Sąd Apelacyjny w Białymstoku

W dniu 16 września 2021r., godz. 9.00, s. IV Sąd Apelacyjny w Białymstoku rozpozna apelację obrońcy oskarżonego w sprawie o usiłowanie zabójstwa (sygn.. akt II AKa 113/21).
Sąd Okręgowy w Białymstoku uznał oskarżonego za winnego tego, że w dniu 9 grudnia 2019 r. w Białymstoku na ulicy Suraskiej, działając z bezpośrednim zamiarem pozbawienia życia pokrzywdzonego usiłował oddać w jego kierunku strzał z broni palnej - gazowego pistoletu Walter PPK kal. 8 mm. przerobionego na broń bojową kal. 6,35 mm wz. Browning, w ten sposób, że wycelował on przedmiotowy pistolet w klatkę piersiową pokrzywdzonego i dwukrotnie podjął próbę wystrzelenia znajdującego się w komorze nabojowej sprawnego pocisku, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na zbyt płytkie zadziałanie z dokładnie nieustalonych przyczyn grota iglicznego tej sprawnej jednostki broni oraz ucieczkę pokrzywdzonego, przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat od odbycia co najmniej kary 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne to jest czynu z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 148 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i za to wymierzył mu karę 15 lat pozbawienia wolności.
Dodatkowo oskarżonemu wymierzono karę 2 lat pozbawienia wolności  za nielegalne posiadanie broni palnej, tj. przestępstwo z art. 263 § 2 k.k.
Sąd Okręgowy orzekł wobec oskarżonego łączną karę 15 lat pozbawienia wolności zastrzegając jednocześnie, że o warunkowe zwolnienie z odbycia reszty kary będzie on mógł  ubiegać się dopiero po odbyciu 12 lat pozbawienia wolności.

Sąd Apelacyjny rozpozna apelacje obrońcy oskarżonego, który kwestionuje jego winę.

W dniu 16 września 2021r., godz. 11.30, s. IV Sąd Apelacyjny rozpozna sprawę mężczyzny oskarżonego  o udział w dokonywaniu oszustw tzw. metodą „na wnuczka” (sygn.. akt II AKa 100/21).
W okresie maj-sierpień 2008r. mężczyzna ten miał brać w zorganizowanej grupie przestępczej mającej na celu dokonywanie oszustw na terenie Polski. W tym czasie w Białymstoku, Łodzi, Sanoku, Ostrowie Wielkopolskim, Augustowie, Lublinie i Jaśle, działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami zdołał doprowadził 15 osób oraz usiłował doprowadzić 6 osób do niekorzystnego rozporządzenia mieniem. Pokrzywdzeni stracili od 4 tys. do 21 tys. zł.
Sąd Okręgowy w Białymstoku, uznając winę oskarżonego, wymierzył mu karę łączną 6 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Orzekł też obowiązek naprawienia szkody w całości poprzez zapłatę stosownych kwot na rzecz pokrzywdzonych.

Sąd odwoławczy rozpozna apelacje obrońcy oskarżonego, który domaga się jego uniewinnienia oraz prokuratora, żądającego zaostrzenia wymiaru kary łącznej do 9 lat pozbawienia wolności.

Sąd Apelacyjny w Białymstoku po dokonaniu kontroli instancyjnej w sprawie dotyczącej usiłowania zabójstwa w parku miejskim w Augustowie (sygn.. akt II AKa 120/21) uznał, że została ona rozpoznana prawidłowo, za wyjątkiem przyjętych przez Sąd I instancji ustaleń faktycznych co do postaci zamiaru, z jakim działał sprawca.
Ustalenie, że oskarżony działał z zamiarem bezpośrednim, tj. chciał śmierci pokrzywdzonego, nie znajduje oparcia w zgromadzonych dowodach. Zaatakował on pokrzywdzonego za pomocą noża, ale ofiara była przypadkowa, nie ustalono żadnego motywu, który tłumaczyłby zachowanie oskarżonego. Był on w stanie nietrzeźwości, zaatakował agresywnie i brutalnie, ale ciosy nożem były chaotyczne, nie celował on w newralgiczne dla życia części ciała. Część ciosów zadana była z niewielką siłą. Okoliczności te nie wskazują, że chciał on śmierci pokrzywdzonego, ale godził się na nią.
Niekorzystna dla oskarżonego ocena jego właściwości i warunków (osoba wielokrotnie karana, prowadząca nieuregulowany tryb życia, u której stwierdzono osobowość dyssocjalną), w świetle okoliczności i tła przedmiotowego zajścia nie może przesądzać, że działał on z zamiarem bezpośrednim zabójstwa.
Zmiana w zakresie zamiaru, z jakim działał oskarżony skutkowała złagodzeniem wymierzonej mu za przypisany czyn kary łącznej z 12 do 10 lat pozbawienia wolności, co znalazło też odpowiednie przełożenie na wymiar kary łącznej.

Wyrok jest prawomocny.

W dniu 9 września 2021r., godz. 10.30., s. IV  Sąd Apelacyjny rozpozna sprawę o usiłowanie zabójstwa (sygn.. akt II AKa 120/21).

            Sąd Okręgowy w Suwałkach uznał oskarżonego za winnego tego, że w dniu 17 czerwca 2020r. około godz. 19:40 w Augustowie, działając w zamiarze bezpośrednim pozbawienia życia pokrzywdzonego, zadał mu kilka ciosów nożem w szyję i klatkę piersiową, powodując obrażenia ciała w postaci trzech ran kłutych w okolicy lewej części szyjnej przy tętnicy, z których jedna penetrowała od przodu do karku, w bezpośrednim sąsiedztwie dużych naczyń i spowodowała uszkodzenie II kręgu szyjnego oraz czterech ran kłutych przedniej lewej części klatki piersiowej w okolicy serca, a nadto poprzez uderzanie odwrotną (od strony rękojeści) stroną noża spowodował złamanie kości nosa i zatoki szczękowej lewej dolnej ściany oczodołu, które to obrażenia spowodowały naruszenie czynności narządu ciała pokrzywdzonego na czas przekraczający 7 dni, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na udzielenie pomocy lekarskiej pokrzywdzonemu tj. popełnienia czynu z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 148 § 1 kk w zb. z art. 157 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i za to wymierzył mu karę 12 lat pozbawienia wolności.

Ten sam mężczyzna został też skazany za nielegalne posiadanie substancji psychotropowych na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Finalnie orzeczono wobec oskarżonego karę łączną 12 lat pozbawienia wolności.

Sąd Apelacyjny rozpozna apelacje obrońcy – co do winy oraz apelacje prokuratora - co do kary.

Sąd Apelacyjny nie znalazł podstaw do zmiany wyroku poprzez zaostrzenie orzeczonej kary pozbawienia wolności w sprawie dotyczącej udzielenia pomocy w nielegalnej aborcji (sygn.. akt II AKa 139/210).
Z podanych przez sędziego sprawozdawcę ustnych motywów wyroku wynika, że Sąd I instancji w sposób właściwy ocenił stopień społecznej szkodliwości czynu oraz rolę i udział oskarżonego w inkryminowany zdarzeniu. Stosując wobec niego środki represji karnej uwzględnił również sytuację prawną innych osób współdziałających  z nim w sprawie i trafnie uznał, że zastosowanie wobec tego oskarżonego kary w wyższym wymiarze byłoby niezasadne. Jednocześnie w apelacji prokuratora sąd odwoławczy nie doszukał się żadnych skutecznych argumentów, które optowałyby za odmienną oceną tej kwestii. Sam fakt, iż oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu nie może być poczytany na jego niekorzyść, albowiem taka postawa mieści się w granicach uprawnień przysługujących z mocy ustawy osobie oskarżonej.

Wyrok jest prawomocny.

W dniu 20 lipca 2021r., godz. 11.30, s. V Sąd Apelacyjny w Białymstoku rozpozna sprawę mężczyzny skazanego nieprawomocnie przez Sąd Okręgowy w Olsztynie za to, że w okresie od 18 kwietnia 2016 r. do lutego 2017 r. w Olsztynie, działając wspólnie i w porozumieniu z inną osobą, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej z zamiarem udzielenia pomocy ustalonym kilkudziesięciu kobietom w przerwaniu ciąży z naruszeniem przepisów ustawy z dnia 7 stycznia 1991 r. o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży (Dz. U. 1993.17.78 t.j.), dokonał sprzedaży za pośrednictwem Internetu środków farmaceutycznych o działaniu wczesnoporonnym przy czym dokonując sprzedaży na rzecz części z nich nie uświadamiał sobie, że dokonanie jest niemożliwe ze względu na brak przedmiotu nadającego się do popełnienia czynu zabronionego bowiem kobiety te nie były w ciąży, a czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne popełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, tj. czynu z art.152 § 2 k.k. w zb. z art.13 § 2 k.k. w zw. z art.152 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i w zw. z art. 12 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.
Sąd Okręgowy  wymierzył oskarżonemu 5 miesięcy pozbawienia wolności i grzywnę w wysokości 60 stawek dziennych po 20 złotych.

Sąd odwoławczy rozpozna apelację prokuratora, który zarzucił wyrokowi rażącą niewspółmierność orzeczonej kary, domagając się wymierzenia oskarżonemu kary 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz grzywny w wysokości 100 stawek dziennych po 20 złotych.

Sprawa ma sygnaturę II AKa 139/21.

Sąd Apelacyjny w Białymstoku utrzymał w mocy wyrok w sprawie dotyczącej pozbawienia kobiety wolności ze szczególnym udręczeniem (sygn. akt II AKa 114/21).
Sędzia sprawozdawca wskazała, że Sąd Okręgowy właściwie wywarzył wszystkie istotne okoliczności w realiach tej sprawy orzeczona wobec oskarżonego kara 4 lat pozbawienia wolności  nie może być uznana za rażąco niewspółmiernie łagodną. Uwzględnia ona zarówno  ustalony stopień szczególnego udręczenia, odniesione przez pokrzywdzoną obrażenia, jak też działanie oskarżonego w warunkach multirecydywy.
Na karę tę spojrzeć też należy przez pryzmat  oczekiwań osoby pokrzywdzonej, która w toku procesu wybaczyła obojgu oskarżonym i nie domagała się ich surowego ukarania.

Wyrok jest prawomocny.

W dniu 13 lipca 2021r., godz. 12.40, s. IV Sąd Apelacyjny w Białymstoku rozpozna sprawę dotyczącą zarzutu o pozbawienie wolności ze szczególnym udręczeniem (sygn.. akt II AKa 114/21).

 Oskarżeni to kobieta i mężczyzna, pokrzywdzona to dziewczyna oskarżonego. Sąd Okręgowy w Białymstoku uznał ich za winnych tego, że po północy 18 marca 2020r., działając wspólnie i w porozumieniu pozbawili wolności pokrzywdzoną na czas trwający nie dłużej niż 5-6 godzin w ten sposób, że schwyciwszy ją za ręce wciągnęli z podwórza do wnętrza domu, gdzie wyzywali kobietę słowami wulgarnymi, przewrócili na podłogę i przytrzymując związali biurową taśmą jej nogi na wysokości kostek i ręce z tyłu, po pewnym czasie oskarżony uwolnił ręce pokrzywdzonej z więzów, a następnie oboje znowu je związali, a gdy wyżej wymieniona uwolniła się i wybiegła na zewnątrz, została ponownie doprowadzona do domu i umieszczona w łazience, gdzie sprawcy skrępowali jej nogi i ręce pasami z pociętego koca, a w trakcie zajścia szarpali ją także za włosy, przy czym oskarżony groził pokrzywdzonej pozbawieniem życia, spaleniem domu wraz z członkami jej rodziny oraz stosował wobec niej przemoc polegającą na:
- uderzaniu jej głową o podłogę oraz biciu rękoma, w tym w twarz,
- kopaniu w okolice pleców, bioder i ud,
- przyciskaniu jej twarzy obutą nogą do podłoża oraz kolanem okolicy górnej części mostka, gdy leżała na podłodze,
- kilkukrotnym duszeniu ramieniem za szyję co skutkowało utratami przytomności,
tj. zachowywał się w sposób powodujący dla pokrzywdzonej szczególne udręczenie, czego oskarżona kobieta nie akceptowała, zaś w trakcie zdarzenia pokrzywdzona doznała obrażeń w postaci: opuchnięcia i zasinienia w okolicy prawego oka, opuchnięcia w całości i zasinienia lewego oka, powieki i gałki ocznej, zasinienia w okolicy jarzmowej lewej, guza o średnicy 2 cm pod włosami z tyłu głowy, licznych drobnych zadrapań oraz otarcia naskórka na szyi, czterech zasinień od 1 do 2 cm na prawym ramieniu, licznych drobnych zasinień na prawym ramieniu i nadgarstkach, 3 centymetrowego otarcia na plecach po lewej stronie, dwóch otarć na wysokości kręgosłupa oraz otarcia kostek obu goleni, które łącznie, jak i każde z osobna, stanowią naruszenie czynności narządu ciała na okres nie przekraczający 7 dni, z których część, związana z przytrzymywaniem, unieruchamianiem i wiązaniem wyrywającej się pokrzywdzonej, została spowodowana przez oboje napastników w ramach łączącego ich porozumienia, a ponadto oskarżony opisanych wyżej zachowań - zrealizowanych samodzielnie, jak i razem ze współdziałającą - dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu ponad roku kary pozbawienia wolności, będąc uprzednio skazanym w warunkach określonych w art. 64§1 k.k., tj.  czynu z art. 189§3 k.k. w zw. z art. 189§1 k.k. w zb. z art. 157§2 k.k. w zw. z art. 64§2 k.k. w stosunku do oskarżonego oraz czynu z art. 189§1 k.k. w zb. z art. 157§2 k.k. w stosunku do oskarżonej,
i za to wymierzył oskarżonemu karę 4 (czterech) lat pozbawienia wolności, zaś oskarżonej karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności, warunkowo zawieszając jej wykonanie na okres próby wynoszący 2 (dwa) lata.

Sąd odwoławczy rozpozna apelację prokuratora skierowaną co do kary.