednie znaczenie i w konsekwencji stosując wobec oskarżonego instytucję nadzwyczajnego złagodzenia kary. Wymierzona Tomaszowi A. kara jest, zdanie Sądu Apelacyjnego, współmierna do stopnia winy oskarżonego i stopnia społecznej szkodliwości udowodnionego mu przestępstwa.