W dniu 19 stycznia 2017r., godz. 9.00, s. IV Sąd Apelacyjny w Białymstoku rozpozna sprawę oskarżonego o to, że w okresie od maja 2012 r. do stycznia 2014 r. w Suwałkach, Warszawie oraz innych miejscowościach na terenie całego kraju, prowadząc działalność gospodarczą pod nazwą „Krajowy Rejestr Informacji o Przedsiębiorcach (…)”,
działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, dopuścił się przestępstwa oszustwa w stosunku do mienia znacznej wartości, w łącznej kwocie 1.187.484,65 zł w ten sposób, że wprowadzając w błąd pokrzywdzonych co do prawidłowego oznaczenia przedsiębiorcy oraz wysyłanie pism sugerujących szatą graficzną, naniesieniem pieczęci, w której wskazano, jako adres głównego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej nieistniejący w Warszawie, przy ulicy Pięknej Oddział Krajowego Rejestru Informacji o Przedsiębiorcach, celowe i skrótowe przywołanie podstaw prawnych, błędnie sugerujących działanie Krajowego Rejestru Informacji o Przedsiębiorcach jako rejestru publicznego i stworzenie mylnego wyobrażenia, iż zostały wysłane przez podmiot publiczny oraz podając nieprawdziwe informacje, co do istnienia w momencie kierowania pisma zbioru informacji o podmiotach gospodarczych w postaci centralnej bazy danych i obowiązku dokonania wpisu wiążącego się z koniecznością wniesienia na załączonym do pisma wypełnionym druku przekazu, opłaty w kwocie 110 zł, w zakreślonym w piśmie terminie, wynikającego z przywołanych przepisów prawnych, pomimo nieistnienia powyższego obowiązku oraz fakultatywności wpłaty, o czym informacja została napisana celowo mniejszą czcionką, sugerującą stopkę drukarską zamieszczona na końcu pisma, nie mając ponadto zamiaru oraz realnych możliwości, mając na względzie ilość wysłanych pism, wywiązania się z oferowanej usługi stworzenia centralnej bazy danych o przedsiębiorcach oraz przygotowania dostępu do serwisu ofert mogących wpłynąć na optymalizowanie kosztów przedsiębiorców wpisanych do Rejestru oraz reprezentowania ich w negocjacjach dotyczących ofert specjalnych przygotowanych dla uczestników Rejestru, doprowadził ponad 11 tys. pokrzywdzonych do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 294 § 1 k.k.
Oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wskazywał, iż wpisanie przedsiębiorcy do prowadzonego przez niego rejestru nie było niekorzystne dla tego klienta, cena tej usługi nie odbiegała od rynkowej, rejestr był prowadzony prawidłowo a firmy wpisywano do momentu zablokowania działalności i możliwości finansowych oskarżonego, nazwa przedsiębiorcy i użycie określenia krajowy rejestr nie wprowadzała w błąd co do charakteru przedsiębiorcy, który podał istniejący w Warszawie adres, prawidłowość przesyłanej oferty potwierdza opinia z zakresu językoznawstwa oraz opinia prawna wydana na zlecenie oskarżonego. Zadeklarował, iż co do osób, które czują się pokrzywdzone, jest gotów naprawić szkodę i zawrzeć z nimi porozumienie.
Sąd Okręgowy w Suwałkach, który rozpoznawał sprawę w I instancji, na podstawie analizy zebranego w sprawie materiału dowodowego uznał, że oskarżony świadomie i z zamiarem bezpośrednim, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej wprowadził w błąd adresatów pism - wezwań do zapłaty i doprowadził te osoby do niekorzystnego rozporządzenia mieniem. Wyrokiem z dnia 12 lipca 2016r. uznał oskarżonego za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, wymierzając mu karę 2 lat pozbawienia wolności, z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na 5-letni okres próby oraz karę grzywny w wymiarze 500 stawek dziennych po 100 zł każda.
W przekonaniu sądu orzeczona kara pozbawienia uwzględnia zarówno znaczny stopień społecznej szkodliwości popełnionego czynu, wyrażający się w jego charakterze, rodzaju, okolicznościach i sposobie działania oskarżonego, jak i stopień winy oskarżonego. Niewątpliwie okoliczności czynu wskazują na znaczną jego szkodliwość społeczną i wysoki stopień winy oskarżonego, mając na uwadze tak znaczną liczbę pokrzywdzonych, łączny rozmiar szkody i osiągniętych korzyści majątkowych. Zdaniem sądu nie zachodzi jednak potrzeba izolacji oskarżonego w zakładzie karnym dla osiągnięcia celów kary. Oskarżony w toku postępowania wyraził gotowość zwrotu uiszczonych opłat pokrzywdzonym i taka postawa wymaga uwzględnienia. Podobnie, jak jego młody wiek, obecnie poprawny tryb życia, brak cech demoralizacji, dość długi okres czasu, jaki upłynął od popełnienia przestępstwa, podczas którego oskarżony nie był karany sądownie.
Sąd orzekł także obowiązek naprawienia szkody pokrzywdzonym oraz środek karny w postaci zakazu prowadzenia działalności gospodarczej polegającej na prowadzeniu rejestrów podmiotów gospodarczych na okres 6 lat.
Apelację od tego wyroku złożył obrońca oskarżonego, wnosząc o jego uniewinnienie lub uchylenie wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji.
Natomiast prokurator zaskarżył wyrok w części dotyczącej orzeczenia o karze, domagając się wymierzenia oskarżonemu kary 2 lat i 6 miesięcy bezwzględnego pozbawienia wolności oraz grzywny w wymiarze 50 stawek dziennych po 200 zł.