Sąd Apelacyjny w Białymstoku

Sąd Apelacyjny w Białymstoku wyznaczył termin rozprawy odwoławczej w sprawie przeciwko byłemu wojskowemu oskarżonemu o usiłowanie zabójstwa swojej żony. Rozprawa odbędzie się w dniu 14 października 2025 roku o godz. 12:00, s IV.

Sprawa dotyczy dramatycznych wydarzeń, do których doszło w dniu 4 kwietnia 2024 roku około godziny 11:00 na terenie jednego z osiedli mieszkaniowych w Giżycku. Według ustaleń Sądu Okręgowego w Olsztynie oskarżony, działając z zamiarem bezpośrednim pozbawienia życia swojej żony, zaatakował ją nożem w mieszkaniu zajmowanym wspólnie przez małżonków. Zadał jej liczne ciosy w okolice szyi, twarzy, lewego uda oraz stopy, powodując rozległe rany cięte, obejmujące również okolice nadobojczykowe. Ofiara, próbując ratować się ucieczką, znalazła się poza barierką balkonu na wysokości trzeciego piętra. Wówczas oskarżony uderzył ją donicą w głowę, co spowodowało jej upadek z około 10 metrów na ziemię.

Mimo poważnych obrażeń, w tym uszkodzeń ciała skutkujących naruszeniem jego funkcji powyżej siedmiu dni, pokrzywdzonej udało się przeżyć dzięki szybkiej interwencji sąsiadów i udzielonej pomocy medycznej.

Sąd Okręgowy w Olsztynie, wyrokiem z dnia 26 lutego 2025 roku, uznał oskarżonego za winnego zarzucanego mu czynu kwalifikowanego jako usiłowanie zabójstwa w zbiegu z przestępstwem spowodowania obrażeń ciała. Na tej podstawie skazał go na karę 15 lat pozbawienia wolności. Jednocześnie orzeczono wobec oskarżonego zakaz zbliżania się do pokrzywdzonej na odległość mniejszą niż 100 metrów oraz zakaz kontaktowania się z nią przez okres 15 lat. Dodatkowo sąd zasądził na rzecz pokrzywdzonej kwotę 100.000 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę.

Apelacje od wyroku złożyli zarówno pełnomocnik oskarżycielki posiłkowej, jak i obrońca oskarżonego.

Sąd Apelacyjny w Białymstoku na dzień 9 października 2025 roku godz. 09:00 s. IV wyznaczył termin rozprawy odwoławczej w sprawie mężczyzny oskarżonego o dokonanie oszustwa na szkodę kobiety, której miał obiecać zyski ze wspólnych inwestycji w handel używanymi samochodami.

Według ustaleń Sądu I instancji, do przestępstwa miało dojść w okresie od 14 stycznia 2018 r. do 31 marca 2018 r. na terenie kilku miejscowości, m.in. w gminie Olszewo-Borki, Ostrołęce, Troszynie, Gdańsku i Tczewie.

Oskarżony, pracujący w tamtym czasie jako przedstawiciel handlowy i kierowca lawety w serwisie samochodowym, przekonał pokrzywdzoną do przekazania mu znacznych kwot pieniędzy na przedsięwzięcie polegające na sprowadzaniu aut z zagranicy, ich naprawie i sprzedaży w Polsce. Kobieta, wierząc w zapewnienia oskarżonego, przekazywała mu gotówkę w ratach – osobiście oraz drogą pocztową – łącznie przekazując mu kwotę 401.100 złotych.

Oskarżony w kolejnych tygodniach zgłaszał kolejne rzekome problemy logistyczne i celne, domagając się dalszego finansowania. Kobieta, nie chcąc utracić potencjalnego zysku, zapożyczała się u rodziny i znajomych. Gdy zaczęła dopytywać o efekty inwestycji, oskarżony zapewniał ją, że wszystko przebiega zgodnie z planem. W pewnym momencie polecił jej zniszczyć potwierdzenia nadania przesyłek z pieniędzmi, informując, że interesuje się nim policja. Ostatecznie, samochodów nie sprowadzono, a oskarżony zaczął unikać kontaktu.

Sąd Okręgowy w Ostrołęce uznał oskarżonego za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i skazał go na karę 2 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności. Jednocześnie orzekł wobec niego obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonej kwoty 369 900 złotych.

Od wyroku apelację wywiodła obrona.

W dniu 7 października przed Sądem Apelacyjnym w Białymstoku o godz. 10:30 s. IV odbędzie się rozprawa w sprawie karnej dotyczącej brutalnego pobicia, do którego doszło 4 listopada 2022 roku w Ełku, w rejonie jeziora Szyba.

Sprawa dotyczy mężczyzny oskarżonego o usiłowanie spowodowania u pokrzywdzonego ciężkiego uszczerbku na zdrowiu oraz o kierowanie gróźb karalnych wobec świadka zdarzenia. Zgodnie z ustaleniami Sądu Okręgowego, oskarżony działał z premedytacją i z zemsty. Kilka dni przed zdarzeniem został uderzony przez pokrzywdzonego na promenadzie. W reakcji na ten incydent zaplanował odwet — założył internetową grupę, by zdobyć informacje o pokrzywdzonym, a następnie oczekiwał na niego po zakończeniu zajęć szkolnych. Zmuszając pokrzywdzonego do udania się z nim w odosobnione miejsce, zaatakował go z dużą brutalnością, wielokrotnie kopiąc w głowę, twarz oraz inne części ciała. Pokrzywdzony doznał licznych i poważnych obrażeń, w tym złamań kości twarzoczaszki, złamania przedramienia, wstrząśnienia mózgu, krwiaków oraz innych uszkodzeń wewnętrznych i zewnętrznych.

Sąd Okręgowy w Suwałkach uznał oskarżonego za winnego zarzucanych czynów i skazał go na karę łączną 3 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności. Oskarżony został również zobowiązany do zapłaty 50 000 zł zadośćuczynienia na rzecz pokrzywdzonego oraz objęty zakazem zbliżania się i kontaktowania z nim przez okres 5 lat.

Apelacje od wyroku złożyli zarówno oskarżyciel publiczny, jak i obrońca oskarżonego.

Sąd Apelacyjny w Białymstoku w dniu 7 października 2025 roku o godz. 12:00 s. IV zajmie się sprawą dwóch mężczyzn, których Sąd I instancji uznał za winnych dokonania rozboju z użyciem niebezpiecznych narzędzi.

Do zdarzenia doszło 18 sierpnia 2024 roku w jednej z miejscowości na terenie gminy Olecko. Z ustaleń Sądu Okręgowego w Suwałkach wynika, że oskarżeni działali wspólnie, używając kijów bejsbolowych — drewnianego i metalowego — którymi wielokrotnie uderzali pokrzywdzonego, głównie w okolice nóg. Następnie, po doprowadzeniu go do upadku, zabrali jego saszetkę, w której znajdowały się m.in. portfel z dokumentem tożsamości, około 300 zł, powerbank oraz kabel USB. W wyniku zdarzenia pokrzywdzony doznał obrażeń ciała w postaci tłuczeń kończyn dolnych i pośladków, drobnego stłuczenia głowy oraz powstania podbiegnięć krwawych. Obrażenia te spowodowały rozstrój zdrowia trwający poniżej siedmiu dni.

Pierwszy z oskarżonych został uznany za winnego przestępstwa rozboju z użyciem niebezpiecznego narzędzia, nielegalnego wejścia w posiadanie dokumentu tożsamości oraz spowodowania uszczerbku na zdrowiu. Sąd wymierzył mu karę 3 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności.

Drugi z oskarżonych odpowiadał za ten sam czyn, jednak działał w warunkach multirecydywy określonej w art. 64 § 2 k.k., mając na koncie wcześniejsze wyroki za rozboje i pobicia z użyciem niebezpiecznego przedmiotu. W jego przypadku sąd wymierzył karę 4 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Apelacje od wyroku złożyli obrońcy obu oskarżonych.

W dniu 8 października 2025 roku Sąd Apelacyjny w Białymstoku rozpozna sprawę dotyczącą brutalnego rozboju, do którego doszło 1 kwietnia 2023 roku w Olsztynie.

Sąd Okręgowy w Olsztynie wyrokiem wydanym w dniu 20 grudnia 2023 roku w sprawie sygn. akt II K 119/23 uznał dwóch mężczyzn i kobietę za winnych tego, że działając wspólnie i w porozumieniu, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, dokonali zaboru mienia z użyciem przemocy i niebezpiecznego narzędzia. Bezpośrednio przed zdarzeniem pokrzywdzony oraz oskarżeni wspólnie spożywali alkohol. Następnie, jeden z mężczyzn chwycił pokrzywdzonego za szyję, drugi przystawił mu nóż do brzucha, a oskarżona w tym czasie przeszukała jego odzież. Sprawcy zabrali należące do pokrzywdzonego pieniądze w kwocie 200 zł i 10 euro, dowód osobisty, telefon komórkowy, słuchawki koloru żółtego oraz paczkę papierosów Rothmans 100 czerwone – o łącznej wartości około 400 zł.

Sąd uznał, że czyn ten wyczerpał znamiona zbrodni rozboju z użyciem niebezpiecznego narzędzia oraz nielegalnego wejścia w posiadanie dokumentu tożsamości, za co wobec dwóch oskarżonych – jednego z mężczyzn oraz kobiety – wymierzono kary po 3 lata pozbawienia wolności. Trzeci z oskarżonych dopuścił się przestępstwa w warunkach recydywy (art. 64 § 1 k.k.), będąc wcześniej karanym i odbywając karę pozbawienia wolności. W jego przypadku sąd orzekł karę 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Apelacje od wyroku złożyli obrońcy wszystkich trojga oskarżonych.

W dniu 29 września 2025 r. odbyła się publikacja w sprawie I AGa 151/23, dotyczącej powództwa spółki z o.o. przeciwko innej spółce z o.o. o zapłatę kwoty 365.402,69 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie z tytułu nienależytego wykonania umowy o monitorowanie obiektu (parkingu) należącego do powódki, na podstawie której pozwana zobowiązała się do konserwacji i utrzymania w stałej sprawności eksploatacyjnej urządzeń systemu monitoringu. Strony ustaliły, że obiekt będzie monitorowany przez całą dobę i w razie potrzeby na parking zostanie wysłana grupa interwencyjna. Z ustaleń Sądu Okręgowego wynikało, że w dniach 5, 6 i 7 marca 2022 r. na terenie obiektu został wielokrotnie wzbudzony alarm włamaniowy, a na nagraniach z monitoringu widoczne były osoby poruszające się wzdłuż ogrodzenia. Po wzbudzeniu alarmów nastąpił krótkotrwały zanik zasilania kamer i utrata obrazu z części z nich. Wzbudzenie alarmu oraz brak obrazu z części kamer zauważył dyżurny stacji monitorowania (pracownik pozwanej), który nie zdecydował się na wysłanie grupy interwencyjnej w celu zweryfikowania przyczyn wzbudzenia alarmu. W dniu 8 marca 2022 r. pracownicy powódki ujawnili, że na terenie monitorowanego obiektu doszło do kradzieży części samochodowych w znajdujących się tam pojazdach ciężarowych oraz uszkodzono ogrodzenie parkingu. Powódka zawiadomiła o kradzieży Policję oraz pozwaną. Śledztwo zostało umorzone z powodu niewykrycia sprawcy. Siedem uszkodzonych w wyniku kradzieży pojazdów należało do firmy zewnętrznej, która obciążyła odpowiedzialnością za szkodę powódkę, która ostatecznie dokonała naprawy pojazdów w zakresie szkód związanych z kradzieżami. Następnie wezwała pozwaną do zapłaty odszkodowania w związku ze szkodą powstałą na skutek nienależytego wykonania umowy ochrony.

Sąd Apelacyjny, po rozpoznaniu apelacji wniesionej przez powódkę od wyroku Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 12 września 2023 r. (sygn. akt V GC 19/23), którym oddalono powództwo i rozstrzygnięto o kosztach procesu – zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że uwzględnił w całości powództwo o zapłatę kwoty 365.402,69 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie i rozstrzygnął o kosztach postępowania za obie instancje obciążając nimi stronę pozwaną.

W ustnych motywach swego rozstrzygnięcia Sąd Apelacyjny wskazał, że oddalenie powództwa przez Sąd pierwszej instancji było niezasadne zważywszy, że według ustaleń tego Sądu, powódka wykazała, iż strona pozwana nie realizowała umowy z należytą starannością, co spełniało przesłankę odpowiedzialności kontraktowej z art. 471 k.c. Sąd Okręgowy uznał jednak, że wysokość szkody poniesionej przez powodową spółkę nie została odpowiednio wykazana, co przesądziło o wyniku postępowania. Sąd Apelacyjny dopuścił tymczasem – zgodnie z wnioskiem skarżącej – dowód z opinii biegłego, który potwierdził zasadność roszczenia w wysokości 365.402,69 zł. Przyjmując zatem, że rozmiar szkody został jednoznacznie wykazany na etapie postępowania drugoinstancyjnego (a odpowiedzialność pozwanej co do zasady nie budziła wątpliwości Sądów obu instancji), Sąd Apelacyjny uwzględnił powództwo.

Wyrok jest prawomocny i stronie pozwanej przysługuje od niego skarga kasacyjna.