Rzecznik Prasowy - SSA Janusz Sulima
tel. 85 743 07 24
tel. kom. 605 600 676
e-mail: rzecznik_prasowy@bialystok.sa.gov.pl
pok. 313
Sąd Apelacyjny w Białymstoku w dniu 10.10.2023r. utrzymał w mocy wyrok Sądu Okręgowego w Białymstoku z dnia 7 kwietnia 2023 r. w sprawie o sygn. akt III K 35/2, w którym mężczyzna został uznany za winnego, występku z art. 119§1 k.k. w zb. z art. 257 k.k. w zw. z art. 115§21 k.k. i wymierzono mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności. Wobec oskarżonego orzeczono na rzecz pokrzywdzonego nawiązkę w kwocie 1000 złotych i zakaz zbliżania się do pokrzywdzonego na odległość mniejszą niż 50 metrów i zakaz kontaktowania się z nim w jakiejkolwiek formie na okres 3 lat.
W ocenie Sądu Apelacyjnego wyrok Sądu Okręgowego jest prawidłowy i w żadnym zakresie nie wymagał korekty ze strony sądu odwoławczego. Wnioski obrońców okazały się niezasadne.
Przypisany oskarżonemu czyn, jak wynika z opisu przyjętego przez Sąd I instancji, wyczerpał zachowanie kwalifikowane z art. 119 k.k. jak i z art. 257 k,k. Czyn przypisany oskarżonemu przez Sąd I instancji został uznany za czyn chuligański. Występek o charakterze chuligańskim to występek polegający na umyślnym zamachu na zdrowie, na wolność, na nietykalność, cielesną innej osoby w sytuacji kiedy sprawca działa publicznie i bez powodu przez co okazuje rażące naruszenie porządku prawnego.
Wszystkie te znamiona, w ocenie Sądu Apelacyjnego, zostały przez Sąd I instancji prawidłowo ustalone w sprawie w oparciu o całokształt materiału zebranego w sprawie w związku z tym Sąd I instancji miał prawo ustalić i przyjąć, że 5 lipca 2023r. w Choroszczy z powodu przynależności rasowej oskarżony znieważył pochodzącego z Algierii mężczyznę oraz stosował wobec niego przemoc, w ten sposób, że kierował pod jego adresem obraźliwe słowa, w tym związane z jego karnacją i pochodzeniem, a także uderzył go powodując obrażenia ciała, przy czym dopuścił się tego czynu publicznie i bez powodu czym okazał rażące naruszenie porządku prawnego. Ustalenie stanu faktycznego przez Sąd I instancji wynika jednoznacznie z zeznań pokrzywdzonego. Sąd szeroko opisał dlaczego zeznania pokrzywdzonego zasługują na wiarę i rozważył wszystkie aspekty w świetle zasad wiedzy i doświadczenia zawodowego. Jego zeznania znalazły odzwierciedlenie w zebranym w sprawie materiałem dowodowym.
Zachowanie oskarżonego, który używał słów „Arab”, czarnuch” i „ciapak” jednoznacznie odzwierciedla działanie z pobudek rasistowskich czyli przynależności rasowej pokrzywdzonego, jego pochodzenia i karnacji. Bezspornym jest to, że oskarżony uderzył pokrzywdzonego, który doznał obrażeń ciała co wprost wynika z opinii.
Oskarżony niechętnie wypowiadał się o zajściu, a ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, że to zdarzenie miało bardzo negatywny wpływa na jego życie społeczne i zawodowe, bardzo przeżył to zdarzenie. Postawa oskarżonego natomiast nie wskazywała na skruchę i zrozumienie zła, które wyrządził innej osobie, jego żal nie był szczery.
Sąd Okręgowy jednoznacznie ustalił, że do zdarzenia doszło z powodu nastawienia psychicznego oskarżonego do pokrzywdzonego dlatego, że pokrzywdzony był Algierczykiem, wyglądał inaczej, oskarżony chciał go poniżyć, obrazić, zadać mu ból, dyskryminować go z racji jego odmienności. Uczynił to nie tylko słowem ale całością swojego zachowania, które miało miejsce z racji tego, że uważa go za gorszego od siebie czyli ewidentnie oskarżony zanegował prawo pokrzywdzonego do funkcjonowania na równi z nim w przestrzeni publicznej.
Wymierzona oskarżonemu kara jest właściwa. Trzeba jednoznacznie wskazać, że zachowania przypisane oskarżonemu pojawiają się w przestrzeni publicznej wcale nie tak rzadko zwłaszcza w ostatnim okresie, a kwestionowanie prawa innych osób do bycia traktowanym równo może mieć doniosłe konsekwencje zarówno w życiu lokalnym, a następnie szerzej w wymiarze ogólnokrajowym i ogólnoświatowym. Negacja takiego prawa do bycia innym jednoznacznie może prowadzić do skutków nawet w postaci wojen. Nie bez przyczyny publiczne znieważenie osoby z powodu jej przynależności rasowej i stosowanie przemocy umieszczone jest w kodeksie karnym w rozdziale Przestępstwa przeciwko pokojowi, ludzkości oraz przestępstwa wojenne oraz w rozdziale Przeciwko porządkowi publicznemu, a to oznacza, że ranga tych przestępstw jest wielka, a zapewnienie poczucia bezpieczeństwa przedstawicielom innym narodowościom w Polsce jednoznacznie wymaga odpowiedniej reakcji karnej ze strony Sądu, na którą to reakcję ze strony Sądu przepisy obowiązującego kodeksu karnego pozwalają.
W dniu 10 października 2023r. Sąd Apelacyjny w Białymstoku w sprawie AKa 120/23 utrzymał w mocy wyrok Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 08 maja 2023 r. (sygn. akt II K 119/22) skazujący mężczyznę na karę 25 (dwudziestu pięciu) lat pozbawienia wolności za zabójstwo kobiety.
W dniu 11 października 2023r. g. 10.00 s. IV Sąd Apelacyjny rozpoznana sprawę mężczyzny, który wyrokiem Sądu Okręgowego w Białymstoku z dnia 7 kwietnia 2023 r. w sprawie o sygn. akt III K 35/2 został uznany za winnego, tego, że 5 lipca 2022 roku w Choroszczy, z powodu przynależności rasowej znieważył pochodzącego z Algierii mężczyznę oraz stosował wobec niego przemoc, w ten sposób, że kierował pod jego adresem obraźliwe słowa, w tym związane z jego karnacją i pochodzeniem, a także uderzył go w lewy łuk brwiowy pięścią zaciśniętą na pęku kluczy, z których jeden z niej wystawał, w wyniku czego spowodował u ww. mężczyzny uraz w postaci rany tłuczonej lewego łuku brwiowego o długości około 3 cm, skutkujący naruszeniem czynności narządu ciała na czas trwający nie dłużej niż 7 dni, przy czym czynu tego dopuścił się publicznie, z oczywiście błahego powodu, okazując przez to rażące lekceważenie porządku prawnego, tj. występku z art. 119§1 k.k. w zb. z art. 257 k.k. w zw. z art. 115§21 k.k. za co skazał go na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności.
Orzekł od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonego nawiązkę w kwocie 1000 złotych i zakaz zbliżania się do pokrzywdzonego na odległość mniejszą niż 50 metrów i zakaz kontaktowania się z nim w jakiejkolwiek formie na okres 3 lat.
Apelację od tego wyroku złożył obrońca oskarżonego.
W dniu 26 września 2023r. Sąd Apelacyjny w Białymstoku odroczył wydanie wyroku w sprawie II AKa 120/23 z uwagi na zawiłość sprawy do dnia 10.10.2023 r., godz.13.00, sala IV.
Sprawa dotyczy mężczyzny, któremu zarzucono, że w nocy z 28 stycznia 2006r. na 29 stycznia 2006r. w woj. warmińsko-mazurskie, działając z zamiarem ewentualnym zabójstwa kobiety, zadawał pokrzywdzonej uderzenia po ciele, stosował kolankowanie oraz duszenie, czym spowodował u pokrzywdzonej obrażenia ciała w postaci podbiegnięć krwawych w powłokach miękkich głowy i w prawym mięśniu skroniowym, pobiegnięć krwawych szyi podbródka i przedniej powierzchni klatki piersiowej, obustronnych podbiegnięć krwawych pleców, złamania chrząstki tarczowej z podbiegnięciem krwawym w otoczeniu, złamania czterech żeber po stronie prawej, czego następstwem było pęknięcie śledziony z krwotokiem do jamy otrzewnowej, które to obrażenia stanowiły ciężki uszczerbek na zdrowiu w postaci choroby realnie zagrażającej życiu, wskutek czego pokrzywdzona utraciła przytomność, a następnie po podłożeniu ognia w domu pokrzywdzonej, spowodował u kobiety obrażenia ciała w postaci oparzenia i osmalenia powłok ciała, po czym pozostawił pokrzywdzoną nieprzytomną i niezdolną do ucieczki w jej domu, gdzie wskutek działania tlenku węgla, poniosła śmierć wskutek połączenia toksycznego działania tlenku węgla i wstrząsu oparzeniowego tj. o czyn z art. 148 § 1 k.k.
Sąd Okręgowy w Olsztynie wyrokiem z dnia 08 maja 2023 r. (sygn. akt II K 119/22 ) w/w mężczyznę uznał za winnego popełnienia zarzuconego mu czynu, z tym ustaleniem, że działał z bezpośrednim zamiarem zabójstwa pokrzywdzonej i czyn ten zakwalifikował jako przestępstwo określone w art. 148 § 1 k.k. i za to skazał go i wymierzył mu karę 25 (dwudziestu pięciu) lat pozbawienia wolności.
Apelacje od w/w wyroku złożył obrońca skazanego.
Sąd Apelacyjny w dniu 12 września 2023r. odroczył bez terminu rozprawę dotyczącą odszkodowania i zadośćuczynienia za niewątpliwie niesłuszne tymczasowe aresztowanie (sygn. akt II AKa 21/23).
W dniu 7 września 2023r. Sąd Apelacyjny w Białymstoku zmienił wyrok Sąd Okręgowy w Białymstoku z dnia 2 grudnia 2022r. w sprawie III Ko 217/22 dotyczącej odszkodowania i zadośćuczynienia za pozbawienie wolności przez radzieckie organy ścigania i wymiaru sprawiedliwości działające na terytorium Polski w granicach ustalonych w Traktacie Ryskim w tren sposób, że podwyższył zasądzoną na rzecz wnioskodawcy kwotę zadośćuczynienia do 400.000 złotych, zaś zasądzoną kwotę odszkodowania obniżył do 120.000 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku. W pozostałym zakresie wyrok utrzymał w mocy.
Sąd Apelacyjny podwyższając kwotę zadośćuczynienia ustalił nie tylko dłuższy czas represjonowania ojca wnioskodawcy, niż to ustalił Sąd Okręgowy, ale także uznał, że kwota zadośćuczynienia zasądzona przez Sąd I instancji nie odzwierciedla w pełni krzywdy doznanej przez ojca wnioskodawcy za cały czas represji i kwotę tą ustalił na 1.200.000 zł. Nie podzielił przy tym zarzutu pełnomocnika wnioskodawcy, że wnioskodawcy należy się cała kwota zadośćuczynienia, bowiem w chwili wejścia w życie ustawy siostra wnioskodawcy i matka żyły i w związku z tym to one również nabyły uprawnienia do zadośćuczynienia (po 1/3).
Wyrok jest prawomocny.
W dniu 22 września 2023r., godz. 13:30 s. II Sąd Apelacyjny w Białymstoku rozpozna odroczoną sprawę I ACa 611/18 przeciwko Gminie Wasilków o zapłatę.
Powód Skarb Państwa – Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad wniósł o zasądzenie od Gminy Wasilków kwoty 1.119.374,38 zł wraz z ustawowymi odsetkami i odsetkami za opóźnienie, tytułem zwrotu kosztów związanych z oświetleniem przebudowywanej drogi krajowej nr 8 i 19 na odcinku Białystok – Katrynka od km 648+117 do km 654+548 na terenie gminy Wasilków (wieś Jurowce, wieś Sielachowskie, węzeł Sochonie) w okresie listopad 2010r. – grudzień 2013r.
Swoje żądanie argumentował faktem, iż Gmina Wasilków, pomimo ciążącego na niej ustawowego obowiązku oświetlenia części odcinka drogowego Białystok – Katrynka oraz węzła drogowego Wasilków nie zawarła z dostawcą energii umowy na jej dostawę i nie ponosi kosztów oświetlenia. Wobec natomiast konieczności zapewnienia bezpieczeństwa ruchu drogowego na wskazanych odcinkach, GDDKiA Oddział w Białymstoku zawarła z PGE Zakład Energetyczny Białystok S.A. w Białymstoku oraz PGE Obrót S.A. Oddział z siedzibą w Białymstoku umowy kompleksowe sprzedaży energii elektrycznej i świadczenia usług dystrybucji, pokrywając z własnych środków powstałe koszty oświetlenia drogi. Powstałe wydatki, zgodnie z brzmieniem art. 18 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 10.04.1997r. – Prawo energetyczne winna ponosić strona pozwana.
Pozwana Gmina Wasilków uznała powództwo w zakresie kwoty 1.992,23 zł i wniosła o jego oddalenie w pozostałym zakresie. W ocenie strony pozwanej roszczeniem objęty jest okres, w którym realizowana była inwestycja drogowa, brak jest więc podstaw prawnych do obciążania gminy kosztami oświetlenia dróg przed datą oddania ich do użytku.
Sąd Okręgowy w Białymstoku wyrokiem z dnia 16 marca 2018 roku uwzględnił powództwo w całości i zasądził od pozwanego Gminy Wasilków na rzecz powoda Skarbu Państwa – Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad kwotę 1.119.374,38 zł., nadał wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności co do w/w kwoty.
Sąd uznał, że zebrane w sprawie dowody, a w szczególności decyzja nr 81/07 Wojewody Podlaskiego z dnia 7 listopada 2007r. nie wskazują, aby inwestycja powoda polegała na budowie nowych dróg. Orzeczeniem tym jedynie zatwierdzono projekt zagospodarowania terenu kompensacji przyrodniczej, projekt budowlany oraz udzielono powódce - Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad, Oddziałowi w Białymstoku pozwolenia na rozbudowę drogi krajowej nr 8 Warszawa – Białystok – Katarynka – Sochonie od km 648+117 do km 654+548 wraz z budową niezbędnych obiektów inżynierskich służących do utrzymania drogi, transportu drogowego oraz przebudową i budową niezbędnej infrastruktury technicznej. Zarządzeniem Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad przedmiotowy odcinek drogi zaliczony został do kategorii GP i pozwana Gmina ma obowiązek poniesienia kosztów jego oświetlenia. Gminy są odpowiedzialne za zapewnienie oświetlenia na przebiegających przez ich teren dróg krajowych. Obowiązek ten wynika z przywoływanych treścią niniejszego uzasadnienia przepisów, tj. cytowanym już art. 18 ust. 1 pkt 3 – prawa energetycznego, ale też art. 20 pkt 4 ustawy o drogach publicznych („do zarządcy drogi należy w szczególności utrzymanie nawierzchni drogi, chodników, drogowych obiektów inżynierskich, urządzeń zabezpieczających ruch i innych urządzeń związanych z drogą, z wyjątkiem części pasa drogowego, o których mowa w art. 20f pkt 2”). Pozwana Gmina została poinformowana o zawarciu umowy na sprzedaż energii elektrycznej, co wpłynęło automatycznie po stronie gminy na powstanie obowiązku uiszczania należności za pobraną energię. Gmina partycypując wyłącznie w części kosztów zaoszczędziła wydatki, które obciążały ją z mocy ustawy, zubożając powoda o wysokość opłat poniesionych na rzecz dostawcy energii elektrycznej. Skoro koszty oświetlenia przedmiotowego odcinka drogi za żądany w pozwie okres poniósł powód, stosownie do art. 405 k.c. w zw. z art. 410 § 1 i 2 k.c. może on żądać od pozwanej zwrotu tych wydatków.
Sąd Apelacyjny rozpozna apelację wniesioną przez stronę pozwaną Gminę Wasilków, która domaga się oddalenia powództwa ponad kwotę 1992,23 zł.
Sprawa kuriera biorącego udział w przestępstwie wyłudzania pieniędzy metodą „na wnuczka” (AKa 42/23)
W dniu 19 września 2023r. godz. 11:30 s. IV Sąd Apelacyjny w Białymstoku rozpozna odroczoną w dniu 20 czerwca 2023r., sprawę dotyczącą mężczyzny biorącego udział w wyłudzeniu pieniędzy metodą na wnuczka (sygn. akt II AKa 20/23).
Sąd Okręgowy orzekł wobec oskarżonego karę łączną 3 (trzech) lat i 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności, a nadto obowiązek naprawienia szkody przez zapłatę na rzecz pokrzywdzonych z pkt I a/o kwoty 222 000 zł (dwustu dwudziestu dwóch tysięcy złotych).
Apelację od tego wyroku złożyli Prokurator i obrońca oskarżonego. Prokurator wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i zobowiązanie oskarżonego do naprawienia szkody w wysokości 38 000 zł. i 41 500 zł i 2300 Euro na rzecz pokrzywdzonych z pkt II i III a/o. Obrońca oskarżonego wniósł o uniewinnienie oskarżonego od zarzucanych mu czynów, a w sytuacji nie podzielenia zarzutów dotyczących uniewinnienia o wymierzenie oskarżonemu kary łącznej w wymiarze 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 2 lat.
W dniu 12 września 2023r. godz. 9:00 s. IV Sąd Apelacyjny w Białymstoku rozpozna sprawę dotyczącą odszkodowania i zadośćuczynienia za niewątpliwie niesłuszne tymczasowe aresztowanie (sygn. akt II AKa 21/23).
Sąd Okręgowy w Białymstoku wyrokiem z dnia 10 listopada 2022r. w sprawie III Ko 201/22 na podstawie art. 552§ 1 i 4 kpk zasądził od Skarbu Państwa na rzecz wnioskodawców:
a) pierwszego za pozbawienie wolności w okresie od 12.05.2015roku do 27.04.2017roku kwotę 150 750 ( sto pięćdziesiąt tysięcy siedemset pięćdziesiąt) zł tytułem odszkodowania i kwotę 882 126, 02 ( osiemset osiemdziesiąt dwa tysiące sto dwadzieścia sześć 02/100) zł tytułem zadośćuczynienia;
b) drugiego za pozbawienie wolności w okresie od 12.05.2015roku do 27.04.2017roku kwotę 128 640 ( sto dwadzieścia osiem tysięcy sześćset czterdzieści) zł tytułem odszkodowania i kwotę 661 591,50 (sześćset sześćdziesiąt jeden tysięcy pięćset dziewięćdziesiąt jeden 50/100) zł tytułem zadośćuczynienia;
c) trzeciego za pozbawienie wolności w okresie od 19.02.2016roku do 27.04.2017roku kwotę 21500 ( dwadzieścia jeden tysięcy pięćset) zł tytułem odszkodowania i kwotę 283 070,26 ( dwieście osiemdziesiąt trzy tysiące siedemdziesiąt 26/100) zł tytułem zadośćuczynienia
W pozostałym zakresie wniosek oddalił.
Apelację od tego wyroku wniósł Prokurator i pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego oraz pełnomocnicy wnioskodawców.