Sąd Apelacyjny w Białymstoku

Sąd Apelacyjny w Białymstoku nie dopatrzył się zasadności żadnej ze skarg odwoławczych wniesionych w sprawie mężczyzny, który w 2008r. brał udział w dokonywaniu  oszustw tzw. metodą „na wnuczka” (sygn. akt II AKa 100/21). Sędzia sprawozdawca podkreśliła, że sprawa ta ma charakter szczególny z uwagi na osoby poszkodowane oraz sposób działania sprawców, wykorzystujących dobrą wiarę, a niekiedy wręcz naiwność starszych ludzi. Określenie tego rodzaju przestępstw jako oszustw metodą „na wnuczka” weszło do powszechnego obiegu i mimo nagłaśniania takich przypadków ten sposób działania sprawców jest nadal skuteczny. Toteż rolą mediów jest ostrzeganie  potencjalnych ofiar przed niefrasobliwym zachowaniem i namawianie do większej czujności. Jednocześnie sprawa ta potwierdza, iż żaden sprawca nie może liczyć na bezkarność, a sprawiedliwość dosięgnie go nawet po wielu latach, tak jak to ma miejsce w niniejszej sprawie, która stanowi rozliczenie kryminalnej działalności oskarżonego z 2008r.
Poczynione przez Sąd I instancji ustalenia faktyczne co do przebiegu inkryminowanych zdarzeń i sprawstwa oskarżonego, kwalifikacja prawna jego zachowań oraz wymiar kary sąd odwoławczy ocenił jako prawidłowe.
Winę oskarżonego potwierdzają zeznania świadków, analiza bilingów telefonicznych oraz szereg dowodów pośrednich z których jednoznacznie wynika, że był on współorganizatorem przestępczego procederu, kierował działaniami innych osób i choć nie był szefem, to z całą pewnością był członkiem zorganizowanej grupy przestępczej zajmującej się popełnianiem tego rodzaju przestępstw.
Przy czym podkreślić trzeba, że w polskim systemie prawnym obowiązuje zasada indywidualności, tzn. ocenie może podlegać jedynie działanie oskarżonego w okresie 4 miesięcy 2008r., nie ponosi on odpowiedzialności za działania innych osób, a nagminność tego rodzaju przestępstw nie może w sposób istotny wpływać na wymiar orzeczonej wobec niego kary.
W tym zakresie Sąd Apelacyjny stwierdził, że Sąd Okręgowy prawidłowo wyważył wszystkie okoliczności wpływające na wymiar kary, a orzeczona kara 6 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności nie jest ani rażąco łagodna (jak zarzucał prokurator), ani też rażąco surowa (jak oceniał to obrońca oskarżonego).

Wyrok jest prawomocny.

Sąd Apelacyjny w Białymstoku w sprawie sygn. akt II AKa 100/21 dotyczącej oszustw tzw. metodą „na wnuczka” odroczył wydanie wyroku do dnia 23 września 2021 r., godz. 14.00., s. IV.

Sąd Apelacyjny w Białymstoku w sprawie sygn. akt II AKa 113/21 dotyczącej strzelaniny w Białymstoku odroczył wydanie wyroku do dnia 30 września 2021 r., godz. 12.15., s. IV.

W dniu 16 września 2021r., godz. 9.00, s. IV Sąd Apelacyjny w Białymstoku rozpozna apelację obrońcy oskarżonego w sprawie o usiłowanie zabójstwa (sygn.. akt II AKa 113/21).
Sąd Okręgowy w Białymstoku uznał oskarżonego za winnego tego, że w dniu 9 grudnia 2019 r. w Białymstoku na ulicy Suraskiej, działając z bezpośrednim zamiarem pozbawienia życia pokrzywdzonego usiłował oddać w jego kierunku strzał z broni palnej - gazowego pistoletu Walter PPK kal. 8 mm. przerobionego na broń bojową kal. 6,35 mm wz. Browning, w ten sposób, że wycelował on przedmiotowy pistolet w klatkę piersiową pokrzywdzonego i dwukrotnie podjął próbę wystrzelenia znajdującego się w komorze nabojowej sprawnego pocisku, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na zbyt płytkie zadziałanie z dokładnie nieustalonych przyczyn grota iglicznego tej sprawnej jednostki broni oraz ucieczkę pokrzywdzonego, przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat od odbycia co najmniej kary 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne to jest czynu z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 148 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i za to wymierzył mu karę 15 lat pozbawienia wolności.
Dodatkowo oskarżonemu wymierzono karę 2 lat pozbawienia wolności  za nielegalne posiadanie broni palnej, tj. przestępstwo z art. 263 § 2 k.k.
Sąd Okręgowy orzekł wobec oskarżonego łączną karę 15 lat pozbawienia wolności zastrzegając jednocześnie, że o warunkowe zwolnienie z odbycia reszty kary będzie on mógł  ubiegać się dopiero po odbyciu 12 lat pozbawienia wolności.

Sąd Apelacyjny rozpozna apelacje obrońcy oskarżonego, który kwestionuje jego winę.

W dniu 16 września 2021r., godz. 11.30, s. IV Sąd Apelacyjny rozpozna sprawę mężczyzny oskarżonego  o udział w dokonywaniu oszustw tzw. metodą „na wnuczka” (sygn.. akt II AKa 100/21).
W okresie maj-sierpień 2008r. mężczyzna ten miał brać w zorganizowanej grupie przestępczej mającej na celu dokonywanie oszustw na terenie Polski. W tym czasie w Białymstoku, Łodzi, Sanoku, Ostrowie Wielkopolskim, Augustowie, Lublinie i Jaśle, działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami zdołał doprowadził 15 osób oraz usiłował doprowadzić 6 osób do niekorzystnego rozporządzenia mieniem. Pokrzywdzeni stracili od 4 tys. do 21 tys. zł.
Sąd Okręgowy w Białymstoku, uznając winę oskarżonego, wymierzył mu karę łączną 6 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Orzekł też obowiązek naprawienia szkody w całości poprzez zapłatę stosownych kwot na rzecz pokrzywdzonych.

Sąd odwoławczy rozpozna apelacje obrońcy oskarżonego, który domaga się jego uniewinnienia oraz prokuratora, żądającego zaostrzenia wymiaru kary łącznej do 9 lat pozbawienia wolności.

Sąd Apelacyjny w Białymstoku po dokonaniu kontroli instancyjnej w sprawie dotyczącej usiłowania zabójstwa w parku miejskim w Augustowie (sygn.. akt II AKa 120/21) uznał, że została ona rozpoznana prawidłowo, za wyjątkiem przyjętych przez Sąd I instancji ustaleń faktycznych co do postaci zamiaru, z jakim działał sprawca.
Ustalenie, że oskarżony działał z zamiarem bezpośrednim, tj. chciał śmierci pokrzywdzonego, nie znajduje oparcia w zgromadzonych dowodach. Zaatakował on pokrzywdzonego za pomocą noża, ale ofiara była przypadkowa, nie ustalono żadnego motywu, który tłumaczyłby zachowanie oskarżonego. Był on w stanie nietrzeźwości, zaatakował agresywnie i brutalnie, ale ciosy nożem były chaotyczne, nie celował on w newralgiczne dla życia części ciała. Część ciosów zadana była z niewielką siłą. Okoliczności te nie wskazują, że chciał on śmierci pokrzywdzonego, ale godził się na nią.
Niekorzystna dla oskarżonego ocena jego właściwości i warunków (osoba wielokrotnie karana, prowadząca nieuregulowany tryb życia, u której stwierdzono osobowość dyssocjalną), w świetle okoliczności i tła przedmiotowego zajścia nie może przesądzać, że działał on z zamiarem bezpośrednim zabójstwa.
Zmiana w zakresie zamiaru, z jakim działał oskarżony skutkowała złagodzeniem wymierzonej mu za przypisany czyn kary łącznej z 12 do 10 lat pozbawienia wolności, co znalazło też odpowiednie przełożenie na wymiar kary łącznej.

Wyrok jest prawomocny.

W dniu 9 września 2021r., godz. 10.30., s. IV  Sąd Apelacyjny rozpozna sprawę o usiłowanie zabójstwa (sygn.. akt II AKa 120/21).

            Sąd Okręgowy w Suwałkach uznał oskarżonego za winnego tego, że w dniu 17 czerwca 2020r. około godz. 19:40 w Augustowie, działając w zamiarze bezpośrednim pozbawienia życia pokrzywdzonego, zadał mu kilka ciosów nożem w szyję i klatkę piersiową, powodując obrażenia ciała w postaci trzech ran kłutych w okolicy lewej części szyjnej przy tętnicy, z których jedna penetrowała od przodu do karku, w bezpośrednim sąsiedztwie dużych naczyń i spowodowała uszkodzenie II kręgu szyjnego oraz czterech ran kłutych przedniej lewej części klatki piersiowej w okolicy serca, a nadto poprzez uderzanie odwrotną (od strony rękojeści) stroną noża spowodował złamanie kości nosa i zatoki szczękowej lewej dolnej ściany oczodołu, które to obrażenia spowodowały naruszenie czynności narządu ciała pokrzywdzonego na czas przekraczający 7 dni, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na udzielenie pomocy lekarskiej pokrzywdzonemu tj. popełnienia czynu z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 148 § 1 kk w zb. z art. 157 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i za to wymierzył mu karę 12 lat pozbawienia wolności.

Ten sam mężczyzna został też skazany za nielegalne posiadanie substancji psychotropowych na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Finalnie orzeczono wobec oskarżonego karę łączną 12 lat pozbawienia wolności.

Sąd Apelacyjny rozpozna apelacje obrońcy – co do winy oraz apelacje prokuratora - co do kary.

Sąd Apelacyjny nie znalazł podstaw do zmiany wyroku poprzez zaostrzenie orzeczonej kary pozbawienia wolności w sprawie dotyczącej udzielenia pomocy w nielegalnej aborcji (sygn.. akt II AKa 139/210).
Z podanych przez sędziego sprawozdawcę ustnych motywów wyroku wynika, że Sąd I instancji w sposób właściwy ocenił stopień społecznej szkodliwości czynu oraz rolę i udział oskarżonego w inkryminowany zdarzeniu. Stosując wobec niego środki represji karnej uwzględnił również sytuację prawną innych osób współdziałających  z nim w sprawie i trafnie uznał, że zastosowanie wobec tego oskarżonego kary w wyższym wymiarze byłoby niezasadne. Jednocześnie w apelacji prokuratora sąd odwoławczy nie doszukał się żadnych skutecznych argumentów, które optowałyby za odmienną oceną tej kwestii. Sam fakt, iż oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu nie może być poczytany na jego niekorzyść, albowiem taka postawa mieści się w granicach uprawnień przysługujących z mocy ustawy osobie oskarżonej.

Wyrok jest prawomocny.