Sąd Apelacyjny w Białymstoku

W dniu 10 października 2023r. Sąd Apelacyjny w Białymstoku w sprawie AKa 120/23 utrzymał w mocy wyrok Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 08 maja 2023 r. (sygn. akt II K 119/22) skazujący mężczyznę na karę 25 (dwudziestu pięciu) lat pozbawienia wolności za zabójstwo kobiety.

Czytaj więcej...

W dniu 11 października 2023r. g. 10.00 s. IV Sąd Apelacyjny rozpoznana sprawę mężczyzny, który wyrokiem Sądu Okręgowego w Białymstoku z dnia 7 kwietnia 2023 r.  w sprawie o sygn. akt  III K 35/2 został uznany za winnego, tego, że 5 lipca 2022 roku w Choroszczy, z powodu przynależności rasowej znieważył pochodzącego z Algierii mężczyznę oraz stosował wobec niego przemoc, w ten sposób, że kierował pod jego adresem obraźliwe słowa, w tym związane z jego karnacją i pochodzeniem, a także uderzył go w lewy łuk brwiowy pięścią zaciśniętą na pęku kluczy, z których jeden z niej wystawał, w wyniku czego spowodował u ww. mężczyzny uraz w postaci rany tłuczonej lewego łuku brwiowego o długości około 3 cm, skutkujący naruszeniem czynności narządu ciała na czas trwający nie dłużej niż 7 dni, przy czym czynu tego dopuścił się publicznie, z oczywiście błahego powodu, okazując przez to rażące lekceważenie porządku prawnego, tj. występku z art. 119§1 k.k. w zb. z art. 257 k.k. w zw. z art. 115§21 k.k. za co skazał go na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Orzekł od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonego nawiązkę w kwocie 1000 złotych i zakaz zbliżania się do pokrzywdzonego na odległość mniejszą niż 50 metrów i zakaz kontaktowania się z nim w jakiejkolwiek formie na okres 3 lat.  

Apelację od tego wyroku złożył obrońca oskarżonego.

W dniu 26 września 2023r. Sąd Apelacyjny w Białymstoku odroczył  wydanie wyroku w sprawie II AKa 120/23 z uwagi na zawiłość sprawy  do dnia 10.10.2023 r., godz.13.00, sala IV.

Sprawa dotyczy mężczyzny, któremu zarzucono, że w nocy z 28 stycznia 2006r. na 29 stycznia 2006r. w woj. warmińsko-mazurskie, działając z zamiarem ewentualnym zabójstwa kobiety, zadawał pokrzywdzonej uderzenia po ciele, stosował kolankowanie oraz duszenie, czym spowodował u pokrzywdzonej obrażenia ciała w postaci podbiegnięć krwawych w powłokach miękkich głowy i w prawym mięśniu skroniowym, pobiegnięć krwawych szyi podbródka i przedniej powierzchni klatki piersiowej, obustronnych podbiegnięć krwawych pleców, złamania chrząstki tarczowej z podbiegnięciem krwawym w otoczeniu, złamania czterech żeber po stronie prawej, czego następstwem było pęknięcie śledziony z krwotokiem do jamy otrzewnowej, które to obrażenia stanowiły ciężki uszczerbek na zdrowiu w postaci choroby realnie zagrażającej życiu, wskutek czego pokrzywdzona utraciła przytomność, a następnie po podłożeniu ognia w domu pokrzywdzonej, spowodował u kobiety obrażenia ciała w postaci oparzenia i osmalenia powłok ciała, po czym pozostawił pokrzywdzoną nieprzytomną i niezdolną do ucieczki w jej domu, gdzie wskutek działania tlenku węgla, poniosła śmierć wskutek połączenia toksycznego działania tlenku węgla i wstrząsu oparzeniowego tj. o czyn z art. 148 § 1 k.k.

Sąd Okręgowy w Olsztynie wyrokiem z dnia 08 maja 2023 r. (sygn. akt II K 119/22 ) w/w mężczyznę uznał za winnego popełnienia zarzuconego mu czynu, z tym ustaleniem, że działał z bezpośrednim zamiarem zabójstwa pokrzywdzonej i czyn ten zakwalifikował jako przestępstwo określone w art. 148 § 1 k.k. i za to skazał go i wymierzył mu karę 25 (dwudziestu pięciu) lat pozbawienia wolności.

Apelacje od w/w wyroku złożył obrońca skazanego.

Sąd Apelacyjny w dniu 12 września 2023r. odroczył bez terminu rozprawę dotyczącą odszkodowania i zadośćuczynienia za niewątpliwie niesłuszne tymczasowe aresztowanie (sygn. akt II AKa 21/23).

W dniu 7 września 2023r. Sąd Apelacyjny w Białymstoku zmienił wyrok Sąd Okręgowy w Białymstoku z dnia 2 grudnia 2022r. w sprawie III Ko 217/22 dotyczącej odszkodowania i zadośćuczynienia za pozbawienie wolności przez radzieckie organy ścigania i wymiaru sprawiedliwości działające na terytorium Polski w granicach ustalonych w Traktacie Ryskim w tren sposób, że podwyższył zasądzoną na rzecz wnioskodawcy kwotę zadośćuczynienia do 400.000 złotych, zaś zasądzoną kwotę odszkodowania obniżył do 120.000 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku. W pozostałym zakresie wyrok utrzymał w mocy.

Sąd Apelacyjny podwyższając kwotę zadośćuczynienia ustalił nie tylko dłuższy czas represjonowania ojca wnioskodawcy, niż to ustalił Sąd Okręgowy, ale także uznał, że kwota zadośćuczynienia zasądzona przez Sąd I instancji nie odzwierciedla w pełni  krzywdy doznanej przez ojca wnioskodawcy za cały czas represji i kwotę tą ustalił na 1.200.000 zł. Nie podzielił przy tym zarzutu pełnomocnika wnioskodawcy, że wnioskodawcy należy się cała kwota zadośćuczynienia, bowiem w chwili wejścia w życie ustawy siostra wnioskodawcy i matka żyły i w związku z tym to one również nabyły uprawnienia do zadośćuczynienia (po 1/3).

Wyrok jest prawomocny.

W dniu 22  września 2023r., godz. 13:30  s. II Sąd Apelacyjny w Białymstoku rozpozna odroczoną sprawę  I ACa 611/18 przeciwko Gminie Wasilków o zapłatę.
Powód Skarb Państwa – Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad wniósł o zasądzenie od Gminy Wasilków kwoty 1.119.374,38 zł wraz z ustawowymi odsetkami i odsetkami za opóźnienie, tytułem zwrotu kosztów związanych z oświetleniem przebudowywanej drogi krajowej nr 8 i 19 na odcinku Białystok – Katrynka od km 648+117 do km 654+548 na terenie gminy Wasilków (wieś Jurowce, wieś Sielachowskie, węzeł Sochonie) w okresie listopad 2010r. – grudzień 2013r.
Swoje żądanie argumentował faktem, iż Gmina Wasilków, pomimo ciążącego na niej ustawowego obowiązku oświetlenia części odcinka drogowego Białystok – Katrynka oraz węzła drogowego Wasilków nie zawarła z dostawcą energii umowy na jej dostawę i nie ponosi kosztów oświetlenia. Wobec natomiast konieczności zapewnienia bezpieczeństwa ruchu drogowego na wskazanych odcinkach, GDDKiA Oddział w Białymstoku zawarła z PGE Zakład Energetyczny Białystok S.A. w Białymstoku oraz PGE Obrót S.A. Oddział z siedzibą w Białymstoku umowy kompleksowe sprzedaży energii elektrycznej i świadczenia usług dystrybucji, pokrywając z własnych środków powstałe koszty oświetlenia drogi. Powstałe wydatki, zgodnie z brzmieniem art. 18 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 10.04.1997r. – Prawo energetyczne winna ponosić strona pozwana.
Pozwana Gmina Wasilków uznała powództwo w zakresie kwoty 1.992,23 zł i wniosła o jego oddalenie w pozostałym zakresie. W ocenie strony pozwanej  roszczeniem objęty jest okres, w którym realizowana była inwestycja drogowa, brak jest więc podstaw prawnych do obciążania gminy kosztami oświetlenia dróg przed datą oddania ich do użytku.
Sąd Okręgowy w Białymstoku wyrokiem z dnia 16 marca 2018 roku uwzględnił powództwo w całości i zasądził od pozwanego Gminy Wasilków na rzecz powoda Skarbu Państwa – Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad kwotę 1.119.374,38 zł., nadał wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności co do w/w kwoty.
Sąd uznał, że zebrane w sprawie dowody, a w szczególności decyzja nr 81/07 Wojewody Podlaskiego z dnia 7 listopada 2007r. nie wskazują, aby inwestycja powoda polegała na budowie nowych dróg. Orzeczeniem tym jedynie zatwierdzono projekt zagospodarowania terenu kompensacji przyrodniczej, projekt budowlany oraz udzielono powódce - Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad, Oddziałowi w Białymstoku pozwolenia na rozbudowę drogi krajowej nr 8 Warszawa – Białystok – Katarynka – Sochonie od km 648+117 do km 654+548 wraz z budową niezbędnych obiektów inżynierskich służących do utrzymania drogi, transportu drogowego oraz przebudową i budową niezbędnej infrastruktury technicznej. Zarządzeniem Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad przedmiotowy odcinek drogi zaliczony został do kategorii GP i pozwana Gmina ma obowiązek poniesienia kosztów jego oświetlenia. Gminy są odpowiedzialne za zapewnienie oświetlenia na przebiegających przez ich teren dróg krajowych. Obowiązek ten wynika z przywoływanych treścią niniejszego uzasadnienia przepisów, tj. cytowanym już art. 18 ust. 1 pkt 3 – prawa energetycznego, ale też art. 20 pkt 4 ustawy o drogach publicznych („do zarządcy drogi należy w szczególności utrzymanie nawierzchni drogi, chodników, drogowych obiektów inżynierskich, urządzeń zabezpieczających ruch i innych urządzeń związanych z drogą, z wyjątkiem części pasa drogowego, o których mowa w art. 20f pkt 2”). Pozwana Gmina została poinformowana o zawarciu umowy na sprzedaż energii elektrycznej, co wpłynęło automatycznie po stronie gminy na powstanie obowiązku uiszczania należności za pobraną energię. Gmina partycypując wyłącznie w części kosztów zaoszczędziła wydatki, które obciążały ją z mocy ustawy, zubożając powoda o wysokość opłat poniesionych na rzecz dostawcy energii elektrycznej. Skoro koszty oświetlenia przedmiotowego odcinka drogi za żądany w pozwie okres poniósł powód, stosownie do art. 405 k.c. w zw. z art. 410 § 1 i 2 k.c. może on żądać od pozwanej zwrotu tych wydatków.
Sąd Apelacyjny rozpozna apelację wniesioną przez stronę pozwaną Gminę Wasilków, która domaga się oddalenia powództwa ponad kwotę 1992,23 zł.