Sąd Apelacyjny w Białymstoku

Sąd Apelacyjny w dniu 31 stycznia 2023r., z uwagi na zawiły charakter sprawy,  odroczył wydanie wyroku do dnia 9 lutego 2023 r., godz. 13.30, s. IV w sprawie  dotyczącej dwóch mężczyzn, którzy wspólnie i w porozumieniu, na trasie Szeszki – Cimochy gmina Wieliczki, dokonali zabójstwa mężczyzny w zamiarze ewentualnym (sygn. akt II AKa 180/22).

W dniu 18 stycznia 2023r. o godz. 12.50, s. II, Sąd Apelacyjny rozpozna sprawę I ACa 247/22  przeciwko Ochotniczej Straży Pożarnej o ustalenie.

Powodowie  w pozwie  skierowanym przeciwko Ochotniczej Straży Pożarnej  domagali się ustalenia, że są czynnymi członkami  Ochotniczej Straży Pożarnej.

Pozwana Ochotnicza Straż Pożarna wnosiła o oddalenie powództwa w całości.

Sąd Okręgowy  w Białymstoku wyrokiem z dnia 20 grudnia 2021r. (sygn. akt I C 1542/20) :

1. Ustalił, że powód jest członkiem czynnym Ochotniczej Straży Pożarnej
2. Ustalił, że powódka jest członkiem wspierającym Ochotniczej Straży Pożarnej
3. Ustalił, że powód jest członkiem czynnym Ochotniczej Straży Pożarnej.

W ocenie Sądu Okręgowego strona powodowa ma interes prawny w wytoczeniu powództwa o ustalenie. Analiza załączonych dokumentów z przeprowadzonego procesu wykluczenia powodów z członkostwa w OSP, w ocenie Sądu I instancji prowadzi do wniosku, że o ile podjęcie uchwały przez zarząd OSP w grudniu 2019 roku było formalnie poprawne, to utrzymanie tej decyzji uchwałą walnego zebrania w marcu 2020 r. już nie, bowiem sama treść uchwały walnego zebrania powoduje jej nieskuteczność z uwagi na brak wymaganego kworum. Treść uchwały jest jednak wiążąca, a skoro podjęta została bez wymaganego kworum jest uchwałą nieistniejącą. Już sama ta okoliczność powoduje zdaniem Sądu, że powodowie są nadal członkami OSP z ograniczeniami wynikającymi z §22 statutu. Odnosząc się do merytorycznych przesłanek podjęcia decyzji o wykluczeniu powodów ze stowarzyszenia, Sąd uwzględniając obszerny materiał dowodowy zebrany w sprawie – zeznania świadków i przesłuchanie stron podał, że jej podłożem był osobisty konflikt członków zarządu stowarzyszenia. Stąd w ocenie Sądu, wydaje się uprawniony wniosek, że obecny zarząd traktując instrumentalnie prowadzone stowarzyszenie dokonuje swoistego rewanżu za nieporozumienia osobiste z byłym prezesem.

1. Apelację od powyższego wyroku wniosła strona pozwana domagając się oddalenia powództwa w całości.

W dniu 31 stycznia 2023r. godz.09:00  s. IV Sąd Apelacyjny w Białymstoku rozpozna sprawę dotyczącą dwóch mężczyzn, którzy wspólnie i w porozumieniu  dokonali zabójstwa mężczyzny w zamiarze ewentualnym (sygn. akt II AKa 18-/22).

Sąd Okręgowy w Suwałkach obu mężczyzn uznał za winnych tego, że, w dniu 11 września 2021 roku w godzinach 20:00-21:20 na trasie działając wspólnie i w porozumieniu w zamiarze ewentualnym pozbawienia życia pokrzywdzonego zadali mu wielokrotnie w głowę, szyję i klatkę piersiową uderzenia w postaci kopnięć i ciosów pięściami, powodując liczne podbiegnięcia krwawe w gardzieli i w tkankach miękkich szyi, podbiegniętego krwią złamania rogu większego lewego chrząstki tarczowatej krtani, obrzęku krtani, podbiegnięcia ściany tchawicy i przełyku, podbiegnięcia krwawe w obrębie języka i ślinianek podżuchwowych oraz podbiegnięcia w przydance naczyń szyjnych, obrażenia głowy w postaci podbiegnięć krwawych, otarć naskórka, ran tłuczonych, złamania kości twarzoczaszki oraz rozległe podbiegnięcia krwawe w tkance podskórnej czepcu ścięgnistym i okostnej czaszki, w wyniku czego w następstwie obrażeń zlokalizowanych w okolicy szyi na skutek uderzeń lub/i zagardlenia doszło do niewydolności krążeniowo-oddechowej, w przebiegu niedokrwiennego uszkodzenia OUN i obrzęku mózgu, z wklinowaniem migdałków móżdżku do otworu potylicznego, co skutkowało śmiercią pokrzywdzonego w dniu 14 września 2021 r na oddziale OIOM Szpitala Wojskowego w Ełku, przy czym jeden z oskarżonych czynu tego dopuścił się będąc uprzednio skazanym w warunkach art. 64 § 1 kk za przestępstwo przeciwko mieniu popełnione z użyciem przemocy, po odbyciu łącznie co najmniej jednego roku kary pozbawienia wolności i w ciągu 5 lat po odbyciu ostatniej kary i za to na podstawie art. 148 § 1 kk wobec drugiego oskarżonego na podstawie art. 148 § 1 kk w zw. z art. 64 § 2 kk skazał ich na kary po 14  lat pozbawiania wolności.

Apelację od tego wyroku wnieśli: obrońca drugiego oskarżonego i  oskarżyciel posiłkowy.

W dniu 12 stycznia 2023r. godz.09:00  s. IV Sąd Apelacyjny w Białymstoku rozpozna sprawę dotyczącą mężczyzny, który dokonał zabójstwa konkubiny, nad którą się znęcał (sygn. akt II AKa 151/22).

Sąd Okręgowy w Białymstoku w ramach zarzucanego mężczyźnie czynu uznał go za winnego tego, że w okresie od 10 września 2019r do 26 kwietnia 2021r w znęcał się psychicznie i fizycznie nad wspólnie zamieszkującą konkubiną w ten sposób, że wszczynał awantury, w czasie których wyzywał pokrzywdzoną słowami wulgarnymi i powszechnie uznawanymi za obelżywe, poniżał ją, krytykował, ośmieszał, wyganiał ze wspólnie zajmowanego mieszkania, groził pokrzywdzonej spowodowaniem obrażeń ciała, wielokrotnie stosował wobec niej przemoc fizyczną poprzez popychanie i uderzanie po całym ciele, kopanie, potrząsanie za ramiona tj. o czyn z art. 207 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 207 § 1 k.k. skazał go i wymierzył mu karę 3 lat pozbawienia wolności.

Uznał go również za winnego tego, że 27 kwietnia 2021r w Białymstoku w mieszkaniu działając z zamiarem ewentualnym tj. przewidując możliwość pozbawienia życia konkubiny i godząc się na to, stosując wobec niej siłę fizyczną w postaci kopania, uderzania po całym ciele, skoku na jej grzbiet, spowodował obrażenia ciała pokrzywdzonej w postaci: krwiaka prawej małżowiny usznej; podbiegnięć krwawych: głowy, tułowia, pośladka prawego oraz kończyn górnych i dolnych w tym na wewnętrznych powierzchniach powłok miękkich; pęknięcia śluzówki warg; złamanie żuchwy po stronie lewej; podbiegnięcia krwawego prawego mięśnia skroniowego; obustronnych podbiegnięć krwawych tkanek i mięśni grzbietu oraz tkanek na wewnętrznej powierzchni mostka; powierzchniowej rany kłutej grzbietu; obustronnych, krwawo podbiegniętych, wielomiejscowych złamań żeber z rozerwaniami opłucnej ściennej, które stanowiły ciężki uraz rusztowania kostnego klatki piersiowej skutkujący niewydolność oddechowo – krążeniową, a w efekcie zgon pokrzywdzonej, tj. czynu z art. 148 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 148 § 1 k.k. wymierzył mu karę 15 lat pozbawienia wolności.

Jako karę łączną sąd orzekł karę 16 at pozbawienia wolności.

Apelację od tego wyroku wnieśli: obrońca oskarżonego, prokurator i pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego.

Sąd Apelacyjny w Białymstoku w dniu 29 grudnia 2022r. utrzymał w mocy wyrok Sądu Okręgowego w Łomży z dnia 19.05.2022r. w sprawie II K 42/21.
Sąd Apelacyjny nie podzielił zarzutów i argumentacji zawartych w apelacjach obrońcy jednego z oskarżonych, pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego i prokuratora.
W ocenie Sądu Apelacyjnego Sąd Okręgowy w Łomży niezwykle starannie przeprowadził postępowanie dowodowe w sprawie, skrupulatnie i dokładnie ocenił dowody i ocenę tą w pełni Sąd Apelacyjny popiera i akceptuje. Z punktu widzenia zdarzenia ocena prawna była trudna ale została oceniona prawidłowo. Żadną miarą, w ocenie Sądu, nie można podzielić argumentacji zawartej w akcie oskarżenia, obalonej przez Sąd Okręgowy i argumentacji zawartej w apelacji prokuratora, że zachowanie jednego z oskarżonych wypełniało znamiona usiłowania zabójstwa. Sprawca odpowiada za usiłowanie zabójstwa gdy jego zachowaniu towarzyszy zamiar ewentualny. W tym zakresie takiego zamiaru nie można się dopatrzeć biorąc pod uwagę całokształt zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego. Zachowanie w/w oskarżonego podyktowane było strachem. Nie kierował się on zamiarem zabójstwa. Ocena dowodów z nagrań monitoringu – prowadzenia samochodu, powoduje, że za takie uznać nie możemy zachowania oskarżonego. Sąd prawidłowo przyjął, że oskarżony działał w zamiarze ewentualnym spowodowania ciężkiego uszczerbku na zdrowiu pokrzywdzonego używając takiego narzędzia jak samochód.
W ocenie Sądu Apelacyjnego wymierzona oskarżonemu za ten czyn bezwzględna kara pozbawienia wolności w wymiarze  1 roku i  6 miesięcy pozbawienia wolności jest karą surową i sprawiedliwą biorąc pod okoliczności działania oskarżonego, który jest osobą dotychczas niekaraną. Złagodzenie tej kary poprzez warunkowe zawieszenie jej wykonania, jak chciałby obrońca oskarżonego, jest niemożliwe.
Odnosząc się do  wysokości zasądzonej  nawiązki na rzecz pokrzywdzonego, Sąd Apelacyjny podał, że jej wysokość jest właściwa. Obrażenia pokrzywdzonego były powierzchowne, a Sąd musiał mieć też na względzie zachowanie pokrzywdzonego, od którego całe zajście się zaczęło.
Wyrok jest prawomocny.

Sąd Apelacyjny w Białymstoku w dniu 21 grudnia 2022r zmienił wyrok Sądu Okręgowego w  Białymstoku o sygn. akt III K 171/21 z dnia 12.04.2022r. dotyczącą mężczyzny, który dokonał rozboju na ekspedientkach sklepu z alkoholem w Czarnej Białostockiej (sygn. akt II AKa 140/22) w ten sposób, że w opisie czynu przypisanego oskarżonemu w miejsce pokrzywdzonego „właściciela sklepu M.D.” przyjął  „MEMO Sp. z o.o. sp. k., w pozostałym zakresie utrzymał w mocy zaskarżony wyrok.

W ocenie Sądu Apelacyjnego rozstrzygnięcie Sądu I instancji, poza błędnie określonym pokrzywdzonym w sprawie, jest prawidłowe. Sąd meriti, nie naruszył obrazy przepisów prawa procesowego, zarzucanego przez obrońcę oskarżonego.  Rozważył całość dowodów i wskazał te które uznał za udowodnione, a które za nieudowodnione.

Proces ten był procesem poszlakowym niemniej jednak poszlaki te tworzą łańcuch, w którym wszystkie elementy tworzą logiczną i spójną całość i pozwalają na ustalenie, że to oskarżony był sprawcą rozboju o czym świadczą badania DNA - śladów biologicznych oskarżonego zabezpieczonych przedmiotów w tym kominiarki  - znalezionych w odległości 376 m od sklepu, dzień po zdarzeniu. Odnośnie drugiego sprawcy dowody nie pozwoliły niestety na ustalenie tej osoby.

Sąd Apelacyjny podzielił zatem dokonane ustalenia faktyczne w pełni, a zwłaszcza co do winy oskarżonego.

Wyrok jest prawomocny.

Wydanie wyroku w sprawie dotyczącej usiłowania zabójstwa i pobicia odroczono do dnia 29 grudnia 2022 r., godz. 12.00, sala nr  IV.

Sąd Apelacyjny w Białymstoku w dniu 15 grudnia 2022r. godz. 11:10, s. IV rozpozna sprawę  dotyczącą usiłowania zabójstwa i pobicia.
Sprawa dotyczy trzech  mężczyzn (braci i syna jednego z nich). Młodszemu mężczyźnie zarzucono, że dniu 04 kwietnia 2021 w Ciechanowcu usiłował dokonać zabójstwa w ten sposób, że będąc kierowcą samochodu osobowego (rejestracja belgijska) jadąc po terenie stacji paliw zawrócił nim i celowo przodem pojazdu potrącił stojącego na torze jazdy pokrzywdzonego, a następnie kontynuując jazdę ponownie zawrócił i ponownie przodem w/w pojazdu uderzył pokrzywdzonego, który w tym czasie podnosił się z podłoża po poprzednim uderzeniu, jednak zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na asekurację pokrzywdzonego przy upadku i jego szybką reakcję przed drugim uderzeniem pojazdem, a którym to działaniem spowodował u pokrzywdzonego obrażenia ciała w postaci powierzchownego urazu biodra i uda, powierzchownego urazu nadgarstka i ręki lewej, stłuczenia klatki piersiowej, które to obrażenia naruszyły czynności narządu ciała na czas trwający nie dłużej niż 7 dni,  tj. o czyn z art. 13 §1 k.k. w zw. z art. 148 §1 k.k. w zb. z art. 157 §2 k.k.
Ponadto zarzucono mu, że  w dniu 4 kwietnia 2021 roku w Ciechanowcu, działając wspólnie i w porozumieniu z inną ustaloną osobą, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wziął udział w pobiciu pokrzywdzonego w ten sposób, że zadawał ciosy bijąc rękoma i kopiąc nogami po całym ciele leżącego na ziemi pokrzywdzonego, a następnie, w tym samym miejscu, w dniu 05.04.2021 roku po północy działając wspólnie i w porozumieniu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru wspólnie z dwiema innymi ustalonymi osobami wziął udział w pobiciu w/w w ten sposób, że uderzał pokrzywdzonego najprawdopodobniej trzymaną w ręku latarką, a następnie użył paralizatora znajdującego się w w/w latarce przykładając ją do lewego uda, czym spowodował u niego obrażenia ciała w postaci bólu uda lewej nogi, a z okoliczności wcześniejszego zajścia wynikało narażenie pokrzywdzonego na bezpośrednie niebezpieczeństwo nastąpienia skutku określonego w art. 156 §1 k.k., tj. o czyn z art. 158 §1 k.k. w zw. z art. 12 §1 k.k.
Drugiemu mężczyźnie zarzucono, że w dniu 5 kwietnia 2021 roku w Ciechanowcu działając wspólnie i w porozumieniu z dwiema innymi ustalonymi osobami, wziął udział w pobiciu pokrzywdzonego w ten sposób, że uderzał pokrzywdzonego po głowie i po plecach trzymanym w ręku kawałkiem drewna, czym spowodował u niego obrażenia ciała w postaci stłuczenia pleców i głowy, a z okoliczności wcześniejszego zajścia wynikało narażenie pokrzywdzonego na bezpośrednie niebezpieczeństwo nastąpienia skutku określonego w art. 156 §1 k.k.,  tj. o czyn z art. 158 §1 k.k.
Trzeciego mężczyznę oskarżono o to, że w dniu 4 kwietnia 2021 roku w Ciechanowcu działając wspólnie i w porozumieniu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru wspólnie i w porozumieniu z ustalona osobą, wziął udział w pobiciu pokrzywdzonego w ten sposób, że zadawał ciosy bijąc rękoma i kopiąc nogami po całym ciele leżącego na ziemi, a następnie w tym samym miejscu w dniu 5 kwietnia 2021 roku po północy działając wspólnie i w porozumieniu wspólnie z dwiema innymi ustalonymi osobami wziął udział w pobiciu pokrzywdzonego w ten sposób, że uderzał pokrzywdzonego rękoma i kopał nogami po całym ciele, czym spowodował u niego obrażenia ciała w postaci stłuczenia pleców i głowy, a z okoliczności wcześniejszego zajścia wynikało narażenie pokrzywdzonego na bezpośrednie niebezpieczeństwo nastąpienia skutku określonego w art. 156 §1 k.k.,  tj. o czyn z art. 158 §1 k.k. w zw. z art. 12 §1 k.k.
Sąd Okręgowy w Łomży wyrokiem z dnia 19 maja 2022r. pierwszego mężczyznę w ramach zarzucanego mu czynu w pkt I  uznał za winnego tego, że  w dniu 5 kwietnia 2021 roku w Ciechanowcu, działając z zamiarem ewentualnym usiłował spowodować ciężki uszczerbek na zdrowiu pokrzywdzonego w ten sposób, że kierując samochodem osobowym marki jadąc po terenie stacji paliw zawrócił i celowo przodem pojazdu potrącił stojącego na torze jazdy pokrzywdzonego, a następnie kontynuując jazdę ponownie zawrócił i powtórnie przodem ww. pojazdu uderzył pokrzywdzonego, który w tym czasie podnosił się z podłoża po poprzednim uderzeniu, jednak zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na asekurację pokrzywdzonego przy upadku i jego szybką reakcję przed drugim uderzeniem pojazdem, a którym to działaniem spowodował u pokrzywdzonego obrażenia ciała w postaci stłuczenia i powierzchownego zranienia uda lewego, powierzchownego urazu nadgarstka i ręki lewej, powierzchownych zranień w prawej okolicy czołowej, które to obrażenia naruszyły czynności narządu ciała na czas trwający nie dłużej niż 7 dni tj. czynu z art. 13 §1 k.k. w zw. z art. 156 §1 pkt 2 k.k.  w zb. z art. 157 §2 k.k. i za to skazał go i wymierzył mu karę jednego roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności.
Wszystkich trzech mężczyzn uznał za winnych tego, że: w dniu 5 kwietnia 2021 roku w Ciechanowcu, działając wspólnie i w porozumieniu wzięli udział w pobiciu pokrzywdzonego w ten sposób, że zadawali mu ciosy i kopali po całym ciele, przy czym drugi oskarżony posługiwał się trzymanym w ręku kawałkiem drewna, a pierwszy latarką oraz raził go znajdującym się w niej paralizatorem, narażając pokrzywdzonego na bezpośrednie niebezpieczeństwo nastąpienia skutku określonego w art. 156 § 1 k.k. tj. czynu z art. 158 § 1 k.k. i za to skazał ich i wymierzył im kary po 8 miesięcy pozbawienia wolności. Wykonanie orzeczonej oskarżonym (drugiemu i trzeciemu mężczyźnie)  kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres próby 2 lat i zobowiązał ich do pisemnego informowania sądu co 6 miesięcy o przebiegu okresu próby. Pierwszemu oskarżonemu Sąd Okręgowy wymierzył karę łączną jednego roku i 6  miesięcy pozbawienia wolności. Nałożył na oskarżonych obowiązek zapłaty na rzecz pokrzywdzonego kwot po 2.000 złotych tytułem nawiązki.
Apelacje od  wyroku wnieśli: prokurator domagając się przyjęcia kwalifikacji prawnej usiłowania zabójstwa i wymierzenia kary 8 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności pierwszemu z oskarżanych; pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego zarzucił niewspółmierność środka karnego w wysokości 2.000 zł i domagał się zasądzenia kwot po 14.000 zł, a ponadto 38.000 zł. tytułem naprawienia szkody; obrońca pierwszego z  oskarżonych wniósł o orzeczenie kary łącznej w wymiarze  roku pozbawienia wolności  z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 4 lat.