Rzecznik Prasowy - SSA Janusz Sulima
tel. 85 743 07 24
tel. kom. 605 600 676
e-mail: rzecznik_prasowy@bialystok.sa.gov.pl
pok. 313
W dniu 14 maja 2024 r., godz. 10:30 s. IV Sąd Apelacyjny w Białymstoku rozpozna sprawę oskarżonego, który usiłował zabić swoją byłą partnerkę przy użyciu noża (sygn. akt II AKa 4/24).
Sąd Okręgowy w Olsztynie wyrokiem wydanym w dniu 24 października 2023 r. w sprawie o sygn. akt II K 83/23 uznał oskarżonego za winnego tego, że w dniu 29 marca 2023 r. w jednej z miejscowości położonej w obszarze gminy Dywity, działając w zamiarze bezpośrednim zabójstwa, zadał pokrzywdzonej jeden cios nożem w okolice jamy brzusznej i dwa ciosy w udo lewe, czym spowodował obrażenia ciała, które naruszyły prawidłowe funkcjonowanie czynności organizmu na czas powyżej 7 dni, jednak zamierzonego celu w postaci zabójstwa pokrzywdzonej nie osiągnął z uwagi na obronę zastosowaną przez pokrzywdzoną i interwencję osób postronnych. Jest to czyn, który wypełnia znamiona przestępstwa określonego w art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 148 § 1 k.k. w zb. z art. 157 § 1 k.k.
Sąd I instancji za tak przypisany czyn wymierzył oskarżonemu karę 8 lat pozbawienia wolności. Dodatkowo względem oskarżonego orzeczony został zakaz zbliżania się do pokrzywdzonej na odległość mniejszą niż 100 metrów oraz zakaz kontaktowania się z pokrzywdzoną na okres 10 lat. Nadto na oskarżonego nałożono obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonej kwoty 10.000 zł tytułem zadośćuczynienia za krzywdę.
Apelację od powyższego wyroku złożył obrońca.
Wobec publikacji artykułu pt. „Prokurator i sędzia w jednej osobie. "To nie był równy pojedynek" na portalu internetowym onet.pl, Sąd Apelacyjny w Białymstoku informuje, że sprawa zabójstwa, którego dotyczy artykuł, została rozpoznana przez Sąd Apelacyjny w Białymstoku w postępowaniu odwoławczym - sygn. akt II AKa 294/01. Wyrok wydany przez Sąd I instancji został utrzymany w mocy.
W dniu 25 kwietnia 2024 roku, godz. 9:00, s. IV Sąd Apelacyjny w Białymstoku rozpozna sprawę kobiety oskarżonej o udział w zorganizowanej grupie przestępczej, zajmującej się przemytem i obrotem znacznymi ilościami środków odurzających w postaci kokainy, heroiny, marihuany i substancji psychotropowych w postaci amfetaminy i ekstazy na skalę międzynarodową (Brazylia, Japonia, Niemcy, Holandia, Norwegia, Szwecja). Przestępczy proceder opierał się między innymi o międzynarodowy obrót środkami odurzającymi z wykorzystaniem ich wprowadzania do przewodu pokarmowego lub urywanie w otworach ciała różnych osób.
Sąd Apelacyjny w Białymstoku w dniu 11 kwietnia 2024 r. zmienił wyrok Sądu Okręgowego w Ostrołęce w sprawie II K 16/23, wydany w sprawie o zabójstwo młodego mężczyzny w salonie gier w Ostrowi Mazowieckiej.
Sąd odwoławczy za niezasadne uznał w tej sprawie apelacje obrońców, oceniając je jako lakoniczne i nieprzekonujące. W tym względzie Sąd stanowisko swoje oparł w szczególności na znajdującym się w materiale dowodowym nagraniu z monitoringu. Nagranie to ujawnia w sposób niebudzący wątpliwości przebieg zdarzenia, w tym także i rolę każdego z oskarżonych. Nieskuteczne działania obrońców ukierunkowane były na polepszanie sytuacji procesowej oskarżonych, co jednak nie zyskało aprobaty Sądu odwoławczego.
Co do sprawcy oskarżonego w tej sprawie o zabójstwo z użyciem noża, Sąd Apelacyjny, uzupełniając kwalifikację prawną o przepis art. 4 § 1 k.k., orzekł – tak jak Sąd I instancji – karę pozbawienia wolności w wysokości 25 lat.
Natomiast za słuszny Sąd uznał zarzut apelacji prokuratorskiej, stwierdzając, że zachowanie dwóch spośród biorących udział w pobiciu sprawców zakwalifikować należy z art. 158 § 3 k.k., albowiem ich działanie w następstwie doprowadziło do śmierci człowieka, przy czym zachowanie jednego z nich stanowiło spiritus movens zdarzenia. Sąd Apelacyjny, zmieniając kwalifikację prawną czynów im zarzuconych, a dodatkowo uzupełniając tę kwalifikację o przepis art. 4 § 1 k.k., kary wymierzone im za pobicie ze skutkiem śmiertelnym orzekł odpowiednio w wymiarze 2 lat pozbawienia wolności i 4 lat pozbawienia wolności.
Orzeczoną wobec ostatniego ze sprawców karę pozbawienia wolności za czyn z art. 158 § 1 k.k. Sąd Apelacyjny obniżył z 6 miesięcy pozbawienia wolności do 5 miesięcy pozbawienia wolności, uzupełniając podstawę prawną skazania o przepis art. 4 § 1 k.k.
Sąd Apelacyjny podwyższył także kwoty zadośćuczynienia zasądzone od dwóch oskarżonych, odpowiednio do kwot 10.000 złotych i 20.000 złotych.
Co do oskarżonej o przestępstwo zacierania śladów i nieudzielenia pomocy pokrzywdzonemu, Sąd Apelacyjny zapadły w postępowaniu pierwszoinstancyjnym wyrok utrzymał w mocy.
Wyrok jest prawomocny.
Sąd Apelacyjny w Białymstoku w dniu 18 kwietnia 2024 roku rozpozna apelacje pełnomocnika wnioskodawcy i Skarbu Państwa od wyroku Sądu Okręgowego w Olsztynie wydanego w sprawie II Ko 121/23 z wniosku o odszkodowanie za doznaną szkodę i zadośćuczynienie za doznaną krzywdę wynikłe na skutek niewątpliwie niesłusznego tymczasowego aresztowania zastosowanego wobec wnioskodawcy.
W postępowaniu pierwszoinstancyjnym Sąd Okręgowy zasądził od Skarbu Państwa reprezentowanego przez Prezesa Sądu Apelacyjnego w Gdańsku na rzecz wnioskodawcy kwotę 51.200 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia uprawomocnienia wyroku do dnia zapłaty tytułem odszkodowania za doznaną szkodę oraz kwotę 130.000 zł wraz ustawowymi odsetkami od dnia uprawomocnienia wyroku do dnia zapłaty tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę z powodu pozbawienia wolności w związku z niewątpliwie niesłusznym tymczasowym aresztowaniem trwającym od dnia 07 marca 2020 r., godz. 23:30 do dnia 31 marca 2021 r., godz. 13:50 w sprawie Sądu Okręgowego w Gdańsku IV Wydział Karny o sygn. akt: IV K 201/20. Sprawa ta zakończona została prawomocnym uniewinnieniem wnioskodawcy od popełnienia zarzucanego mu czynu.
Pełnomocnik wnioskodawcy w ramach złożonej apelacji wniósł o zasądzenie dodatkowego zadośćuczynienia w wysokości 870.000 złotych ponad kwotę zasądzoną w I instancji. Natomiast Skarb Państwa wniósł o zmianę orzeczenia w części dotyczącej odszkodowania i zadośćuczynienia przez oddalenie wniosku w całości lub w części.
W dniu 16 kwietnia 2024 r., godz. 9:00 s. IV Sąd Apelacyjny w Białymstoku zajmie się sprawą mężczyzny, który dokonał zabójstwa swojego brata poprzez uduszenie (sygn. akt II AKa 33/24).
Sąd Okręgowy w Ostrołęce wyrokiem wydanym w dniu 23 listopada 2023 r. w sprawie o sygn. akt II K 38/23 uznał oskarżonego za winnego tego, że w dniu 23 lutego 2023 roku w miejscowości Nowy Strachocin 19 gmina Szelków, powiat makowski, województwo mazowieckie, działając z bezpośrednim zamiarem pozbawienia życia brata przewrócił pokrzywdzonego na plecy, a następnie usiadł na jego klatce piersiowej i dociskał kolanami, wielokrotnie uderzał pięściami po twarzy, dusił, trzymając ręce na jego szyi oraz zakrywał usta i nos bluzą, czym spowodował obrażenia ciała w postaci: wylewów krwawych w tkankach miękkich szyi - wokół krtani i tchawicy oraz na lewej bocznej powierzchni przełyku, złamania żeber V i VI po stronie prawej w linii pachowej przedniej, powierzchownej rany ciętej powłok miękkich głowy (okolica wierzchołka głowy) podskórnego wylewu krwawego na wysokości trzonu lewej kości jarzmowej, mnogich otarć naskórka i powierzchownej rany ciętej na lewym nadgarstku i grzbietowej powierzchni lewego śródręcza, co skutkowało ostrą niewydolnością oddychania i krążenia mózgu w przebiegu przerwania drożności górnych dróg oddechowych oraz pobudzenia baroreceptorów zatok szyjnych co doprowadziło do odruchowego zatrzymania krążenia i zgonu pokrzywdzonego, co wypełnia znamiona czynu z art. 148 § 1 k.k. Sąd za tak przypisany czyn wymierzył oskarżonemu karę 15 lat pozbawienia wolności.
Ponadto wobec oskarżonego orzeczono środek zabezpieczający w postaci ambulatoryjnej terapii uzależnień w związku z uzależnieniem od alkoholu.
Apelację od powyższego wyroku wywiodła obrona.
W dniu 4 kwietnia 2024 r. Sąd Apelacyjny w Białymstoku po rozpoznaniu apelacji obrońcy, prokuratora i pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego w sprawie II AKa 251/23 zmienił wyrok Sądu Okręgowego w Białymstoku z dnia 1 września 2023 r. wydany w sprawie sygn. akt III K 61/23 w zaskarżonej części, uzupełniając podstawę prawną skazania za czyn z art. 148 § 1 k.k. o art. 4 § 1 k.k. i wymierzając oskarżonemu o ten czyn karę 25 lat pozbawienia wolności. W pozostałym zakresie wyrok Sądu Okręgowego został utrzymany w mocy.
Sąd Apelacyjny w Białymstoku w dniu 3 kwietnia 2024 r. zmienił wyrok Sądu Okręgowego w Olsztynie w sprawie II K 93/21, skazujący oskarżonego na karę dożywotniego pozbawienia wolności za czyn z art. 148 § 2 pkt 1 i 4 k.k., art. 189 § 2 k.k. w zb. z art. 191 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.
Sąd, zmieniając wyrok, uznał oskarżonego tego, że w okresie od 16 kwietnia 1999 roku do 26 maja 1999 roku działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami pozbawił wolności pokrzywdzonego w ten sposób, że uprowadził podstępnie wymienionego wspólnie z innymi ustalonymi osobami z miejsca pracy, przetrzymywał na terenie Suwałk i okolic, a następnie po wcześniejszym uzgodnieniu z inną ustaloną osobą spowodował przywiezienie go wraz z innymi ustalonymi osobami do miejscowości P., gdzie uwięził go w uprzednio przygotowanej metalowej klatce i gdzie był torturowany, straszony zabójstwem i bity w celu zmuszenia go do przyznania się do udziału w zamachu bombowym co łączyło się ze szczególnym udręczeniem, tj. czynu z art. 189 § 2 k.k. w zb. z art. 191 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym przed dniem 19 kwietnia 2010 roku jako ustawy względniejszej.
Sąd za tak przypisany czyn wymierzył oskarżonemu karę 10 lat pozbawienia wolności.
Sąd Apelacyjny wskazał, że czyn zarzucony oskarżonemu daje się podzielić na jasno wyodrębnione fazy: kwestia dokonania zamachu bombowego, następnie uwięzienie i torturowanie pokrzywdzonego (jako domniemanego sprawy tegoż zamachu) i końcowo zabójstwo pokrzywdzonego. Szczegółowo przeprowadzona ocena materiału dowodowego dotyczącego wydzielonego w tej sprawie etapu zabójstwa jest zasadniczo odmienna od tej, której dokonał Sąd Okręgowy. Kluczowe znaczenie w tym zakresie miały zeznania jedynego bezpośredniego świadka zdarzenia. Zeznania te jednoznacznie wskazują na udział oskarżonego w uwięzieniu i stosowaniu tortur wobec pokrzywdzonego. Natomiast, co tyczy się fazy zabójstwa, świadek konsekwentnie wskazywał w czasie kolejnych przesłuchań, że czynu tego dokonał sam, bez udziału osób trzecich. Co znamienne, jako jedyny potrafił wskazać miejsce ukrycia zwłok pokrzywdzonego. Sąd Apelacyjny zauważył, że dowody wskazujące na udział oskarżonego w zabójstwie miały charakter czysto poszlakowy. Negatywny w tym zakresie dowód bezpośredni z zeznań wyżej wskazanego świadka nie został obalony w drodze przeprowadzenia tychże dowodów poszlakowych. Dlatego też nie dające się usunąć wątpliwości co do udziału oskarżonego w zabójstwie pokrzywdzonego należało rozstrzygnąć zgodnie z zasadą domniemania niewinności i in dubio pro reo¸ na korzyść oskarżonego.
Sąd Apelacyjny zwrócił także uwagę, że zgodnie z obowiązującymi przepisami o przedawnieniu karalności, orzeczenie przedmiotowe zapadło w warunkach zbliżającego się, bo mającego nastąpić w maju 2024 roku, terminu przedawnienia karalności przypisanego wyrokiem czynu.
Wyrok jest prawomocny.
Sąd Apelacyjny w Białymstoku w dniu 4 kwietnia 2024 r. godz. 12:00, s. IV rozpozna sprawę dotyczącą zabójstwa mężczyzny przy ul. Żelaznej w Białymstoku. Oskarżonym jest 51- letni mężczyzna, który został zatrzymany po 30 latach od zbrodni.
Sąd Okręgowy w Białymstoku wyrokiem z dnia 16 listopada 2023 r. (sygn. akt III K 68/23) uznał oskarżonego za winnego tego, że 23 maja 1992 roku w Białymstoku zabił mężczyznę w ten sposób, że w trakcie kłótni i szarpaniny z nim, przewidując możliwość pozbawienia życia człowieka i godząc się na to, uderzył go nożem w brzuch, powodując ranę kłutą brzucha drążącą, przechodzącą przez torbę sieciową, jelito cienkie, krezkę jelita cienkiego, tylną ścianę jamy otrzewnej do tętnicy głównej - brzusznej z następowym krwiakiem jamy otrzewnej, krwiakiem zaotrzewnowym na tylnej ścianie brzucha i wylewami krwawymi w przebiegu kanału rany, co spowodowało wstrząs krwotoczny w następstwie przecięcia tętnicy głównej brzusznej, co doprowadziło do zgonu mężczyzny, tj. popełnienia czynu z art. 148 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym w okresie od 1 września 1998 r. do 17 sierpnia 1999 r. w zw. z art. 4 § 1 k.k. i za to na postawie art. 148 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym w okresie od 1 września 1998 r. do 17 sierpnia 1999 r. w zw. z art. 4 § 1 k.k. skazał go i wymierzył mu karę 15 lat pozbawienia wolności.
Apelacje od tego wyroku złożył obrońca oskarżonego.