Sąd Apelacyjny w Białymstoku

W dniu 13 września 2024r. o godz. 13.00, s. II, Sąd Apelacyjny rozpozna sprawę I ACa 467/23  o odszkodowanie i zadośćuczynienie w związku z urazami, jakich doznała powódka na skutek uderzenia gaśnicą w lokalu dyskotekowym prowadzonym przez jednego z pozwanych w Augustowie.

Powódka  w pozwie  skierowanym przeciwko bezpośredniemu sprawcy szkody oraz właścicielowi dyskoteki,  domagała się zasądzenia na jej rzecz solidarnie od obu pozwanych kwot: 30.000 zł tytułem zadośćuczynienia oraz 96.670 zł tytułem odszkodowania.

Pozwani wnosili o oddalenie powództwa w całości.

Sąd Okręgowy w Suwałkach wyrokiem z dnia 29 grudnia 2022r. (sygn. akt I C 691/19) uwzględnił w całości powództwo, ale jedynie wobec bezpośredniego sprawcy szkody. Wobec zaś właściciela dyskoteki powództwo oddalił.

Z ustaleń Sądu Okręgowego wynikało, że do zdarzenia doszło po zakończeniu dyskoteki, jaka miała miejsce w nocy z 25/26 listopada 2017 r. w Augustowie. W czasie gdy powódka oczekiwała w szatni na odbiór swojej kurtki, wszczęta została awantura pomiędzy grupą osób znajdujących się na zewnątrz lokalu a ochroniarzami. W jej trakcie została wybita szyba w drzwiach lokalu, a rzucona przez pozwanego gaśnica przelatując przez wybite okno, uderzyła powódkę w twarz, rozcinając jej policzek oraz łamiąc szczękę i zęby. Na skutek uderzenia powódka straciła przytomność i została odwieziona do szpitala w Augustowie, gdzie po wykonaniu niezbędnych badań z uwagi na skomplikowanie przypadku skierowano ją do dalszego leczenia w Uniwersyteckim Szpitalu Klinicznym w Białymstoku Klinice Chirurgii Szczękowo Twarzowej i Plastycznej.

Sąd I instancji ocenił, że nie ma podstaw by jakąkolwiek winę za doznaną przez powódkę szkodę przypisywać właścicielowi lokalu, w jakim doszło do zdarzenia. Takich podstaw nie znalazł również prokurator, bowiem temu pozwanemu nie postawiono żadnych zarzutów, w tym narażenia osób przebywających w lokalu na niebezpieczeństwo utraty zdrowia czy życia.

Jednocześnie zdaniem Sądu Okręgowego zachodzą  podstawy by winę umyślną za spowodowanie uszkodzenia ciała powódki przypisać drugiemu pozwanemu (bezpośredniemu sprawcy), który został skazany za swój czyn prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Augustowie.

Rozważając natomiast wysokość dochodzonego przez powódkę roszczenia o zadośćuczynienie, Sąd Okręgowy zwrócił uwagę na skalę i rozmiar cierpień jakich doznała poszkodowana (będąca młodą pełną życia kobietą). Biorąc to pod uwagę uznał, że  zadośćuczynienie w kwocie 30.000 zł (oprócz już przyznanego wyrokiem karnym w kwocie 10.000 zł) jest niewygórowane i adekwatne do cierpień powódki, ich nasilenia, rodzaju, długotrwałości i skutków dla zdrowia i dalszego życia.

Zasądzając zaś na rzecz powódki odszkodowanie w kwocie 96.670 zł Sąd Okręgowy bazował na przedstawionym przez powódkę wyliczeniu kosztów, jakie musi ona ponieść na leczenie stomatologiczne, aby zniwelować skutki uszczerbku na zdrowiu jakiego doznała. Z kalkulacji tej sporządzonej w 2019 r wynikało, że koszt kompleksowego leczenia zamknie się kwotą 96.670 zł. Stąd też według Sądu Okręgowego roszczenie odszkodowawcze należało uwzględnić w całości.

Apelacje od powyższego wyroku wnieśli powódka oraz jeden z pozwanych (bezpośredni sprawca szkody).

W dniu 24 września 2024 roku, godz. 13:00, s. IV Sąd Apelacyjny w Białymstoku rozpozna sprawę o czyny z art. 148 § 1 k.k. i z art. 190 § 1 k.k. popełnione z użyciem myśliwskiego noża. W tej sprawie w I instancji orzekał Sąd Okręgowy w Ostrołęce, który w dniu 10 kwietnia 2024 roku wydał wyroku skazujący oskarżonego na karę łączną 15 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności (sygn. akt II K 67/23).

Oskarżony został uznany za winnego tego, że:

1. w dniu 31 października 2022 r. w Pułtusku woj. mazowieckie działając w bezpośrednim zamiarze pozbawienia życia przy użyciu noża typu myśliwskiego zadał pokrzywdzonemu pojedynczą ranę kłutą w klatkę piersiową, której kanał penetrował przez całą grubość powłok ciała, trzon mostka, tkanki miękkie śródpiersia, worek osierdziowy, przednią ścianą prawej komory serca w jej górnej części i kończył się w świetle prawej komory serca, na skutek czego doszło do wykrwawienia się pokrzywdzonego z otwartej rany serca skutkującego jego zgonem, tj. czyn z art. 148 § 1 k.k.,
2. w dniu 31 października 2022 r. w Pułtusku woj. mazowieckie przy użyciu noża typu myśliwskiego groził pokrzywdzonemu pozbawieniem życia w ten sposób, że po zadaniu rany kłutej klatki piersiowej jednemu z pokrzywdzonych gonił drugiego pokrzywdzonego trzymając w ręku nóż, przy czym groźba ta wzbudziła w pokrzywdzonym uzasadnioną obawę, że będzie spełniona, tj. czyn z art. 190 § 1 k.k.

Apelacje od powyższego wyroku wywiedli obrońca oraz pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego. Obrońca zawnioskował o zmianę wyroku i uniewinnienie oskarżonego, ewentualnie o umorzenie postępowania wobec niepoczytalności, alternatywnie o wymierzenie kary łącznej w granicach dolnego zagrożenia. Z kolei pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego wniósł o zmianę wyroku poprzez orzeczenie kary 25 lat pozbawienia wolności za czyn z art. 148 § 1 k.k., ewentualnie zastrzeżenie, że warunkowe zwolnienie nie może nastąpić wcześniej niż po odbyciu 12 lat kary pozbawienia wolności.

W dniu 10 września 2024 roku, godz. 12:00, s. IV w Sądzie Apelacyjnym w Białymstoku odbędzie się rozprawa w sprawie mężczyzn oskarżonych o przestępstwa narkotykowe. W tej sprawie w I instancji orzekał Sąd Okręgowy w Białymstoku, który w dniu 24 stycznia 2024 roku wydał nieprawomocny wyrok skazujący (sygn. akt III K 116/23).

Pierwszy z oskarżonych mężczyzn został nieprawomocnie skazany na karę łączną 3 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności, za to, że:

1. od nieustalonego dnia i miesiąca 2023 r. do 10 sierpnia 2023 r. w masywie leśnym w miejscowości Klewinowo działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wbrew przepisom ustawy prowadził uprawę co najmniej 26 roślin konopi innych niż włókniste mogących dostarczyć znaczną ilość ziela konopi innych niż włókniste, które to rośliny częściowo ścinał, bądź zbierał ich kwiatostany, przewoził do miejsca zamieszkania, segregował, suszył i rozdrabniał, wytwarzając z nich znaczne ilości środków odurzających w postaci ziela konopi innych niż włókniste w ilości nie mniejszej niż 5 058,78 grama netto, które to zostały zabezpieczone w dniu 10 sierpnia 2023r. w pojeździe osobowym w ilości 549,46 grama netto, a ponadto w miejscu zamieszkania w miejscowości Halickie posiadał ziele konopi innych niż włókniste w ilości 4 509,32 grama netto, żywicę konopi-haszysz w ilości 12,650 grama netto, grzyby halucynogenne zawierające psylocyne czyli substancję psychotropową o łącznej wadze 6,210 grama netto oraz posiadał prekursory kategorii III w postaci acetonu o objętości około 600 mililitrów oraz kwasu chlorowodorowego o objętości około 600 mililitrów służące do wytwarzania substancji psychotropowej, tj. czyn z art. 53 ust. 1 i 2 w zb. z art. 63 ust. 1 i 3 w zb. z art. 62 ust. 1 i 2 w zb. z art. 61 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 § 1 k.k.
2. w dniu 10 sierpnia 2023r. w miejscowości Halickie w miejscu zamieszkania przechowywał przyrządy w postaci namiotu z przewodem wentylacyjnym, wentylatora i dwóch suszarek siatkowych, które jak wynika z okoliczności sprawy służyły do niedozwolonego wytwarzania środków odurzających w postaci ziela konopi innych niż włókniste, a także przechowywał przyrządy w postaci mieszadełka magnetycznego, czterech szklanych menzurek różnego kształtu w tym zlewki szklanej o poj. 10 l z kranikiem, szklanej kolby stożkowej o poj. 10 l, szklanej kolby ssawkowej o poj. 1 l, lejka do sączenia z filtrem, które jak wynika z okoliczności sprawy służyły do niedozwolonego wytwarzania substancji psychotropowej, tj. czyn z art. 54 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii
3. w dniu 10 sierpnia 2023r. w miejscu zamieszkania Halickie posiadał bez wymaganego zezwolenia broń palną gazową w postaci pistoletu gazowego BRUNI MOD. 92 kal. 9 mm o numerze V099597 produkcji włoskiej oraz amunicję w postaci 100 naboi pistoletowych alarmowych kal. 9 mm oraz dziewiętnaście naboi pistoletowych gazowych kal. 9 do broni palnej, tj. czyn z art. 263 § 2 k.k.

Drugi z oskarżonych skazany został nieprawomocnie na karę 4 miesięcy pozbawienia wolności za to, że w dniu 10 sierpnia 2023 r. w Białymstoku w miejscu zamieszkania wbrew przepisom ustawy, posiadał środki odurzające w postaci ziela konopi innych niż włókniste o wadze 0,630 grama netto oraz grzyby halucynogenne zawierające psylocynę czyli substancję psychotropową o wadze 37,940 grama netto przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy za umyślne przestępstwo podobne, za które był już skazany,

1. czyn z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 64 § 1 k.k.

Apelacje od powyższego wyroku złożyli obrońcy oskarżonych.

W dniu 26 września 2024 roku, godz. 12:00, s. IV Sąd Apelacyjny w Białymstoku zajmie się sprawą dwóch mężczyzn oskarżonych o usiłowanie dokonania rozboju z użyciem pałki teleskopowej. Wyrok w I instancji wydał Sąd Okręgowy w  Białymstoku w dniu 5 marca 2024 roku (sygn. akt III K 75/23).

Oskarżeni zostali uznani za winnych tego, że w dniu 1 grudnia 2022 r. w Białymstoku w klatce schodowej bloku przy ulicy Rzemieślniczej, działając wspólnie i w porozumieniu w celu osiągnięcia korzyści majątkowej usiłowali dokonać rozboju na osobie pokrzywdzonego, w ten sposób, że używali wobec pokrzywdzonego przemocy – jeden z oskarżonych poprzez zadawanie mu uderzeń bliżej nieokreśloną pałką teleskopową po nogach i ramieniu, natomiast drugi z oskarżonych poprzez uderzanie go pięściami po całym ciele jednocześnie żądając od niego wydania pieniędzy w kwocie 2000 zł, po czym  wyprowadzili go z ww. klatki schodowej starając się doprowadzić go do bankomatu celem podjęcia przez pokrzywdzonego ze swego rachunku bankowego tej kwoty, lecz zamierzonego celu zaboru pieniędzy nie osiągnęli z uwagi na to, że pokrzywdzony w pierwszej fazie zdarzenia nie posiadał ich przy sobie, zaś podczas drogi do bankomatu im uciekł, przy czym na skutek zadanych uderzeń doznał on obrażeń ciała w postaci podbiegnięć krwawych w okolicy przybródkowej prawej, na bocznej prawej powierzchni szyi, na prawym ramieniu, na udzie prawym oraz otarć naskórka na grzbiecie dłoni prawej i na przedniej powierzchni kciuka lewego, co skutkowało naruszeniem czynności narządów jego ciała na czas nie przekraczający 7 dni. Czyn ten wyczerpuje znamiona przestępstwa z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 280 § 1 k.k. Sąd I instancji wymierzył oskarżonym kary po 2 lata pozbawienia wolności. Orzeczony został także solidarnie obowiązek zapłaty kwoty 1 230 złotych tytułem obowiązku naprawienia szkody i kwoty 3 000 złotych tytułem zadośćuczynienia.

Apelacje od powyższego wyroku wywiedli obrońcy oskarżonych oraz pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego. Obrońcy zawnioskowali o zmianę wyroku i uniewinnienie każdego z oskarżonych. Natomiast pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego wniósł o zmianę wyroku poprzez podwyższenie wobec każdego z oskarżonych wymiaru kary pozbawienia wolności do lat 3 i o zasądzenie solidarnie kwoty 20.000 złotych.

W dniu 29 sierpnia 2024 roku Sąd Apelacyjny w Białymstoku wydał wyrok w sprawie 18-letniego oskarżonego o czyn z art. 156 § 1 pkt 2 k.k. popełniony z użyciem noża w warunkach przekroczenia granic obrony koniecznej. Sąd odwoławczy zmienił orzeczenie Sądu I instancji (Sąd Okręgowy w Olsztynie) wydane w sprawie w dniu 25 marca 2024 roku w sprawie sygn. akt II K 120/23, w ten sposób, że oskarżonego od popełnienia zarzuconego mu czynu uniewinnił uznając, że oskarżony granic obrony koniecznej nie przekroczył, a zatem działał w warunkach art. 25 § 1 k.k., odpierając w obronie koniecznej bezpośredni, bezprawny zamach na swoje zdrowie.

Sędzia sprawozdawca, uzasadniając stanowisko, wskazał, że kwestia działania w obronie koniecznej nie budziła w tej sprawie wątpliwości, natomiast okoliczności zdarzenia wskazują, że nie zachodziła w tej sprawie dysproporcja pomiędzy wartością dobra zaatakowanego zamachem, a wartością dobra napastnika, przeciwko któremu skierowane było działanie obronne.

Sędzia podkreślił, że w ustalonych okolicznościach oskarżony, będąc trzymany w uścisku za szyję nie miał szansy podjęcia innych aktywnych działań obronnych, jak przykładowo ucieczka przed napastnikiem. Dynamiczność ataku i sytuacja, którą oskarżony uznawał za beznadziejną wskazują, że w tym przypadku chwycenie za nóż miało charakter całkowicie obronny, mający na celu powstrzymanie pokrzywdzonego przed dalszym atakiem.

Z kolei skierowanie przez oskarżonego noża w stronę klatki piersiowej napastnika ocenić należy jako działanie odruchowe. Sąd I instancji wskazał, że oskarżony winien skierować swe działania w kierunku mniej newralgicznych dla życia części ciała napastnika, jednak w ocenie Sądu odwoławczego trudno byłoby w tej konkretnej sytuacji wymagać od oskarżonego, by broniąc się, w sytuacji tkwienia w uścisku za szyję, z którego bezskutecznie starał się wyrwać, zadawał ciosy w sposób przemyślany, a nie instynktowny.

Na uwagę zdaniem Sądu Apelacyjnego zasługiwało też, że oskarżony nie kontynuował żadnych działań fizycznych względem pokrzywdzonego po tym, jak doszło do jego zranienia

W dniu 3 września 2024 roku, godz. 11:00, s. IV Sąd Apelacyjny w Białymstoku zajmie się sprawą nietrzeźwej kierującej, która spowodowała wypadek ze skutkiem śmiertelnym. Wyrok w I instancji wydał Sąd Okręgowy w Białymstoku w dniu 11 kwietnia 2024 roku w sprawie sygn. akt III K 19/24.

Powyższym wyrokiem oskarżona uznana została za winną tego, że:

1. w dniu 18 października 2023 r. około godziny 18.10 w Białymstoku na ulicy Wierzbowej kierując samochodem osobowym, umyślnie naruszyła zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym określone w art. 45 ust. 1 pkt 1, art. 3 ust. 1 i art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym i nieumyślnie spowodowała wypadek w ten sposób, że będąc w stanie nietrzeźwości – 2,53 ‰ zawartości alkoholu we krwi, nie zachowała należytej ostrożności i nie dostosowała prędkości jazdy do warunków, w jakich ruch się odbywał, w wyniku czego straciła na łuku drogi panowanie nad kierowanym przez siebie  samochodem, zjechała na prawą stronę na chodnik potrącając pieszą, po czym uderzając pojazdem w drzewo, w następstwie którego to zdarzenia pokrzywdzona doznała silnego urazu wielomiejscowego w tym: rany tłuczonej głowy, wielomiejscowego złamania kości czaszki, przerwania rdzenia kręgowego, licznych złamań wyrostków kręgosłupa piersiowego i lędźwiowego, złamania i przemieszczenia kręgosłupa szyjnego i piersiowego, rozdarcia aorty piersiowej, złamania łopatki lewej, złamania trzonu mostka, liczne obustronne złamania żeber, stłuczenie i rozdarcie płuc, wielomiejscowe pęknięcia wątroby oraz śledziony, wielomiejscowe złamanie miednicy, zwichnięcie tylne kości udowej lewej, złamanie kości piszczelowej i strzałkowej lewej, w następstwie czego nastąpiła śmierć pokrzywdzonej, tj. czynu z art. 177 § 2 k.k. w zw. z art. 178 § 1a pkt 2 k.k.
2. w miejscu i czasie jak powyżej kierowała samochodem osobowym, będąc w stanie nietrzeźwości 2,53 ‰ zawartości alkoholu we krwi, tj. czynu z art. 178a § 1 k.k.

Za tak przypisane czyny Sąd Okręgowy wymierzył oskarżonej odpowiednio kary 5 lat pozbawienia wolności i roku pozbawienia wolności. W rezultacie natomiast orzeczono karę łączną 5 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Dodatkowo orzeczono m. in. łączny środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych dożywotnio.

Apelację od powyższego wyroku wniósł prokurator.

W dniu 17 września 2024 roku, godz. 09:00, s. IV Sąd Apelacyjny w Białymstoku rozpozna sprawę zabójstwa, do którego doszło pod Gietrzwałdem w nocy z 17 na 18 października 2022 r. Wyrok w I instancji wydał Sąd Okręgowy w Olsztynie w dniu 23 stycznia 2024 roku w sprawie sygn. akt II K 95/23.

Jednym z oskarżonych w tej sprawie jest brat zabitego pokrzywdzonego. Działał on wspólnie i w porozumieniu z innym mężczyzną. Sąd I instancji skazał oskarżonych za to, że w nocy z 17 na 18 października 2022 r. w jednej z miejscowości na terenie gminy Gietrzwałd, woj. warmińsko – mazurskie, działając w zamiarze bezpośrednim pozbawienia życia pokrzywdzonego, poprzez zadawanie pokrzywdzonemu przez każdego z oskarżonych uderzeń nożem w kierunku przedniego i tylnego tułowia oraz kończyn górnych, spowodowali ranę kłutą tylnej powierzchni prawego przedramienia, ranę płatową w obrębie lewej ręki, trzy rany kłute przedniej powierzchni tułowia: w lewej linii przymostkowej i w okolicy obojczykowej w pobliżu mostka oraz sześć ran kłutych tylnej powierzchni tułowia, w tym przykręgosłupowo, w linii łopatkowej lewej i w okolicy nadłopatkowej, w wyniku których nastąpiła utrata krwi, przy czym rana zadana w tylną część tułowia poniżej łopatki lewej przecięła siódme żebro i uszkodziła lewe płuco, a pchnięcie nożem powyżej łopatki lewej przecięło żyłę szyjną wewnętrzną, co spowodowało obfity krwotok, w wyniku czego pokrzywdzony zmarł. Czyn ten zakwalifikowany został z art. 148 § 1 k.k. Za tak przypisany czyn Sąd Okręgowy wymierzył oskarżonym kary po 15 lat pozbawienia wolności.

Nadto jeden z oskarżonych uznany został winnym tego, że w dniu 21 marca 2022 r. w Gietrzwałdzie groził pokrzywdzonej pozbawieniem życia i uszkodzeniem ciała, przy czym groźby te wzbudziły u pokrzywdzonej uzasadnioną obawę, że zostaną spełnione, co stanowi przestępstwo z art. 190 § 1 k.k. Za ten czyn Sąd wymierzył karę 8 miesięcy pozbawienia wolności. Jednostkowe kary pozbawienia wolności orzeczone wobec tego oskarżonego Sąd połączył, wymierzając karę łączną pozbawienia wolności w wymiarze 15 lat i 6 miesięcy.

Apelacje od powyższego wyroku wywiedli obrońcy oskarżonych.

Decyzją Ministra Sprawiedliwości z dnia 5 sierpnia 2024 roku została odwołana ze stanowiska dyrektora Sądu Apelacyjnego w Białymstoku Pani Grażyna Lewicka z upływem dnia 20 sierpnia 2024 roku.