Sąd Apelacyjny w Białymstoku

W dniu 20 sierpnia 2024 roku, godz. 13:15, s. IV Sąd Apelacyjny w Białymstoku rozpozna sprawę mężczyzny oskarżonego o udzielenie małoletniemu narkotyku z zamian za kradzież kurtek ze sklepu. Wyrok w I instancji  zapadł przed Sądem Okręgowym w Olsztynie w dniu 9 kwietnia 2024 roku w sprawie sygn. akt II K 23/24.

Oskarżony został wyrokiem Sądu I instancji uznany winnym tego, że:

1. w dniu 30 stycznia 2023 r. w Olsztynie, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej udzielił małoletniemu substancji psychotropowej w postaci klefedronu (4-CMC) w ilości 2 woreczków o łącznej wadze około 3 gramów w zamian za dokonanie przez małoletniego w sklepie w Olsztynie kradzieży kurtek, tj. czyn z art. 59 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii,
2. w dniu 30 stycznia 2023 r. w Olsztynie, wbrew przepisom obowiązującej ustawy posiadał środki psychotropowe w postaci amfetaminy w łącznej ilości 2,79 grama i klefedronu (4-CMC) w łącznej ilości 3,75 grama, tj. czyn z art. 62 ust.1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

Sąd Okręgowy w Olsztynie, przyjmując, że czyny powyższe stanowią wypadki mniejszej wagi, wymierzył oskarżonemu karę łączną 6 miesięcy pozbawienia wolności. Sąd orzekł przy tym, że oskarżony orzeczoną karę łączną pozbawienia wolności powinien odbywać w systemie terapeutycznym dla osób uzależnionych od alkoholu. Uzasadniając wymiar i rodzaj kary i środka karnego, Sąd I instancji argumentował, iż oskarżony jest wielokrotnie karaną osobą bezdomną, prowadzącą włóczęgowski tryb życia i jest przy tym silnie uzależniony od alkoholu.

Apelację od wyroku wniósł obrońca.

W dniu 9 lipca 2024 roku, godz. 9:00, s. IV Sąd Apelacyjny w Białymstoku rozpozna sprawę mężczyzny oskarżonego o spowodowanie ciężkiego uszczerbku na zdrowiu. Wyrok w I instancji w sprawie II K 7/24 wydał Sąd Okręgowy w Białymstoku w dniu 22 marca 2024 roku.

Oskarżony został wyrokiem Sądu I instancji uznany winnym tego, że w dniu 29 sierpnia 2023 r. w Bielsku Podlaskim chcąc uderzyć pokrzywdzonego wyprowadził cios ręką w kierunku jego twarzy, w następstwie czego pięść po podbródku pokrzywdzonego osunęła się na przednio-boczną część jego szyi po lewej stronie powodując nieobjęty zamiarem sprawcy uraz skutkujący zmianami obrzękowo-krwotocznymi w obrębie gardła i krtani, zaburzeniami mówienia i wentylacji, trudnościami w połykaniu oraz dusznością, przy czym cios ten - oprócz otarcia naskórka w okolicy podbródka - spowodował także ciężki uszczerbek na zdrowiu ww. mężczyzny w postaci choroby realnie zagrażającej jego życiu, a w efekcie tego uderzenia pokrzywdzony w okresie od 30 sierpnia 2023 r. do 12 września 2023 r. był hospitalizowany, gdzie wykonano skuteczne czynności medyczne ratujące jego życie, tj. operacyjny zabieg tracheotomii dolnej i laryngoskopii bezpośredniej oraz założono mu rurkę tracheostomijną, zaś następstwo w postaci tego rodzaju urazu sprawca mógł przewidzieć. Czyn ten zakwalifikowany został z art. 156 § 2 k.k. (w brzmieniu obowiązującym do 30.09.2023 r.) w zw. art. 4§1 k.k.

Sąd I instancji skazał oskarżonego na karę roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności.

Apelację od wyroku wnieśli obrońca i prokurator.

W dniu 15 lipca 2024 roku, godz. 10:00, s. IV Sąd Apelacyjny w Białymstoku rozpozna sprawę mężczyzny oskarżonego o przestępstwa narkotykowe i inne. Wyrok w I instancji w sprawie II K 93/22 wydał Sąd Okręgowy w Suwałkach w dniu 6 listopada 2023 roku.

Oskarżony został wyrokiem Sądu I instancji uznany winnym tego, że:

-        w dniu 27 kwietnia 2021 roku w Gdańsku, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wbrew przepisom ustawy, uczyniwszy sobie z popełnienia przestępstwa stałe źródło dochodu, działając wspólnie i w porozumieniu z ustaloną osobą, nabył znaczne ilości środków psychotropowych w postaci: 4 CMC o wadze 5319, 5 g netto celem wprowadzenia ich do dalszego obrotu, które następnie przewoził swoim samochodem z Gdańska do miejsca zamieszkania i w wyniku interwencji funkcjonariuszy policji został zatrzymany w Mrągowie; czyn ten wyczerpuje znamiona przestępstwa z art. 56 ust. 3 ustawy z 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 65 § 1 kk i za ten czyn Sąd wymierzył karę 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności  oraz na karę grzywny w wymiarze 200 stawek dziennych przyjmując wysokość jednej stawki dziennej za równoważną kwocie złotych.

-        w okresie od bliżej nieustalonej daty 2019 roku do 27 kwietnia 2021 roku w Ełku oraz na terenie innych miast województwa warmińsko – mazurskiego i w Białymstoku, działając w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej uczyniwszy sobie z popełnienia przestępstwa stałe źródło dochodu, wbrew przepisom ustawy nabył od ustalonych i nieustalonych osób w celu wprowadzenia do obrotu znaczne ilości środków odurzających i substancji psychotropowych, to jest:

§  nabył od ustalonego mężczyzny ziele konopi innych niż włókniste w ilości co najmniej 15 kg

§  za pośrednictwem Internetu nabył od nieustalonego mężczyzny oraz od nieustalonych innych osób, łącznie nie mniej niż 100 kg środków psychotropowych w postaci CMC oraz nie mniej niż 50 kg amfetaminy i nie mniej niż 1 kg kokainy

§  nabył od nieustalonej osoby, a następnie przechowywał w piwnicy bloku w Ełku przy znaczne ilości środków odurzających i substancji psychotropowych w postaci: ziela konopi innych niż włókniste w ilości 2451,91 grama netto oraz kokainy w ilości 521,30 grama netto, a następnie środki te wielokrotnie odpłatnie udzielił nieustalonym i ustalonym osobom w celu ich dalszej odsprzedaży, w szczególności:

§  w okresie od nieustalonej daty 2020 roku do marca 2021 roku wielokrotnie odpłatnie udzielił ustalonemu mężczyźnie znaczne ilości substancji psychotropowej w postaci nie mniej niż 50 gramów kokainy wartości nie mniejszej niż 10 000 zł, nie mniej niż 25 gramów CMC wartości nie mniejszej niż 750 zł, oraz środków odurzających w postaci ziela konopi innych niż włókniste w ilości nie mniejszej niż 50 g wartości nie mniejszej niż 2000 zł

§  w okresie od bliżej nieustalonej daty stycznia 2021 roku do dnia 27 marca 2021 roku wielokrotnie odpłatnie udzielił ustalonemu mężczyźnie znacznych ilości substancji psychotropowej w postaci nie mniej niż 20 gramów kokainy wartości nie mniejszej niż 4000 zł, nie mniej niż 5 gramów CMC wartości nie mniejszej niż 150 zł oraz środków odurzających w postaci ziela konopi innych niż włókniste w ilości nie mniejszej niż 40 gram wartości nie mniejszej niż 1600 zł

§  od bliżej nieokreślonej daty marca 2020 roku do dnia 25 grudnia 2020 roku, wielokrotnie odpłatnie udzielił ustalonemu mężczyźnie, w celu dalszej odsprzedaży znaczne ilości środków psychotropowych w postaci: 4CMC o łącznej wadze nie mniejszej niż 5 kg i wartości nie mniejszej niż 150 000 zł oraz 100 gram kokainy wartości nie mniejszej niż 20 000 zł,

§  w okresie od bliżej nieustalonej daty stycznia 2021 roku do bliżej nieustalonej daty kwietnia 2021 roku wielokrotnie odpłatnie udzielił ustalonemu mężczyźnie  znaczne ilości substancji psychotropowej w postaci nie mniej niż 40 gram kokainy wartości nie mniejszej niż 8000 zł,

§  w okresie od bliżej nieustalonej daty stycznia 2021roku do kwietnia 2021 wielokrotnie  odpłatnie udzielił ustalonemu mężczyźnie znacznych ilości środków odurzających w postaci ziela konopi innych niż włókniste w ilości nie mniejszej niż 800 gram wartości nie mniejszej niż 35200 zł,

§  w okresie od bliżej nieustalonej daty 2020 roku do kwietnia 2021 roku wielokrotnie odpłatnie udzielił ustalonemu mężczyźnie znacznych ilości substancji psychotropowej w postaci nie mniej niż 20 gram kokainy wartości nie mniejszej niż 4000 zł, nie mniejszej niż 60 gram CMC wartości nie mniejszej niż 1800 zł oraz środków odurzających w postaci ziela konopi innych niż włókniste w ilości nie mniejszej niż 150 gram wartości nie mniejszej niż 6000 zł,

§  w okresie od bliżej nieustalonej daty 2020 roku do dnia 27 kwietnia 2021 roku wielokrotnie odpłatnie udzielił ustalonemu mężczyźnie  znacznych ilości substancji psychotropowej w postaci nie mniej niż 350 gramów kokainy wartości nie mniejszej niż 70 000 zł, nie mniej niż 3055 gramów CMC wartości nie mniejszej niż 91 650 zł oraz środków odurzających w postaci ziela konopi innych niż włókniste w ilości nie mniejszej niż 1050 gram wartości nie mniejszej niż 42 000 zł,

§  w okresie od bliżej nieustalonej daty 2019 roku do dnia 27 kwietnia 2021 roku wielokrotnie odpłatnie udzielił ustalonemu mężczyźnie znacznych ilości środków odurzających w postaci nie mniej niż 50 gram konopi innych niż włókniste wartości nie mniejszej niż 2 000 zł,

co wypełnia znamiona czynu z art. 56 ust. 3 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii i za co Sąd I instancji skazał oskarżonego na karę 4 lat  pozbawienia wolności oraz na karę grzywny w wymiarze 300 stawek dziennych, przyjmując wysokość jednej stawki dziennej za równoważną kwocie 150 złotych,

-        w dniu 27 kwietnia 2021 roku pomimo wydania przez osobę uprawnioną do kontroli ruchu drogowego funkcjonariusza CBŚP oraz żołnierzy Żandarmerii Wojskowej, poruszających się nieoznakowanymi radiowozami, przy użyciu sygnałów dźwiękowych i świetlnych, polecenia zatrzymania samochodu osobowego, nie zatrzymał niezwłocznie pojazdu i kontynuował jazdę, podejmując próbę ucieczki, co stanowi czyn z art. 178 b kk i za co Sąd wymierzył karę roku pozbawienia wolności.

Oskarżony został jednocześnie uniewinniony od popełnienia objętego aktem oskarżenia czynu z art. 299 § 1 k.k.

Sąd Okręgowy w Suwałkach wymierzył oskarżonemu karę łączną 5 lat pozbawienia wolności oraz karę łączną grzywny w wysokości 400 stawek dziennych  przyjmując wysokość jednej stawki dziennej za równoważną kwocie 150 złotych, a także orzekł zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 2 lat. Dodatkowo orzeczono nawiązkę w wysokości  20 000 zł złotych płatną na rzecz Stowarzyszenia Monar Ośrodek Leczenia, Terapii i Rehabilitacji w Gaudynkach.

Apelację od wyroku wnieśli obrońca i prokurator.

W dniu 16 lipca 2024 roku, godz. 12:30, s. IV Sąd Apelacyjny w Białymstoku zajmie się sprawą spowodowania śmierci w następstwie wielokrotnego uderzania twardym, tępym narzędziem. W sprawie w dniu 26 lutego 2024 roku zapadł wyrok w I instancji  wydany przez Sąd Okręgowy w Suwałkach (sygn. akt 42/23).

Oskarżony został wyrokiem Sądu I instancji uznany winnym tego, że w okresie od 25 lipca 2022 roku ok. godz. 21:00 do 26 lipca 2022 roku ok. godz. 08:00 w jednej z miejscowości na terenie gminy Przerośl, spowodował ciężki uszczerbek na zdrowiu pokrzywdzonego, mający postać choroby realnie zagrażającej życiu w ten sposób, że wielokrotnie uderzał go narzędziem twardym, tępym i tępokrawędzistym w głowę, szyję, klatkę piersiową oraz tułów, doprowadzając do powstania obrażeń jego ciała w postaci wieloodłamowego złamania kości nosa, złamania dna oczodołu prawego i lewego, złamania obu kości jarzmowych na wysokości łuków, wieloodłamowego złamania szczęki z wielomiejscowymi stłuczeniami błony śluzowej i powłok miękkich głowy oraz mnogich stłuczeń tkanek miękkich szyi, złamania kości gnykowej po stronie lewej, mnogich złamań żeber lewych od III do X w linii pachowej środkowej i łuku żebrowego lewego oraz żeber prawych od III do V, czym spowodował obfite krwawienie i masywną aspirację krwi do dróg oddechowych, w następstwie czego nastąpiła śmierć pokrzywdzonego. Jest to czyn wyczerpujący znamiona zbrodni z art. 156 § 3 kk i za to Sąd Okręgowy wymierzył oskarżonemu karę 12 lat pozbawienia wolności.

Apelację od wyroku wywiódł obrońca oskarżonego.

W dniu 13 czerwca 2024 roku Sąd Apelacyjny ogłosił wyrok w sprawie II AKa 65/24. W zasadniczej części utrzymany w mocy został wyrok Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 7 grudnia 2024 roku  wydany w sprawie sygn. akt II K 58/23. Sąd odwoławczy dokonał jedynie modyfikacji opisu czynu przypisanego oskarżonemu, eliminując z jego treści sformułowanie: „lub inny tępy przedmiot o stosunkowo dużej powierzchni”.

W omawianej sprawie oskarżony stanął pod zarzutami usiłowania zabójstwa i spowodowania ciężkiego uszczerbku na zdrowiu oraz znęcania się fizycznie nad osobą nieporadną ze względu na wiek. Sąd Okręgowy w Olsztynie, przyjmując, że zachowanie oskarżonego stanowiło jeden czyn, uznał go za winnego tego, że w okresie od kwietnia 2022 r. do 6 maja 2022 r. w Bartoszycach, w woj. warmińsko-mazurskim, znęcał się fizycznie nad osobą nieporadną ze względu na wiek, tj. małoletnim ośmiomiesięcznym dzieckiem (urodzonym 2021 r.) synem swojej ówczesnej partnerki, z którym zamieszkiwał, w ten sposób, że wielokrotnie stosował wobec małoletniego pokrzywdzonego przemoc fizyczną o dużym natężeniu, polegającą, m.in. na uderzaniu dziecka, szarpaniu za ręce, za nogi oraz inne części ciała, chwytaniu za tułów, mocnym ściskaniu, w wyniku czego małoletni doznał złamania kości kończyn typu „bucket handle" w obrębie dalszej przynasady kości prawego przedramienia, złamania typu „corner fracture" (złamanie narożne) w obrębie dalszej przynasady lewej kości promieniowej, w obrębie przynasady kości udowej lewej, w obrębie dalszej przynasady kości udowej prawej, drobnych pojedynczych wybroczyn na klatce piersiowej przypominających odciski palców oraz otarć naskórka, które to obrażenia naruszyły czynności narządu ciała pokrzywdzonego na okres powyżej 7 dni, a w dniu 6 maja 2022 r. działając z zamiarem ewentualnym spowodował u pokrzywdzonego ciężki uszczerbek na zdrowiu, w ten sposób, że rzucił dzieckiem o podłogę lub inny tępy przedmiot o stosunkowo dużej powierzchni, w wyniku czego małoletni doznał obrażeń ciała w postaci stłuczenia głowy z ostrym krwiakiem podtwardówkowym lewostronnym, które to obrażenia stanowią chorobę realnie zagrażającą życiu. Zachowanie to wypełniło znamiona czynu z art. 207 § 1 a k.k.  i  art. 156 § 1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Sędzia sprawozdawca, odnosząc się do złożonych apelacji wskazał, że podniesione w nich zarzuty są chybione. Sąd I instancji prawidłowo bowiem ocenił materiał dowodowy i na jego podstawie dokonał właściwych ustaleń faktycznych – z  poszanowaniem ram wyznaczonych przepisem art. 7 k.p.k.

Wobec braku warunków do jednoznacznego ustalenia, że oskarżony swoim zamiarem obejmował śmierć dziecka, nie było możliwe podzielenie stanowisko prokuratora, co do zasadności przypisania oskarżonemu usiłowania zabójstwa. Niewątpliwie działał on natomiast z zamiarem ewentualnym spowodowania obrażeń, o jakich mowa w art. 156 § 1 pkt 2 k.k.

Następnie na aprobatę zdaniem Sądu Apelacyjnego zasługiwał wymiar kary ukształtowany przez Sąd I instancji. Wnioskowana przez obronę kara niższa byłaby reakcją nieadekwatną, z kolei kara 15 lat pozbawienia wolności, o co wnosił prokurator, byłaby karą rażąco niewspółmiernie wysoką. Natomiast kara w wymiarze 8 lat pozbawienia wolności spełnia swoje cele.

Kontrola odwoławcza wykazała także prawidłowość ukształtowania zasądzonego częściowego zadośćuczynienia za doznaną krzywdę w kwocie 80.000 złotych. Uwzględniono w tym aspekcie fakt, że pokrzywdzone dziecko jest rehabilitowane i nie jest przesądzone, że powróci do pełnej sprawności. Status materialny sprawcy nie wpływa natomiast na wysokość zadośćuczynienia.

Odnosząc się do wskazanej powyżej zmiany w treści opisu czynu, Sędzia sprawozdawca podał, że znajdujący się w aktach sprawy materiał poglądowy z miejsca zdarzenia jednoznacznie wskazuje, że dziecko nie mogło być rzucone o inny tępy przedmiot o stosunkowo dużej powierzchni inny niż podłoga. Wprawdzie w pomieszczeniu znajdował się stolik, jednak zdaniem biegłych, gdyby rzucenie nastąpiło o przedmiotowy stolik, wówczas na ciele pokrzywdzonego znajdowałyby się ślady uderzenia o kant. Stąd też dokonana modyfikacja opisu czynu okazała się zasadna.

Wyrok jest prawomocny.

W dniu 20 czerwca 2024 roku, godz. 09:00, s. IV w Sądzie Apelacyjnym w Białymstoku rozpoznana zostanie sprawa mężczyzny oskarżonego o nieumyślne spowodowanie śmierci.

Wyrokiem wydanym w dniu 15 stycznia 2024 roku w sprawie III K 97/23 Sąd Okręgowy w Białymstoku uznał oskarżonego za winnego tego, że w mieszkaniu w Siemiatyczach nieumyślnie spowodował śmierć pokrzywdzonego, w ten sposób, że w dniu 25 grudnia 2022 roku około godziny 17.30 w momencie, gdy pokrzywdzony siedział na tapczanie, uderzył go dwukrotnie pięścią w lewą stronę głowy, czym spowodował powstanie w jego organizmie lewostronnego krwiaka podtwardówkowego i stłuczenia mózgu, co skutkowało powstaniem ropnego zapalenia mózgu i opon mózgowych i w konsekwencji doprowadziło do ostrej niewydolności ośrodkowego układu nerwowego pokrzywdzonego, w następstwie czego w dniu 2 lutego 2023 roku nastąpił jego zgon, którego to skutku oskarżony nie przewidywał i na jego wystąpienie się nie godził, chociaż przy zachowaniu ostrożności wymaganej w danych okolicznościach mógł przewidzieć. Czyn został zakwalifikowany z art. 155 k.k., a oskarżonemu wymierzono karę 3 lat pozbawienia wolności.

Apelacje od wyroku wnieśli prokurator i obrońca.

W dniu 13 czerwca 2024 roku, godz. 9:00, s. IV Sąd Apelacyjny w Białymstoku rozpozna sprawę mężczyzny oskarżonego o dokonanie rozbojów w 1996 roku. Wyrok w I instancji w sprawie II K 41/09 wydał Sąd Okręgowy w Suwałkach w dniu 7 lipca 2023 roku.

Obecne postępowanie sądowe jest następstwem częściowego uchylenia przez Sąd Apelacyjny w Białymstoku wyroku zapadłego w 2006 roku. Sprawa została w powyższym zakresie przekazana do ponownego rozpoznania, a następnie w 2007 roku została postanowieniem Sądu Okręgowego w Suwałkach przekazana prokuratorowi celem uzupełnienia postępowania przygotowawczego. Akt oskarżenia wpłynął w dniu 30 kwietnia 2009 roku. Następnie postanowieniem z dnia 29 września 2009 r. Sąd Okręgowy w Suwałkach zawiesił postępowanie w sprawie przeciwko oskarżonemu z uwagi na jego stan zdrowia, wielokrotną hospitalizację i niemożność stawienia się przed organem wymiaru sprawiedliwości. Postępowanie w zakresie czynów objętych wyrokiem zostało podjęte na mocy postanowienia Sądu Okręgowego w Suwałkach z dnia 10 maja 2023 roku.

Oskarżony został wyrokiem Sądu I instancji uznany winnym tego, że:

1. w nocy z 26 na 27 lipca 1996 r. na trasie Augustów – Sejny, w pobliżu m. Augustów, działając wspólnie i w porozumieniu z innymi, w tym ustalonymi osobami, dokonał rozboju na osobie pokrzywdzonego z użyciem niebezpiecznego narzędzia, w ten sposób, że grożąc wyżej wymienionemu pozbawieniem życia przy użyciu broni palnej oraz doprowadzeniu go do stanu bezbronności poprzez bicie pięścią w twarz oraz skrępowanie rąk, zabrał w celu przywłaszczenia mienie w postaci łańcuszka wykonanego ze złota, radioodtwarzacza marki Pionier i dezodorantów, kaset magnetofonowych oraz saszetki z pieniędzmi w kwocie 200 zł; wszystko o łącznej wartości 3.200 zł na szkodę pokrzywdzonego,
2. w dniu 1 sierpnia 1996 r. w Białymstoku, działając wspólnie i w porozumieniu z innymi, w tym ustalonymi osobami dokonał rozboju z użyciem niebezpiecznych narzędzi na osobach pokrzywdzonych w ten sposób, że grożąc im pozbawieniem życia przy użyciu broni palnej, granatu ręcznego oraz nożyczek zabrał w celu przywłaszczenia torbę z zawartością spodni, przyborów szkolnych, artykułów przemysłowych, obrączki wykonanej ze złota, wszystko o łącznej wartości 283 zł oraz 900 USD na szkodę pokrzywdzonego,
3. w nocy z 18 na 19 września 1996 roku w Białymstoku działając wspólnie i w porozumieniu z innymi, w tym ustalonymi osobami, dokonał rozboju z użyciem niebezpiecznego narzędzia na obywatelach Kazachstanu w ten sposób, że grożąc wyżej wymienionym pozbawieniem życia przy użyciu broni palnej oraz używając wobec nich gwałtu poprzez wielokrotne bicie pięściami  i rękojeścią broni oraz użycie ręcznego miotacza gazu łzawiącego, dokonał zaboru w celu przywłaszczenia trzech toreb podróżnych i kartonu z zawartością obuwia, garderoby oraz kosmetyków, wszystko o łącznej wartości 4 500 zł na szkodę pokrzywdzonych.

Czyny te wyczerpują znamiona zbrodni rozboju z art. 280 § 2 k.k., zaś Sąd I instancji uznał, że stanowią one ciąg przestępstw i skazał oskarżonego na karę 4 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wymiarze 60 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 50 złotych.

Apelację od wyroku wniósł obrońca, która podnosi m in. zarzut przedawnienia karalności..

Na dzień 13 czerwca 2024 roku, godz. 13:00, s. IV w Sądzie Apelacyjnym w Białymstoku zaplanowane jest kontynuowanie rozprawy w sprawie mężczyzny oskarżonego o spowodowanie ciężkiego uszczerbku na zdrowiu żony z następstwem w postaci śmierci.

Wyrokiem wydanym w I instancji w dniu 8 grudnia 2023 roku w sprawie II K 99/23 Sąd Okręgowy w Olsztynie uznał oskarżonego za winnego tego, że w dniu 18 listopada 2022 roku na terenie gminy Giżycko spowodował u swojej żony ciężki uszczerbek na zdrowiu powodując obrażenia, które spowodowały chorobę realnie zagrażającą życiu, w ten sposób, że zadał jej co najmniej kilka uderzeń ręką w twarz, w tym jedno z taką siłą, iż pokrzywdzona siedząc na łóżku uderzyła głową w ścianę, co  w efekcie skutkowało jej zgonem. Sąd uznał, że oskarżony przewidywał możliwość spowodowania u pokrzywdzonej ciężkiego uszczerbku na zdrowiu i godził się na to oraz następstwo w postaci śmierci pokrzywdzonej mógł przewidzieć. W tym stanie rzeczy czyn został zakwalifikowany z art. 156 § 3 k.k., a oskarżonemu wymierzono karę 7 lat pozbawienia wolności.

Apelację od wyroku wniósł obrońca, domagając się zmiany kwalifikacji prawnej czynu i ewentualne uznanie, że oskarżony czynu powyższego dopuścił się nieumyślnie. Apelacja obejmuje wniosek o orzeczenie stosownej, znacznie łagodniejszej kary. 

Sąd Apelacyjny w Białymstoku na poprzednim terminie rozprawy dopuścił dowód z opinii biegłego z Zakładu Medycyny Sądowej w Białymstoku, celem ustalenia m. in. mechanizmu powstania obrażeń skutkujących zgonem pokrzywdzonej i ustalenia czy obrażenia te mogły powstać w okolicznościach podawanych przez jednego ze świadków.