W dniu 21 stycznia 2016r. Sąd Apelacyjny w Białymstoku utrzymał w mocy wyrok, jaki zapadł przed Sądem Okręgowym w Ostrołęce wobec Anny J., której przypisano popełnienie występku z art. 149 k.k. (sygn. akt II AKa 184/15). Apelacja prokuratora, wniesiona od rozstrzygnięcia o karze, została uznana za bezzasadną.
Z ustnych motywów uzasadnienia wyroku wynika, że w ocenie sądu odwoławczego czyn oskarżonej, która pozbawiła życia własne dziecko, jest wysoce naganny i niewątpliwie zasługuje na potępienie. Przestępstwa tego popuściła się ona jednak w okresie porodu i pod wpływem lęku, strachu i szoku wywołanych jego przebiegiem. Na jej emocje wpłynęła też trudna sytuacja życiowa, z którą nie potrafiła sobie poradzić. Oskarżona obawiała się męża, jak wynika z opinii biegłych była ofiarą przemocy domowej, choć nie zgłaszała tego faktu organom ścigania. Mąż nie akceptował kolejnych dzieci. Jednocześnie nie była ona wcześniej karana, pracowała, starała się, choć nie bez problemów, wychowywać czworo małoletnich dzieci.
Wszystkie to okoliczności, istotne z punktu widzenia prawidłowego wyrokowania o karze, Sąd Okręgowy uwzględnił i prawidłowo ocenił słusznie uznając, że oskarżona nie zasługuje na orzeczenie bezwzględnej kary pozbawienia wolności. Niewątpliwie przeżyła ona swój czyn, z piętnem tym pozostanie na zawsze. Pomimo wymierzenia jej kary z dobrodziejstwem probacji rokuje ona pozytywnie, tj. daje gwarancje przestrzegania prawa w przyszłości. Także z uwagi na dobro jej małoletnich dzieci, które zostałyby pozbawione opieki matki, należy dać jej szansę. W ocenie Sądu Apelacyjnego wymierzona kara jest sprawiedliwa i w żadnej mierze nie nosi cech niewspółmierności.
Nie został też uwzględniony zgłoszony przez prokuratora alternatywny wniosek o wymierzenie oskarżonej obok kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, także kary grzywny. Sąd odwoławczy uznał, że byłoby to niecelowe. Zważywszy, że oskarżona obecnie nie pracuje, korzysta ze świadczeń opieki społecznej i pozostaje na utrzymaniu pracującego dorywczo męża, orzeczenie takiej kary godziłoby w dobro jej rodziny.
Wyrok jest prawomocny i nie podlega zaskarżeniu w drodze zwyczajnych środków zaskarżenia. Strony mogą wnieść kasację do Sądu Najwyższego.