W dniu 14 kwietnia 2016r. Sąd Apelacyjny w Białymstoku utrzymał w mocy wyrok Sądu Okręgowego w Łomży, który uznał Adama W. za winnego zabójstwa z art. 148 § 1 k.k., za co wymierzył mu karę 8 lat pozbawienia wolności.
Obrońca oskarżonego domagał się zmiany wyroku poprzez przyjęcie, że oskarżony działał w warunkach obrony koniecznej z przekroczeniem jej granic i w konsekwencji wymierzenie mu kary nadzwyczajnie złagodzonej. Natomiast prokurator zarzucał rażącą niewspółmierność wymierzonej kary, wnosząc o jej zaostrzenie poprzez orzeczenie kary 12 lat pozbawienia wolności.
Sąd Apelacyjny oba środki odwoławcze uznał za niezasadne.
Kwestia obrony koniecznej była przedmiotem wyjątkowo obszernych i szczegółowych rozważań Sądu Okręgowego, który nie dopuścił się błędu w ustaleniach faktycznych przyjmując, że zachowanie Adama W. nie może być uznane za działanie w warunkach art. 25 k.k. Stanowisko to oraz argumentację przywołaną na jego poparcie w pisemnych motywach wyroku sąd odwoławczy w pełni podzielił.
Jeśli zaś chodzi o wymierzoną oskarżonemu karę, to choć orzeczono ją w wysokości minimalnego ustawowego zagrożenia za tego rodzaju czyn, w żadnej mierze nie jest ona rażąco łagodna. Sąd Okręgowy uwzględnił w odpowiednim stopniu wszystkie okoliczności wpływające na jej wymiar, zarówno obciążające, jak i łagodzące. Te ostatnie, z których wymienić należy genezę i tło zajścia, młody wiek oskarżonego i niewielki stopień jego demoralizacji, czy współpracę z organami ścigania w wyjaśnieniu okoliczności sprawy spowodowały, że nie usprawiedliwiając w żadnym stopniu oskarżonego i czynu, jakiego się dopuścił, uznać należy, że kara orzeczona w minimalnym ustawowym wymiarze będzie sprawiedliwa i osiągnie swoje cele wychowawcze wobec sprawcy.
Wyrok jest prawomocny. W sprawie może zostać złożony nadzwyczajny środek zaskarżenia w postaci kasacji.